Of hij eens mee wilde denken over interactief straatmeubilair. Die vraag was het begin van het afstudeerproject van ID-student Mehmet Yalvaç.

“Ik heb een keer een opdracht gedaan voor een ontwerpbureau en zij wilden iets in die richting doen. Ik was net op zoek naar een afstudeeropdracht, dus toen hebben we dat gecombineerd.” De eerste brainstorm ging over manieren om op straat interactie tussen mensen uit te lokken. “We hebben bijvoorbeeld nagedacht over bushaltes, waarbij de interactieve abri reacties tussen mensen los kan maken, bijvoorbeeld door te spelen met licht en geluid. Uiteindelijk heb ik gekozen om me te richten op wat tegenwoordig hangjeugd heet.” Hangen klinkt zo negatief, vindt Yalvaç, terwijl het een oud verschijnsel is. “Elkaar op straat ontmoeten hoort er bij, dat doen jongeren al eeuwen.” Hij ging eerst op onderzoek uit. “De stad in, kijken wat er gebeurt op die plekken, met jongeren praten.” Vooral in de stad viel hem op dat jongeren in kleine groepjes samenklitten, zonder veel interactie. “De potentie is er, maar het breekijzer om de interactie tussen die mensen op gang te brengen ontbreekt.” De student wil daar de technologie voor gebruiken die de jongeren allemaal op zak hebben: hun mobiele telefoon en mp3-spelers.

“Daar zit een deel van hun persoonlijkheid in, hun muziek, hun foto's. Ik ontwerp een publiek meubelstuk dat uitdaagt om die persoonlijke items met elkaar te delen.” Yalvaç werkt nog aan de opzet, maar een aantal ideeën is al duidelijk: “Een netwerk, met bluetooth of near field communication, waardoor de jongeren digitale sporen achter kunnen laten. Dan kan je bijvoorbeeld een bericht voor iemand achterlaten. Wanneer diegene in de buurt van de ontmoetingsplek komt, krijgt hij het bericht op zijn mobiel. Of kan hij foto's uploaden. Die jongeren willen zich graag laten zien; zie het maar als digitale graffiti. Het liefst wil ik dat de interactie ook daadwerkelijk zichtbaar wordt, bijvoorbeeld dat je een bestand het systeem in ‘ziet’ vloeien met licht.” De ontmoetingsplek zelf moet ronde, natuurlijke vormen krijgen. “Ze kunnen dan zelf bepalen of ze erop zitten, staan of hangen. Op die leeftijd willen ze dat niet voorgeschreven krijgen: geef ze een stoel en ze kruipen op de leuning.” De grootste uitdaging wordt om het ontwerp ‘hufterproof’ te krijgen. “Dat komt bij de uitwerking. In deze fase laat ik me daar nog niet door beperken.”

Tekst: Anouck Vrouwe
Fotomontage: Rien Meulman