Untitled Document
Drie TU/e bandjes laten hun
kunstje zien tijdens Open Podium
Open Podium/Ivanca Maas
Foto's/Bram Saeys
Verschillende TU/e studenten lieten vorige week tijdens
het Open Podium Pop in het Gaslab hun talenten zien. De metalband
[Opiate] bracht eigen nummers en verschillende covers ten gehore
en het duo Dominique Deen en Léon Habets verraste het publiek
met een korte uitvoering waarin Metallica en Iron Maiden gecombineerd
werden. De avond werd afgesloten door FOAM oftewel de Fragments
Of A Microgenius.
"Het Open Podium geeft studenten de kans hun kunstje te
laten zien. In SGRIFT, het programmaboekje van Studium Generale,
wordt een oproep geplaatst waar bandjes op kunnen reageren. Er
wordt niet gekeken naar genre of kwaliteit, omdat we iedereen
een kans willen geven. Natuurlijk proberen we wel te vermijden
dat er vijf metalbandjes op één avond optreden.
Als er te veel reacties komen, worden de bandjes op een reservelijst
gezet, maar dat is niet zo vaak het geval", zegt David Ernst
één van de organisatoren van het Open Podium.
Het Gaslab
begint langzaam vol te lopen met gasten. Iedereen lijkt zich thuis
te voelen tussen de buizen en de metalen kasten. Het is de eerste
keer dat Studium Generale het Open Podium houdt in het Gaslab.
Deze ruimte heeft volgens de organisatie geen decorstukken meer
nodig, omdat het al een decor op zich is. Naast het podium staat
een tafel waaraan de organisatie flesjes bier en fris verkoopt.
Ongeveer vijftig mensen kijken onder het genot van een biertje
toe hoe de bands hun spullen klaarzetten voor het optreden. Dominique
Deen (derdejaars Werktuigbouwkunde) en Léon Habets (vierdejaars
Bouwkunde) bijten rond 21.00 uur het spits af met hun allereerste
optreden. De twee TU/e studenten leerden elkaar kennen bij de
cursus Songwriting van Studium Generale. Toch komt er geen zang
of tekst aan het kortstondige optreden te pas. Met twee elektrische
gitaren laten ze een muziekstuk horen waarin Metallica en Iron
Maiden gecombineerd worden. "Ik ben blij dat het herkend
werd door het publiek, want dat is natuurlijk altijd afwachten.
We hebben ervoor gekozen een combinatie neer te zetten die overtuigend
zou overkomen op het publiek en we dachten dat we met de twee
solo's van Metallica en Iron Maiden ons doel wel zouden bereiken",
zegt Deen.
Ontvoerd
Het publiek is verbaasd als het duo al na vijf minuten stopt
met spelen. Het avondprogramma is toch al korter dan gepland,
omdat twee van de vijf bands hun optreden hebben afgezegd. Ernst:
"Het is een beetje een vreemd verhaal, maar het komt er op
neer dat de zanger van Smoske min of meer ontvoerd is naar Tsjechië
door zijn vriendin. De band heeft al een geruime tijd geen contact
meer met hem gehad en vorige week belden ze dat het optreden niet
door kon gaan. De andere muzikant kreeg zijn kwartier speeltijd
niet vol en blies zijn optreden daarom af. Zoiets is wel jammer,
maar die dingen gebeuren. Deze keer beschikten we niet over een
reservelijst waardoor we geen vervangers tot onze beschikking
hadden".
Vrouwelijke bassist
De metalband [Opiate] is bezig met de voorbereidingen. Opvallend
is de kleine vrouwelijke bassist die met haar lieve jurkje toch
heel stoer overkomt op het publiek. De langharige jongens gaan
er helemaal voor en leggen al hun metalinstincten in de muziek.
Bekende covers zoals Faith en herkenbare stukjes uit Stuck Mojo
passeren de revue. "Het rolt lekker. Het is wel heel anders
dan wat wij doen, maar daardoor zeker niet minder", zegt
Daan Mol, zanger van de TU/e metalband Fetch.
[Opiate] is tevreden over het optreden. "Zodra blijkt dat
het publiek het leuk vindt, zijn wij tevreden. Het is wel gaaf
op te treden voor een publiek dat je niet kent, want normaal spelen
we vaak in jongerencentra waar veel bekenden komen, zegt Patrick
van Bree, student Elektrotechniek. Op de vraag of de band bewust
heeft gekozen voor een vrouwelijke bassist antwoorden de jongens
een beetje pesterig: "Ach bij gebrek aan beter". "Ik
ben wel wat gewend, maar af en toe is het gewoon niet eerlijk.
Laatst hadden ze een poster van een stel halfblote vrouwen, maar
als ik iets wil ophangen van de Chippendales mag dat niet",
zegt bassiste Lieke Starmans. "Heb jij effe pech dat het
mijn repetitieruimte is!", reageert Van Bree.
Ondanks
het feit dat de band geen plannen heeft door te breken, staat
er in het Gaslab wel 'We love [Opiate]' op de muren gespoten.
Ook lopen er mensen met T-shirts van de band met de tekst '[Opiate]
rules'. "Natuurlijk zou het wel gaaf zijn een keer op Lowlands
te spelen, maar als ik echt iets had willen bereiken in de muziek
was ik wel naar de Rockacademie gegaan", zegt Van Bree.
Bier
In de zaal heerst een teleurgestelde sfeer. Mensen vloeken met
lachende ondertoon en de organisatie kijkt enigszins schuldbewust
naar het publiek. De organisatie heeft een kwalijke inschattingsfout
gemaakt; het bier is namelijk op terwijl er nog één
band moet spelen. "We hebben hier heel bewust voor gekozen,
dan kunnen we tenminste snel opruimen en vroeg naar huis",
zegt Jaap Strik, lid van de Kunstcommissie. Maar hij beseft als
snel dat het geen zin heeft smoezen te verzinnen en uiteindelijk
geeft Strik toe: "We hadden hier niet op gerekend maar de
volgende keer slaan we zoveel in dat iedereen dronken naar huis
rolt."
De afsluiter van de avond is de band FOAM, wat staat voor 'Fragments
Of A Microgenius'. Microgenius was de naam van de band waarin
zangeres Mariska Louwman, zevendejaars Bouwkunde, Wouter van Pernis,
oud-student TU/e en Hugo Ploegmakers, vijfdejaars Werktuigbouwkunde
enkele jaren geleden speelden. Toen de band aan zijn top zat,
haakten twee bandleden af en gingen de drie door als FOAM. Inmiddels
hebben ze er twee mensen bij waarmee ze erg tevreden zijn. De
bandleden nemen FOAM behoorlijk serieus, maar zeggen dat hun studie
hier niet onder lijdt. "We hebben het wel eens uitgerekend.
Met z'n allen hebben we vijfendertig jaar in de TU/e geïnvesteerd
en het heeft pas één ingenieur opgeleverd!",
vertelt Ploegmakers lachend.
De bandleden zijn er nog niet over uit wat ze met hun band
willen bereiken, maar het maken van een opname is wel even ter
sprake gekomen. "We oefenen één keer per week
en het is allemaal wel serieus, maar toch; mijn angst groot te
worden is heel sterk aanwezig. Ik denk dat de periode voor de
doorbraak de leukste is. Als je eenmaal aan de top zit, is de
lol er denk ik vanaf en zoals het nu gaat ben ik erg tevreden.
Het is alleen niet altijd even gemakkelijk, want het is net alsof
ik een relatie heb met vier kerels!", lacht Louman. /.