Panel van de week

Michelle Borm eerstejaars W, Bas Luksenburg vijfdejaars TI, Harm Knoops promovendus TN, Paul van deN Broek derdejaars W

Objèt Mathématique | Le Corbusier

“Oja, Poème Électronique!” Bas herkent dit kunstwerk meteen. De hippe, futuristische stijl spreekt hem wel aan, maar op de een of ander manier is de stellage toch een beetje een buitenbeentje op het TU/e-terrein. Harm, Paul en Bas vinden het eigenlijk wel mooi, met de symmetrische vormen en primaire kleuren. Eén grote vrolijke boel, die in deze groezelige dagen toch wat kleur brengt. Alleen Michelle vindt het lelijk; het lijkt meer op een wiskundig figuur dan dat het iets moet voorstellen. Wat dan op zich wel logisch is bij een kunstwerk getiteld ‘Objèt Mathématique’.

Paardenhoofden | Ingrid Rollema

Bij Michelle valt het meteen in de smaak; iets waarvan je kunt zien wat het moet voorstellen, en het zijn ook nog eens paarden! Het past alleen niet zo goed bij het gebouw, dat modern en strak is, terwijl de paardenhoofden meer iets weg hebben van toevallig goed gevormd magmastolsel. Bas en Harm vinden de hoofden net waterspuwers op het dak van een elektriciteitskastje, die daar een beetje ongeïnteresseerd uit hoogte staan te kijken. Het valt ook niet echt op tussen de gebouwen van de Helix, alleen als je binnen over de loopbrug wandelt, kun je ze echt goed zien. Prima bronzen beeld, wel jammer dat de rest van het paard eraf gehakt is.

Seed no 4 | Shinkichi Tajiri

Verbazing alom bij het tonen van dit kunstwerk; staat dit op het TU/e-terrein?! Het is niemand van het panel ooit opgevallen. Over wat het moet voorstellen lopen de theorieën wat uiteen; een net gelande ufo, een fancy lantaarnpaal of toch zwevende ballen? In ieder geval stoort het niet, aangezien het zo onopvallend geplaatst is. Het gevoel dat het iets vies moet voor-stellen, overheerst op de één of andere manier bij de heren. Lelijk wordt het niet echt gevonden, maar de wauw-factor kun je er ook niet aan toekennen. Rare jongens, die Japanners…

Wording | Piet Killaars (BESTE KEUS!)

Worstelende mensen, dat is het eerste wat opkomt bij het panel. Zitten ze in de knoop, of zijn er spannendere dingen aan de gang? Paul gaat het in ieder geval de volgende keer dat hij langs het beeld fietst eens beter bekijken. Het lijkt een betonblok te zijn, dat door een zeer sterk iemand tot prop is gereduceerd. Bas ziet er wel wat ruwe, natuurlijke vormen in, wie weet is dat wat de kunstenaar heeft bedoeld. Op het grasveld naast het Hoofdgebouw is dit het voornaamste kunstwerk, maar het panel zou er iets anders hebben geplaatst. Toch wordt dit werk als het mooiste gezien, het zet in ieder geval aan tot denken. En daarbij, zoals het motto is van aardig wat gebouwen op het TU/e-terrein: mooi beton is niet lelijk.