|
“Meer vrijheid. Meer commissieruimte. Meer ruimte voor feesten en allerlei andere activiteiten.” Rudy Hover, president van het Eindhovens Studenten Corps, heeft duidelijke ideeën over de mogelijkheden van ‘TH13’, de afkorting die het Corps gebruikt voor het statige pand aan de Ten Hagestraat 13 in het centrum van Eindhoven. Samen met senaatslid Tim van Amstel, fulltime trekker van het verhuisproject, zit hij aan een tafeltje in Grand Café de Zwarte Doos. Een half uur geleden heeft hij nog gebeld om de gesprekslocatie te veranderen, aangezien de verenigingsruimte geen geschikte plaats bood. De Bunker, sinds de jaren zeventig het onderkomen van het Corps, heeft volgens de studenten definitief afgedaan. “Als één van de vele commissies of stichtingen er ’s avonds wil vergaderen en er is weer geen ruimte, dan is dat gewoon balen”, zegt Hover. “De leden daarvan, onder wie ook vaak reünisten, wil je toch graag fatsoenlijk laten zitten.”
Na de aankondiging van de TU/e in 2005 dat de Bunker in 2009 gesloten zal worden, besluit het E.S.C op zoek te gaan naar een eigen, gepaste locatie. Een fraai pand in het centrum, waarmee het Corps zich duidelijk zou kunnen onderscheiden van de andere verenigingen. “We willen het begrip ‘de Bunker’ de wereld uithelpen”, zegt Van Amstel ferm. “We willen namelijk dat het E.S.C een begrip wordt. Studenten zeggen nu vaak dat ze naar een feest in de Bunker gaan, in plaats van een feest van het E.S.C De locatie biedt geen onderscheidend vermogen.”
Ook de zichtbaarheid van het Corps laat volgens Van Amstel zwaar te wensen over. “We zitten aan de verkeerde kant van het spoor. Alleen de buurtbewoners krijgen iets mee van wat er in de Bunker gebeurt.”
Ook wanneer de TU/e uiteindelijk terugkomt op haar plannen omtrent de Bunker, blijven er dus genoeg redenen over om het verhuisproject door te zetten. In het najaar van 2006 klopt het Corps daarom aan bij de gemeente Eindhoven, die positief tegenover de plannen blijk te staan. De gemeente haalt het voormalige kantoor aan de Ten Hagestraat 13 uit de veiling ‘om het pand een maatschappelijk gebonden bestemming te geven’. Een jaar later maakt de gemeente bekend het gebouw tegen de taxatiewaarde aan het Corps te willen verkopen. In ruil hiervoor belooft het E.S.C zich actief in te zetten voor de stad Eindhoven. Zo zal de vereniging buitenlandse studenten gaan begeleiden en daklozen helpen. De gemeente zegt ook garant te willen staan bij een eventuele lening.
De achterzijde van TH13
Prijskaartje
Het pand, gelegen tussen jongerencentrum Dynamo en een woningbouwontwikkelaar, zou zonder meer een statig onderkomen zijn. Het rijksmonument, nu nog bewoond in het kader van de anti-kraak, dateert volgens de monumentencommissie uit de achttiende eeuw. De voorgevel is het resultaat van een latere verbouwing, halverwege de negentiende eeuw. Op de verhuissite van het Corps, helpescverhuizen.nl, zijn foto’s te zien van sierlijke plavuizen, klassieke wandornamenten en een karakteristieke slingertrap. Aan al dat cachet hangt uiteraard wel een prijskaartje. De gemeente heeft het pand in 2001 voor ‘slechts’ achthonderdduizend euro aangekocht, maar het gebouw moet grondig gerestaureerd worden. Veel onderdelen, zoals het volledige dak, zijn toe aan vervanging. Bovendien wil de vereniging het voormalige kantoorpand verbouwen, opdat het voldoet aan de eisen van een studentensociëteit. (Zie kader.) Het E.S.C is dan ook op zoek naar zeker anderhalf miljoen euro om haar plannen te realiseren. Een deel van dat geld zal geleend worden bij een bank. De vereniging heeft berekend dat de exploitatie van de sociëteit genoeg zal opbrengen om een fikse hypotheek te financieren. Daarnaast valt tegen zeer gunstige voorwaarden tweeënhalf ton te lenen bij de Rijksmonumentenzorg, en in het eigen bouwfonds heeft het E.S.C nog eens ruim anderhalf ton euro zitten. Blijft over: een gat van zeker vijf ton, dat de vereniging verwacht te vullen middels fondsenwerving bij het bedrijfsleven en door het aanschrijven van haar ruim drieduizend reünisten. “Dat loopt heel goed”, vertelt Van Amstel tevreden. “Er zijn al leuke bedragen binnen van grote bedrijven en elke dag komen er machtigingsformulieren binnen van reünisten. Onze wens om de aankoop voor de zomer te doen is nog steeds reëel.”
