Worst date ever

Het begon allemaal zo standaard. Een onschuldig avondje stappen met vrienden. Af en toe een beetje dansen op het podium, en iets vaker dan dat een biertje drinken. Een telefoonnummer rijker ging ik naar huis, en de dag erna ontving ik een sms’je. Het was van haar, ze vroeg of ik een keer wat wilde gaan drinken met haar…
Een paar dagen later was het zover en stond ik op haar te wachten. Het daarop volgende uur is een nominatie waard in de categorie ‘worst date ever’. Ze kwam aanlopen en blijkbaar was ik ietwat te optimistisch geweest over haar voorkomen. Maar om niet te primair te handelen, besloot ik haar het voordeel van de twijfel te geven. Eenmaal plaatsgenomen aan een tafeltje voor twee probeerde ik een leuk gesprek te voeren. Dit werd mij echter onmogelijk gemaakt doordat haar antwoorden maximaal twee zinnen lang waren! ‘Heb je broers of zussen?’, werd eenvoudig beantwoord met ‘ja’. De vele argeloze stiltes die volgden, wekten een grote vluchtbehoefte bij me op. Maar uit fatsoen besloot ik deze kwelling uit te zitten en zag de secondes wegtikken.
Het eerste moment dat ik het redelijk achtte om de rekening te vragen, greep ik aan. Nog even en dan was ik van haar verlost, maar niets was minder waar. Juist dit moment zag zij als hét moment om een monoloog over zichzelf te beginnen. Ze had me regelrecht in de val, want hoe kon ik nu nog wegkomen? De rekening kon ik immers niet meer vragen. Na een kwartier kwam ik met een smoes over een andere afspraak en liepen we eindelijk naar buiten. In de volste overtuiging nooit meer iets met haar af te spreken, nam ik afscheid en zei gedag met de woorden ‘we bellen!’.

Durand Rekko is student Technische Bedrijfskunde