4 december 2008 - ‘’s Heeren goedheid kent geen palen’. Aldus Psalm 25, vers 4. Deze tekst was, volgens een grapje onder gelovigen, voor een ‘meelevende’ boer aanleiding om alle palen uit zijn land te verwijderen: ‘dominee het ‘t zeid’. Streng gelovige christenen maken soms grapjes over de Schrift, zoals: ‘Hoe is Methusalem aan zijn eind gekomen?’ Antwoord: ‘Hij is verdronken’. Argument: optelling van alle in dat Bijbelfragment genoemde levensduren leiden precies tot aan de zondvloed.

Maar, over palen gesproken, het woord ‘paal’ in Psalm 25 betekent natuurlijk ‘grens’. In de uitdrukking ‘voor paal staan’ is het woord, althans oorspronkelijk, niet een synoniem voor ‘de korte achternaam’, het is eerder andersom, maar het is kort voor ‘schandpaal’. In plaats van ‘voor paal staan’ wordt ook de uitdrukking ‘voor schut staan’ gebruikt; dat is een verbastering van ‘verschut gaan’, opgesloten worden.

Het leven is vol palen: er worden eerste palen geslagen en mijlpalen bereikt, er zijn palen boven water en palen onder water. Het Van Dale Groot Woordenboek der Nederlandse taal heeft 55 lemma’s (‘lemmata’ voor klassiekers) voor het woord paal, waaronder de betekenis van een 1(één) als cijfer voor een proefwerk.

‘s Heeren goedheid mag dan geen palen kennen, het TU-terrein kent ze wel. Er zijn paaltjes met informatie over gas, water of licht, houten paaltjes met ijzerdraad ertussen ter bescherming van plantsoentjes en paaltjes met richtingsborden eraan. Er staan grauwe betonblokken tegen het parkeren en keurige paaltjes met hetzelfde doel bij de noordingang. De gemeenste palen staan bij fietspaden. Bedoeld, denk ik, om auto’s tegen te houden, maar fietsers zouden beter af zijn zonder deze obstakels; een auto zie je wel aankomen, maar deze paaltjes komen voor een argeloze fietser onverhoeds te voorschijn. De gevaarlijkste staan op de volgende locaties: twee stuks aan het noordeind van het Limbopad, één aan de zuidkant van de kruising van het gemeentelijke fietspad met Den Dolech -die aan de noordkant is weggehaald- en één bij de zuidingang van het Quadriviumtunneltje - het heet eigenlijk anders, maar niemand weet dat nog. Over dat laatste paaltje wil ik het hebben. Het ligt in de natuurlijke curve voor een fietsster, die vanaf het Dommelfietspad het tunneltje in wil. Dat is allemaal tot daar aan toe, maar de fietsster in kwestie was mijn vrouw, die er bovenop knalde. Ze kwam er vanaf met een geschaafde knie, een gekneusde pink en een lichte hersenschudding. Ik ontsnapte ternauwernood aan de weduwnaarsstatus; in tegenstelling tot het paaltje, een zaak van ’s Heeren goedheid. Krengen van dingen zijn het.