Máxima heeft haar positie als lievelingslid van het koninklijk huis in de waagschaal gesteld. Nog niet zo heel lang geleden waren we met zijn allen nog lyrisch over haar integratie en voornamelijk het tempo daarvan. Nu lijkt ze alle moeite die daarin gestoken is teniet te doen, getuige de nieuwsberichten. Die hele ‘Nederlandse identiteit’ die ze zich heeft aangemeten, bestaat namelijk niet. Het zijn haar eigen, door slechts drie ministers goedgekeurde, woorden. Máxima, je was een beetje dom. Met deze woorden zal Willem-Alexander zijn gemalin nu ongetwijfeld op lieflijke wijze terugpakken voor Máxima’s eerste woordjes. Je weet wel, die woorden waardoor destijds al die niet-bestaande Nederlandse identiteiten zo ontzettend vertederd raakten. Maar misschien is hier een wellicht net zo fameuze uitspraak van Louis van Gaal meer op zijn plaats. ‘Ben ik nou zo slim, of zijn jullie nou zo dom?’ Wat mij betreft een retorische vraag, aangezien ik betwijfel of Louis weet wat een retorische vraag is.
Toegegeven, het is niet aardig om tegen een verwarde puber te zeggen dat zijn vader eigenlijk zijn moeder is en dat een ongelabeld bekertje het verste punt is dat hij zal bereiken in een zoektocht naar zijn echte vader. Zo is het als ‘voorbeeld van hoe het ook kan’ ook niet echt een slimme zet om puberend Nederland in zijn puisterige gezicht te wrijven dat die identiteit waar ze naar op zoek zijn niet bestaat. Maar ondertussen zijn we door al dat geruzie over dat ene zinnetje de hele rest van haar toespraak wel vergeten. Nederland is te veelzijdig om in één identiteit samen te vatten. Is veelzijdigheid ineens een belediging geworden toen ik even de andere kant op keek? Misschien bestaat die Nederlandse identiteit toch wel, Máxima. Nederland is één verkeerde uitspraak maar ook doof zijn voor de context.

Monique Hendriks is studente Informatica