Swinkels vertrekt met een record. Hij heeft het langste dienstverband van alle TU/e-medewerkers op zijn naam staan. Hij begon op vrijdag 1 september 1961 en de volgende dag had hij meteen vrij omdat voor het eerst de vrije zaterdag was ingevoerd was. Hij volgde in het leerlingenstelsel de Gawalo-opleiding voor gas, water en lood: één dag studeren per week, de rest was praktijk. Toen kwam er iemand van de THE langs om personeel te zoeken. Swinkels: “De THE begon pas en er stonden maar een paar gebouwen: de W-hal, CT & FT-Hal (nu Matrix en De Hal), de laboratoria voor de faculteit Scheikunde. De basis van het Hoofdgebouw en het Auditorium stonden er, evenals het Gaslab en E-Laag.”

Hij begon bij de onderhouds- en de storingsdienst. Later stapte hij over naar het Bedrijfsburo Bouw Technische Dienst (BTD) en Dienst Huisvesting (DH). Maar niet nadat zijn vader zich uitgebreid had geïnformeerd waar zijn zoon terechtkwam. Swinkels: “Mijn twee broers zijn blijven studeren, maar ik werkte liever met mijn handen. Mijn vader maakte zich een beetje zorgen om mij. Hij ging eerst kijken hoe het hier was en wat het perspectief was. Ze konden hem geruststellen waarna hij zijn ‘toestemming’ gaf.”

De eerste werkzaamheden van Swinkels waren het verhelpen van (kleine) storingen en aanpassingen verrichten aan diverse gebouwen. De grootste verandering in al die jaren was de overgang van BTD naar DH waar alle werkzaamheden werden uitbesteed. Terwijl hij daarvoor apparatuur zoals ventilatieschachten en afvoertrechters zelf maakte. Heeft hij veel gekke dingen meegemaakt in al die jaren?

Swinkels: “Valt eigenlijk wel mee. Het waren meer zaken zoals die ene hoogleraar die speciale apparatuur bestelde en wèl wist dat er krachtstroom nodig was, maar niet welke consequenties de nieuwe apparatuur voor de bestaande installaties had.”

Swinkels benadrukt meermalen dat hij niet één dag met tegenzin naar zijn werk is gegaan: “Uiteraard waren er mindere dagen”, erkent hij. “Maar het ligt aan jezelf wat je daarvan maakt. Het belangrijkste is dat er een goede oplossing voor problemen komt. En je moet er zelf voor zorgen dat je niet blijft hangen in dingen die vroeger gebeurd zijn, dan heb je geen leven meer.”

Momenteel werkt hij aan zijn laatste klus bij Matrix. Daar wordt een ruimte omgebouwd tot onderzoekslaboratorium zodat meerdere experimenten plaats kunnen vinden. Alleen, de klus is niet klaar voor zijn afscheid op 19 juni. Dus werkt hij nog door tot het einde van de maand. En graag, want hij houdt van zijn werk. Dat bleek al eerder, met de AVA-operatie. Swinkels: “Ik kreeg de kans om eerder te stoppen, met een gunstige financiële regeling. Ik had al ingestemd maar ik kon er ’s nachts niet van slapen. Mijn vrouw zei: ‘probeer of je het terug kunt draaien’. Maar het was al officieel goedgekeurd. Piet van Happen, het hoofd van DH, heeft zijn best gedaan om mij te behouden en dat is gelukt. Nu zit ik in de seniorenregeling, met één dag vrij in de week en dat is heel plezierig.”

Dat is niet alleen voor Swinkels plezierig, maar ook voor de DH. “In al die jaren doe je veel kennis en ervaring op. Ik heb hier zelf nog asbest en eterniet verwerkt - wisten wij toen veel dat het schadelijk was - en later kwam die kennis dat goed van pas toen het weer verwijderd moest worden, want niet alles is in al die jaren even goed genoteerd en vastgelegd. Het is ook een stukje erkenning als collega’s dat soort dingen aan me komen vragen.”

Eigenlijk zou Swinkels nog wel door willen werken, uiteraard voor minder uren, maar dat is nog steeds niet goed geregeld, hoewel hij iets dergelijks ook niet uitsluit. Dus blijft er veel tijd over voor zijn hobby’s: saxofoon spelen – hij zit al vijfentwintig jaar bij de Brandweerkapel in Helmond - en wandelen. /.

Het afscheid van Swinkels is op 19 juni van 16.30 uur tot 18.00 uur in de University Club in het Hoofdgebouw.