Snel verwijdert Charlotte het krantenpapier van de vazen. Vanwege haar verhuizing van Eindhoven naar Arnhem heeft ze al het een en ander in dozen gestoken. De vazen komen later die dag goed van pas. Bij een diploma-uitreiking horen nu eenmaal bloemen. De zenuwen spelen haar totaal geen parten. “Ik hoef alleen maar mijn certificaat in ontvangst te nemen”, klinkt het nuchter. Geregeld ontsnapt een vrolijke lach uit haar mond. Een typerend lachje, dat die dag nog vaak terugkomt. Zeker wanneer haar begeleider het felbegeerde papiertje overhandigt. Als Charlotte tussendoor een familielid via de telefoon spreekt, klinkt ineens een Limburgs accent door. Ze komt uit Velden, een dorp bij Venlo, vertelt ze later.

De fascinatie voor techniek en het menselijk lichaam zit er diep in. Eigenlijk al van jongs af aan. “Ik had allerlei plannen. Dan wilde ik dierenarts worden, dan weer verloskundige. Maar de zorg en ‘iets medisch’ kwamen telkens terug.” Bij de open dag voor Biomedische Technologie (BMT) vallen de puzzelstukjes op hun plaats. “Het medische en technische boeien me enorm. Het fascineert me hoe je met geavanceerde technieken het menselijk lichaam beter kunt doorgronden. Door vooruitgang in de medische zorg kun je bovendien mensen helpen.”

Die aspecten komen terug bij de opleiding tot Qualified Medical Engineer. Een QME helpt medisch specialisten op technisch vlak. De medisch ingenieurs ondersteunen ziekenhuismedewerkers en zorgen ervoor dat zij nieuwe technieken optimaal gebruiken. Verder vertalen ze technisch onderzoek naar de praktijk en adviseren ze over de aanschaf van nieuwe apparatuur.

Charlotte deed eerder voor BMT haar afstudeerproject op de afdeling neonatologie bij het Máxima Medisch Centrum in Veldhoven. De mogelijkheid om via het QME-traject voort te borduren op haar eerdere werk, pakt ze in 2006 met beide handen aan. Tijdens haar QME-opleiding ontwikkelt Charlotte programma’s voor patiëntsimulators. Dit zijn levensechte poppen die zo natuurlijk mogelijk reageren op handelingen van artsen en verpleegkundigen. Ze halen adem, hebben een hartslag en het gehuil van een babypop komt heel echt over.

Charlotte leerde medici en verpleegkundigen hoe ze met de poppen kunnen oefenen. Verder sprak ze met artsen over de aanschaf van apparatuur. “Of het lastig was om artsen te overtuigen? Nee, viel wel mee. Als je goede argumenten gebruikt en de voordelen toelicht, kom je er meestal wel uit.”

Ze is enthousiast over het oefenmateriaal. “Er zijn zelfs patiëntsimulators die kunnen bevallen. Dat is zo grappig”, lacht ze. Ze nam haar werk serieus, maar voor een geintje was ze wel in. “Stond ik daar met zo’n baby in mijn armen. Dit is nu mijn kindje, zei ik dan tegen medewerkers.”

Charlotte voelt zich al snel thuis op de afdeling neonatologie. “Bij volwassenen ben je met een stukje lichaam bezig. Bij een baby kijk je naar het hele lijf.” De achtergrond van de jonge kinderen en hun ouders maakte indruk. “Ik werkte niet direct met de baby’s, maar je hoort wel de verhalen. Zoals van een kindje dat met een drugsverslaving ter wereld komt. Dat doet je wel wat.”

De postdoctorale studie van twee jaar bestond uit werken in het ziekenhuis, een theoretisch gedeelte op de TU/e en een stage.

Haar begeleider prof. dr. Sidarto Bambang Oetomo is kinderarts en neonatoloog in het Veldhovense ziekenhuis en deeltijdhoogleraar op de TU/e. Hij geeft zijn pupil het grootst denkbare compliment tijdens de uitreiking. “Jij hebt alles in je wat nodig is voor een QME. Je bent contactueel, kunt goed uitleggen, begrijpt de problemen van medici en biedt goede oplossingen.” Deze eigenschappen zullen Charlotte goed van pas komen in haar werk bij het Universitair Medisch Centrum St. Radboud in Nijmegen. Ze wordt daar verantwoordelijk voor het onderhoud van ‘kindsimulators’, werkt scenario’s uit, moet onderzoek doen en gaat lesgeven. /.