Zestienhonderd reünisten van het E.S.C zijn schriftelijk uitgenodigd zich aan te melden bij de ‘Club van 1000’. Voor bedragen variërend van tweehonderd tot duizend euro krijgen de leden van de club ludieke ‘privileges’. Zo ontvangt een donateur van tweehonderd euro een ‘membershipcard’ die altijd goed is voor een gratis pilsje, terwijl donateurs van zeshonderd euro een eervolle vermelding op een naamschild ten deel valt. “We kunnen ze voor hun financiële bijdrage niet iets vergelijkbaars teruggeven”, legt Hover uit, “vandaar dat we deze ludieke privileges hebben bedacht.” Binnen elk dispuut is één persoon aangewezen die alle reünisten nabelt om te vragen of ze meedoen.Van Amstel: “We moeten wel. Ik denk dat het ook best verteld mag worden, dit project is het grootste uit de historie van het E.S.C”
Het aandeel van de reünisten bij het verhuisproject is echter aanzienlijk groter dan het vormen van een ludieke Club van 1000.
Netwerk
De ‘leuke bedragen’ vanuit het bedrijfsleven zijn in belangrijke mate te danken aan het uitgebreide netwerk van een aantal meer en minder invloedrijke reünisten dat zich inzet voor de verhuizing. Zo kreeg het projectplan mede vorm dankzij een uitgebreide workshop onder professionele begeleiding bij het consultingbedrijf Capgemini. “Met vijfentwintig mensen hebben we er onder begeleiding van professionals een projectplan geschreven”, vertelt Van Amstel. “Het was een geweldige kickoff voor de realisatie van het project. Normaal zou zo’n geheel verzorgde dag zeker vijftigduizend euro kosten. Wij kregen de mogelijkheid aangeboden door een reünist die er werkt.”
Vier oud-leden in de stuurgroep van het project zorgen voor de nodige begeleiding van de studenten. Bij de onderhandelingen met verschillende partijen staan zij de studenten bij. Ir. Frank Verveld, oud-directeur van Campina en in de jaren zeventig bedrijfskundestudent aan de toenmalige Technische Hogeschool, is één van hen. “De studenten doen alles zelf, maar wij werken als een denktank. Ik heb gekeken naar de financiële haalbaarheid van de plannen, samen met iemand van PriceWaterhouseCoopers. Een reünist die bij PWC werkte, vroeg hem om ons te assisteren. Ik ken daarnaast veel mensen in Brabant. Ik spreek met andere reünisten over het project en met mensen uit mijn eigen netwerk.”
Volgens zijn oud-senaatsgenoot, bouwkundige Jan Juffer, is de rol van de oud-leden essentieel. “Dit is geen project van dubbeltjes en kwartjes. Je kunt dit dus niet alleen overlaten aan goed bedoelende jongens met weinig ervaring. De knowhow van mensen uit het bedrijfsleven die een bestuursfunctie hebben gehad is onmisbaar. We zorgen voor een stuk budgetbewaking.”
Zowel Juffer als Verveld putten hun enthousiasme voor het verhuisproject uit hun positieve herinneringen aan hun jaren als corpslid. Verveld: “Ik heb hier zes jaar met veel plezier gestudeerd en vind het leuk als Eindhoven zo vooruit gaat. Vroeger had het E.S.C een traditie van maaltijden geven op de markt en iets doen voor de burgerij. Het is voor de stad ook veel leuker als dat vanuit het centrum gebeurt, niet vanuit een bunker in een woonwijk.”
De TU/e steunt het initiatief van de vereniging door te bemiddelen en te adviseren, bijvoorbeeld in juridische en bouwkundige zin. Ook financiële steun is, volgens universiteitssecretaris ir. Harry Roumen, niet uitgesloten. “Wij vinden dat in het centrum van Eindhoven meer activiteiten moeten plaatsvinden die gelieerd zijn aan de TU/e. De huisvesting van studenten in het centrum is een uitgesproken manier om dat te bewerkstellingen. Mochten Demos en het SSRE eenzelfde stap willen wagen, dan ondersteunen we dat ook.”
