“Alles wat hiervoor over mij gezegd is, is waar. Zijn er nog vragen?” Het grapje aan het begin van Roumens afscheidsrede bracht de bomvolle Blauwe Zaal vrijdagmiddag opnieuw stevig aan het lachen. Ook de voorgaande sprekers hadden daarvoor al met de nodige humor teruggeblikt op de carrière, karaktertrekken en verdiensten van de universiteitssecretaris.

Eindhovens collegevoorzitter Arno Peels dankte Roumens echtgenote Irene “voor de tweeënveertig jaar dat we Harry hebben mogen lenen. Harry ‘040’ Roumen: een Eindhovenaar wiens bed in Heeze staat”. Peels bestempelde Roumen als “een snelle schakelaar met een groot gevoel voor humor” en “een essentiële rader in de complexe machine die ‘universiteit’ heet.”
Gronings universiteitssecretaris Bert Verveld, tevens voorzitter van het landelijk overleg voor universiteitssecretarissen, bestempelde en eerde Roumen als “de nestor van ons gezelschap. Veel mensen denken dat dat ‘de oudste’ betekent -en dat is volgens het woordenboek ook zo-, maar daarnaast vind ik Harry vooral de wíjste van het gezelschap. Zo op het eerste gezicht valt dat niet altijd op, want Harry maakt een grapje, zingt een lied, heft een goed glas wijn. Ter geruststelling: wij hebben in dat opzicht geen andere ervaring met Harry opgedaan dan u”.
Volgens Verveld is niemand zo nadrukkelijk met Eindhoven en met de TU/e verbonden als Roumen: “Hij heeft zich met zijn hele ziel en zaligheid voor deze prachtige tent ingezet. Hij voelt zich niet alleen nauw verbonden met de TU/e als instituut, maar ook met de mensen die hier studeren en werken”.

Burgemeester Rob van Gijzel concludeerde in de Blauwe Zaal dat Roumen “het eiland” dat de universiteit volgens hem lange tijd was, open heeft gemaakt. “De stad en de TU/e hebben elkaar gevonden.” Ook het studentenleven, “een bron van nieuwe energie”, is dankzij Roumen steeds meer in de stad geïntegreerd, stelde Van Gijzel, uit wiens handen de universiteitssecretaris de penning van de stad kreeg.

Rector Hans van Duijn haalde onder andere TU/e’s tweejaarlijkse Mystery Tour aan, de door Roumen geïnitieerde dag waarop vertegenwoordigers van het studentenleven, het College van Bestuur en de decanen een hele dag samen optrekken - steevast op een boot, zodat Roumen er volgens Van Duijn zeker van kon zijn dat niemand er voortijdig tussenuit zou glippen. “En jij zorgde altijd voor de juiste Bourgondische ambiance.”
Ook haalde hij de ‘Harry-shuffle’ aan: Roumens vermogen om bij recepties en andere gelegenheden altijd heel zichtbaar, maar liefst ook heel efficiënt aanwezig te zijn “zodat iedereen zegt: ‘Harry was er!’” - om op een onbewaakt moment weer stilletjes te vertrekken. Van Duijn roemde daarnaast Roumens “talent om op het juiste moment goed geïnformeerd te zijn” en altijd te zoeken naar creatieve oplossingen, liefst in een goede sfeer. “Je was een katalysator met een grote invloed op het proces, maar op de achtergrond als het resultaat daar was.”

Roumen sprak in zijn slotwoord onder andere zijn dank uit richting zijn collega-bestuurders -“we hebben mooie dingen bereikt en ik koester de vriendschappen”-, zijn gezin en richting Toos Rikmans, achttien jaar zijn secretaresse: “Twee handen op één buik waren we. En dan zei ik altijd: ‘daar pakken we jouw buik voor, dan vinden we elkaar sneller’”.

Met zijn kleinkinderen aan de hand en onder een staande ovatie verliet een zichtbaar geëmotioneerde Roumen het podium van de Blauwe Zaal. Tijd voor “het horeca est”, zoals collegelid Jo van Ham even daarvoor al had aangekondigd. (MvdV)

Foto's | Bart van Overbeeke

^ Harry Roumen in de elektrische raceauto van University Racing Eindhoven.

^ Roumen doet bij de Bunker mee aan de befaamde stepestafette van Demos.

^ Tijdens de 'Ouverture 1812' die Quadrivum in de tent speelt, worden kanonsschoten afgevuurd.

^ Aan het einde van Quadriviums concert kreeg Roumen namens alle studentenverenigingen een portret overhandigd, opgebouwd uit duizenden foto's van het Eindhovense studentenleven.

^ Roumen tijdens zijn afscheidsspeech in de Blauwe Zaal.

^ Er viel, onder anderen voor de leden van het College van Bestuur, genoeg te lachen tijdens de afscheidspraatjes voor en van universiteitssecretaris Roumen.

^ Tijdens de receptie in het Auditorium krijgt Roumen een serenade van de dames van de Spaanse muziekvereniging La Tuniña.