“Het was dinsdag een heel aparte dag. Op de uitnodiging stond dat je passende kleding moest dragen en daar heb ik me aan gehouden met m’n felgekleurd mouwloos shirt. Volgens mij straalt het vrolijkheid uit en ik wil laten zien dat ik blij ben met mijn diploma’s. Nooit zul je mij in een zwart pak aantreffen ‘omdat dat zo hoort’. Het was mijn feestje en dan voel ik me vrij om aan te trekken waarin ik me prettig voel.

Mijn afstudeerhoogleraar Peter de With had bij de uitreiking van het diploma een leuke speech voor me. Hij vergeleek me met een koninginnenpage. Daar bedoelde hij mee dat er een heleboel mooie vlinders op de wereld zijn, maar dat deze eruit springt met onder andere zijn opvallende kleur. Het klopt, ik wil ook graag anders zijn dan anderen. Ik sla geen wegen in die anderen al ingeslagen zijn. Ik zoek mijn eigen weg.

Dus toen veel Leeuwardense schoolgenoten in Groningen gingen studeren, trok ik naar Eindhoven voor Elektrotechniek. De TU/e stond goed aangeschreven, de sfeer in de stad stond me wel aan. Bovendien was het vooral ver weg van Friesland en nieuw voor me.

De vrijheid die je als student ten deel valt, was wel even wennen. Ik weet nog goed dat ik na de eerste collegedag dacht: “Ja, en nu?”. Op het gymnasium eindigde een les altijd met huiswerk, maar aan de TU/e moest ik blijkbaar zelf beslissen wat ik ging doen. Uiteindelijk vond ik daar mijn weg wel in. Ik merkte dat mijn tentamens feilloos gingen wanneer ik alleen de colleges volgde. En eigenlijk gingen ze ook feilloos wanneer ik de colleges niet allemaal volgde.

Toen ik met mijn master voor Elektrotechniek begon, in september 2006, bedacht ik dat ik alle vier de afstudeerrichtingen wel kon gaan doen. Verveling lag namelijk op de loer en ik kon meer dan ik deed, wat studie betreft. Het leek een goed idee totdat bleek dat ik er geen vier diploma’s voor zou krijgen. Daarop besloot ik me ook in te schrijven bij de master Embedded Systems van Wiskunde & Informatica. En nu heb ik twee diploma’s.

Er zijn natuurlijk meer manieren om verveling te bestrijden. Ik sport veel en probeer steeds nieuwe disciplines. Voetbal, zwemmen, badminton, tennis, kaatsen, noem het maar op. Basketbal is eigenlijk de enige sport die ik heb gedaan waarin ik geen prijzen heb gewonnen. Misschien vind ik het daarom wel zo leuk.

De komende maand ben ik nog bezig met het afwerken van de aanvraag van een octrooi op het compleet nieuwe algoritme dat ik ontwikkelde tijdens mijn afstuderen op ‘Real-time detection and recognition of traffic signs’. Daarna ga ik twee maanden rondtrekken in Australië met mijn broer. We huren er een auto om van Sydney naar Perth te gaan. Het is daar dan lente, geweldig vind ik dat.

Als ik terugkom in de winter van Nederland, ga ik promoveren in de Elektrotechniek. Ik begin aan de TU/e en de bedoeling is dat ik na een half jaar naar Los Angeles ga. Ik maak me niet druk om zaken als het vinden van woonruimte of contact krijgen met de professor daar. Dat komt vanzelf goed. Eigenlijk zit het me met dat soort dingen nooit tegen. Toen ik vier maanden stage liep in Ankara had ik binnen een maand alles geregeld. Als je maar weet wat je wilt en als mensen meewerken, krijg je dingen snel voor elkaar. Het helpt om positief te denken en zelfverzekerd aan de slag te gaan.

Het lijkt me wel wat om na mijn promotie een eigen bedrijf te starten. Wie weet heb ik over een paar jaar een goed en uitvoerbaar idee. Ik zal kijken waar dan de kansen liggen. Wel typisch; als klein jongetje heb ik ooit voor drie zegeltjes van Venz-hagelslag visitekaartjes gekregen. Daarop kwam naast je naam ook je gewenste beroep. Het werd ‘Ernst Herbschleb: uitvinder’.”/.