Het huisvesten van studenten in het centrum sluit ook aan bij de intentie van het stadsbestuur om het imago van studentenstad Eindhoven op te vijzelen. Zelf ziet de vereniging het versterken van het imago van Eindhoven als studentenstad eveneens als een belangrijke taak. “Wij willen pioniers zijn van de studentenstad Eindhoven”, zegt Hover. “Met name de Fontysstudenten willen we veel meer betrekken bij het studentenleven. Waarom gaan velen niet op kamers? Van onze leden woont 99 procent op kamers. Alle andere studentensteden hebben een studentensociëteit in de binnenstad. Dat heeft een positieve aantrekkende kracht voor het verenigingsleven en het studentenleven.”
De fysieke aanwezigheid in het centrum bevordert bovendien het contact van de E.S.C-studenten met ‘de burgerij’, denkt Van Amstel. “De praktische binding met de stad wordt groter. Ons daklozenproject heeft het afgelopen jaar plaatsgevonden in de stadstuin. Die ligt straks aan onze achtertuin. En het stadsdiner vindt dit jaar plaats aan het Catherinaplein, daar zitten we straks vlakbij. Met Koninginnedag en oudjaar zijn we altijd gesloten, maar als we zo centraal zitten, verandert dat misschien.”
“Misschien gaan we het aantal feesten opschroeven”, fantaseert Hover enthousiast. “We kunnen overdag open gaan, een lunchmogelijkheid bieden. Het zou toch leuk zijn als mensen ’s middags kunnen binnenlopen voor een krant en een kop koffie?”
Bezwaren
Voordat dit alles aan de Ten Hagestraat kan plaatsvinden, moet het gebouw nog wel worden aangepast. Voor een rendabele exploitatie van de sociëteit zijn een flinke bar en een grote feestruimte noodzakelijk. Aanbouw moet dit mogelijk maken, maar de monumentencommissie is vooralsnog niet erg gecharmeerd van dit idee. Het eerste plan dat het E.S.C begin 2007 onderhands voorlegde, veegde de commissie van tafel. Een tweede voorstel, ingediend in augustus, was eenzelfde lot beschoren. De commissie vreest dat er te veel van het interieur gesloopt wordt als de plannen doorgaan. Zij maakt zich bovendien zorgen over het aanzicht van de achtergevel van het pand. De voorgestelde aanbouw zou het zicht op de achterkant van het monument volledig ontnemen. Zelfs de kap van twee bomen, noodzakelijk voor de aanbouw, is de commissie een doorn in het oog. Ir. Jan Juffer, verantwoordelijk voor de bouwtekeningen, vindt de afwijzende houding van de commissie niet alarmerend. “Wij hebben alleen een schot voor de boeg gegeven. De commissie wil eigenlijk dat er niets verandert en wij willen juist heel veel. We zullen elkaar wel vinden op de gulden middenweg, al polderend.” De bouwkundige ziet genoeg mogelijkheden om de oude structuur van het pand te sparen. “De commissie zal mee moeten denken om hier en daar praktische oplossingen te vinden om het pand exploiteerbaar te maken, zonder de oude structuur en de constructieprincipes aan te tasten. Dat is technisch gezien niet altijd makkelijk, maar daar komen we wel uit.” De commissie heeft echter juist bij het ‘exploiteerbaar maken’ van de sociëteit haar bedenkingen. “Het interieur van het pand zal waarschijnlijk veel te lijden hebben van het gebruik”, schrijft de commissie in haar concept jaarverslag. “De conclusie is dat dit programma eigenlijk te zwaar is voor het pand.”
Het laatste woord over deze kwestie is waarschijnlijk voorlopig nog niet gesproken. Ook het verkrijgen van de nodige vergunningen en de wijziging van de bestemmingsstatus van het pand kunnen nog enige voeten in aarde hebben. Het optimisme van de studenten is echter allang niet meer te temperen. “Eindhoven is een studentenstad, maar je moet er zelf iets van maken”, zegt Van Amstel overtuigd. Als je er tijd en moeite insteekt, dan kan het gewoon.” /.
Rudy Hover en Tim van Amstel, ESC, voor gewenst pand Ten Hagestraat.
|
Cursor als PDF
)
