Australië: het land waar de mannen surfen, barbecueën en bier drinken… en de vrouwen ook. Het land waar de gevaren van dodelijke flora en fauna slechts worden overtroffen door de ranzigheid van Vegemite op toast. Het land met een kustlijn langer dan de evenaar en een ozonlaag dunner dan Durex Avanti. Maar bovenal het land waar ik me al ruim zeven maanden geweldig vermaak, met nog twee veelbelovende maanden in het verschiet.
Begin februari kwam ik aan in Newcastle, een kustplaats zo’n tweehonderd kilometer boven Sydney met prachtige stranden, mooie parken en een in het regenwoud verstopte campus. Het is op deze campus waar een gemuteerd muggenras zich tegoed doet aan nietsvermoedende uitwisselingsstudenten en het is op deze campus waar ik gedurende veertien weken een wegdetectiealgoritme zou ontwikkelen.
De opzet was simpel: grijp een auto, knutsel er een setje camera’s in en overtuig je computer om uit de verkregen stereobeelden het wegoppervlak te extraheren. Op deze basis zou men vervolgens wat geinige trucjes implementeren om de andere weggebruikers en diens relatieve snelheden te detecteren. Samen zou één en ander dan tot een puik awareness-system convergeren welk menig mensenleven zou redden door een waarschuwingsbelletje bij naderende straatracers, overstekend wild en (slaap)dronken inschattingsfoutjes. De praktijk bleek uiteraard wat lastiger…
De oplettende lezer heeft ongetwijfeld opgemerkt dat veertien weken niet overeenkomt met de eerdergenoemde negen maanden. Na de veertien weken was ik weliswaar een aardig eindje op weg, maar nog lang niet klaar. De universiteit van Newcastle besloot mij hierop een aantrekkelijk aanbod te doen om me wat langer te laten doorwerken. En zo werd mijn stage met negen weken verlengd.
Maar zo’n stage aan de andere kant van de wereld doe je niet alleen om te leren hoe Australiërs hun wiskunde schrijven. Het is een stuk interessanter om ‘berugzakt’ met nieuwe vrienden een doos wijn soldaat te maken, terwijl je een koala knuffelt onder een horizontaal wassende maan, na een intense dag van surfen met dolfijnen en duiken met haaien. Het is een stuk interessanter om onder het genot van een kangoeroebiefstuk de politieke situatie van Venezuela te bespreken met één van haar inwoners, om vervolgens bij het toetje te leren hoe je in het Zweeds aan je vader vertelt dat je je kokosnoot niet open krijgt. En tenslotte is het een prima manier om naar aanleiding van alle verhalen van je medereizigers een geschikte locatie uit te kiezen voor je afstudeeropdracht.

Paul Booij, student Elektrotechniek