Hoe meer inspraak, hoe beter. Die overtuiging schuilt achter het idee van de ‘student-assessor’. De assessor zou de vergaderingen van hogeschool- en universiteitsbestuurders mogen bijwonen, zodat hij al vroeg de zienswijze van studenten kan verwoorden en bovendien klachten van studenten ter sprake kan brengen.

Onlangs dook de ‘student-assessor’ ineens weer op in het kamerdebat over de twijfelachtige afstudeerroute van de Hogeschool Inholland. De medezeggenschapsraad wist immers van de diplomaroute aan de opleiding ‘media & entertainment management’, maar het bestuur naar eigen zeggen niet. Een student-assessor had misschien een brug kunnen slaan, opperde Jesse Klaver van GroenLinks. Samen met SP, PvdA en PVV diende hij een motie in, waarin het parlement de regering verzoekt “alsnog te regelen dat de student-assessor wettelijk wordt geregeld”.

Nee, zei Marja van Bijsterveldt beslist. Toen was ze nog demissionair staats-secretaris, inmiddels is ze de nieuwe minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Ze ziet niets in het plan. “Elke school die het echter wél wil doen, moet het lekker gewoon doen, hoor. Dat is heel sociocratisch.” Ze wil het alleen niet wettelijk vastleggen.

De motie werd enigszins afgezwakt. De regering hoeft de student-assessor niet meteen wettelijk te regelen. Maar de minister wordt gevraagd “alsnog met nadere voorstellen te komen ter versterking van de positie van de student-assessor in relatie tot een college van bestuur”.

Dat kon het CDA niet vermurwen. De partij stemde tegen, net als SGP en ChristenUnie. De motie werd gesteund door SP, GroenLinks, D66, PvdD, VVD en PVV. En ook de PvdA stemde voor, inclusief voormalig minister Ronald Plasterk.

Dat laatste is opmerkelijk gezien de voorgeschiedenis. Vorig jaar leek de student-assessor er te komen. Toen Ronald Plasterk de gewijzigde wet op het hoger onderwijs en wetenschap (WHW) verdedigde, aanvaardde de Tweede Kamer een amendement van D66 waarin de student-assessor wettelijk werd geregeld. Plasterk zelf was tegen, maar hij had het amendement wel aanvaard. In de Eerste Kamer leverde dat problemen op. De senatoren zagen de student-assessor niet zitten. Bestuur en medezeggenschap dreigden door elkaar te lopen, vond een meerderheid. Plasterk kreeg zijn wet er alleen door, als hij beloofde dat hij het amendement er alsnog uithaalde.

Zo gezegd, zo gedaan. Plasterk ging terug naar de Tweede Kamer om dat amendement alsnog te laten schrappen. Kort daarop viel de regering over de kwestie Uruzgan en Plasterk trad af, maar de student-assessor leek definitief van het toneel verdwenen. Tot een paar weken terug. En nu is het wachten op de voorstellen van de nieuwe regering. Misschien komt die met een afgezwakte versie, of een richtlijn, of een advies aan de instellingen.

Bestuurders zien weinig heil in zo’n assessor. “Bespottelijk”, noemde voorzitter Sijbolt Noorda van universiteitenvereniging VSNU het plan. “Binnenkort zal er bij elke vergadering van de ministerraad een kamerlid aanwezig zijn”, sneerde hij. “Advocaten krijgen toegang tot de raadkamer van de rechtbank. Geen artsenoverleg meer zonder een vertegenwoordiger van een patiëntenvereniging.”

Binnen het College van Bestuur van de TU/e is nog niet over de mogelijke entree van de student-assessor gesproken, zegt universiteitssecretaris ir. Harry Roumen. Persoonlijk ziet hij weinig in de aanwezigheid van een student aan de bestuurstafel. “Studen-ten kunnen hun stem op dit moment, onder andere via de faculteitsbesturen en het Studenten Advies Orgaan, al behoorlijk laten doorklinken en die mogelijkheid benutten ze ook prima. Een student-assessor heeft volgens mij weinig toegevoegde waarde.” De verwijzing van de Tweede Kamer naar de perikelen aan de Hogeschool Inholland noemt Roumen ‘erg vergezocht’. “Met zo’n kwestie leg je bovendien een zeer zware last op de schouders van een student.”

De studentenfracties in de Eindhovense U-raad staan juist positief tegenover het idee. Maarten Sjoerdsma van Groep-één tekent daar wel bij aan dat het succes ervan staat of valt met wie er op welke manier voor wordt geworven en hoe de functie precies wordt ingevuld: “Welke verantwoordelijkheid krijgt die persoon bijvoorbeeld, en komt hij of zij niet in de problemen door belangenverstrengeling? Of de student-assessor helemaal tot bloei kan komen, is verder enorm afhankelijk van de juiste persoon op de juiste plek”.

De PF stelde een jaar terug al een notitie op waarin de studentenfractie voor de invoering van een student-assessor aan de TU/e pleit: “Wij denken dat het goed werkt als iemand uit de studentenpopulatie met het CvB meedenkt en adviseert over ontwikkelingen die studenten, direct of indirect, raken”, aldus fractievoorzitter Christopher Gits. “In het presidium -het voorzittersoverleg van de U-raadsfracties- hebben we al aangegeven dat het onderwerp weer gaat spelen en dat wij daar als U-raad alert op moeten zijn. Als het ministerie zegt: ‘voer maar in’, dan hebben wij in elk geval alvast een stuk klaarliggen.” (HOP)