Jing Li: "Gelukkig gaat het goed met mijn ouders en de rest van mijn familie. Al zijn ze nog wel in paniek en angstig en verdrietig." De dag van de aardbeving kon Jing Li haar ouders niet bereiken. Ze maakte zich ernstig zorgen. Later lukte het. Na zeker veertig keer bellen. "Mijn vrienden die elders in China wonen, hebben me geholpen mijn ouders te bereiken", vertelt Jing Li.
Vader en moeder Li vertelden dat de muren van hun appartement zijn gescheurd. De lamp is van het plafond gevallen, boeken vielen uit de boekenkast. De deur naar het balkon zit vast. Jing Li: "Toen de aardbeving begon probeerden mijn ouders het gebouw uit te komen, maar het schudde zo hard, dat niemand stevig kon blijven staan. De bewoners zaten vast in het trappenhuis."
Springen
Al zijn haar ouders nog wel erg van slag, toch vindt Jing Li dat ze geluk hebben gehad. Het gebouw waarin ze wonen, is blijven staan. Jing Li heeft andere, verschrikkelijke verhalen gehoord. Ze wil er niet aan denken wat hen had kunnen gebeuren: "Zoveel mensen zijn omgekomen onder het puin van ingestorte gebouwen. Mijn nichtje studeert aan de universiteit van Sichuan. Ze liet me per MSN weten dat enkele studenten omkwamen toen ze tijdens de aardbeving uit het raam sprongen. Ook mensen die op straat liepen, zijn gedood door brokstukken van gebouwen. Volgens mijn vader is een vuilnisman uit de buurt op die manier om het leven gekomen."
Jing Li heeft haar ouders de afgelopen week iedere middag gebeld. Ze vertelden dat de bevingen aanhielden en dat mensen niet meer rustig thuis konden slapen. Er gingen vele vreselijke geruchten rond in de buurt. Iedereen was erg zenuwachtig. "Volgens mijn ouders beeft de aarde wel duizend keer per dag. Soms zachtjes, soms hard. Alsof je op een schip staat. Ze horen ‘s nachts mensen schreeuwen. Iedereen raakt uit zijn doen van het constant naar buiten rennen. Mijn moeder is er fysiek en geestelijk ziek van", vertelt ze "Het kantoorgebouw waar mijn vader werkt, is gescheurd en moet worden gesloopt."
Amputaties
Jing Li gaat verder: "De dag na de aardbeving waren alle flessen water en instant noodles uitverkocht. Benzinestations werden bewaakt om zeker te zijn dat er voldoende benzine was voor ziekenauto's en het transport van materiaal en soldaten naar zwaar getroffen gebieden. Mensen bivakkeren iedere nacht buiten, zelfs als het hard regent."
"Er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd in het rampgebied", vertelt Jing Li. Op de plaatsen waar reddingsacties worden uitgevoerd, liggen vele doden. Mijn oom, die in een lokaal ziekenhuis werkt, vertelde dat de afgesneden handen en benen liggen opgestapeld in de hospitalen. Er zijn veel amputaties nodig zijn bij mensen die te lang onder het puin bekneld hebben gelegen.”
"Sommige scholen in het rampgebied zijn compleet ingestort. Op het moment dat de aardbeving begon, werd les gegeven. De klaslokalen zaten vol en veel kinderen zijn gedood.”
Reddingswerk
Het zwaargetroffen deel van Sichuan is goed bekend bij toeristen volgens Jing Li. Veel kleine dorpjes in het gebied zijn zwaar getroffen. Door het weer en het speciale geografische karakter van de streek is het reddingswerk erg moeilijk", vertelt Jing Li. "Ik heb via internet begrepen dat de Chinese luchtmacht zelfs parachutisten heeft gedropt boven gebieden waar helikopters niet konden landen."
Jing Li: "Mijn ouders zagen op televisie dat veel mensen uit binnen- en buitenland hulp bieden. Ze kregen daarvan een warm gevoel in hun hart. Mijn vader en moeder hebben relatief geluk gehad. Ik heb met andere TU/e-studenten uit China gesproken. Hun families wonen dichter bij het epicentrum en zijn zwaar getroffen. Mijn medestudenten zijn erg verdrietig en hebben tijd nodig om de ramp te verwerken. Zij zullen de steun van studiegenoten, docenten en hun omgeving hard nodig hebben."
|
Cursor als PDF
)