Onlangs stelde bisschop Muskens voor om de christelijke God ook Allah te noemen - een handreiking aan de moslims. Het is twijfelachtig of onze moslims deze bisschoppelijke ‘move’ op prijs gesteld zouden hebben. Immers, kort geleden kwam uit Maleisië het bericht dat het de christelijke minderheid daar misschien verboden zal worden hun God met Allah aan te duiden. Volgens de Maleisische christenen is ‘allah’ gewoon het Maleisische woord voor ‘god’, van alle gezindten.

Er is geen etymologisch verband tussen de christelijke God en de islamitische Allah - kort voor Al-Ilah: dè (enige) God; maar wel - zie hieronder - tussen Allah en de joodse God, die niet genoemd mag worden. Het ‘tetragrammaton’ JHWH (in het Hebreeuws, van rechts naar links: ? ? ? ?) wordt soms als Jahweh of Jehova uitgesproken, maar, als we in ons Hebreeuwse klasje op school deze lettercombinatie tegenkwamen, moest die worden uitgesproken als ‘Adonai’, Heer. Daar hebben we nog de bastaardvloek ‘ottenoje’ aan overgehouden. Het derde woord van Genesis is ‘elohim’, god, niet als aanroeping maar als aanduiding. Dit woord is nauw verwant aan het Arabische ilah; het is het meervoud van eloah, of eigenlijk is het een ‘dualis’, oorspronkelijk een meervoud voor tweetallen, zoals dat voorkomt in cherubim, serafim en malachim, drie soorten engelen. Deze dualis hangt niet samen met het statenbijbel-gebruik om God te benoemen als Heere HEERE; dat is een vertaling van de opeenvolging van de woorden Adonai voluit en JHWH.

Terugkomend op het voorstel van bisschop Muskens, zouden we alle ‘Goden’ kunnen aanduiden met de naam van de hindoegod Shiva. Immers, volgens deskundigen kent het hindoeïsme maar één god, die zich in allerlei gedaanten kan voordoen, soms zelfs met een slurf. Als dat ook niet lukt, kunnen we misschien alle godsnamen vervangen door Boeddha, die weliswaar geen god was, maar wel vriendelijk, wijs en vredelievend. Kom daar eens om in de godenwereld.

Ten slotte stel ik voor om de Taliban voortaan Taliboe te noemen; klinkt een stuk vrolijker.