The job of my dreams

“Wat wil jij dat er later op je grafsteen staat?” Terwijl een enkeling meteen driftig begint te schrijven, schieten bij mij vooral clichés als ‘stierf gelukkig’ en ‘had een mooi leven achter de rug’ door mijn hoofd. Daar ga je die droombaan natuurlijk niet mee vinden, is mijn daarop volgende gedachte, toch nog maar even verder denken. Ik word uit mijn leiden verlost door Gustaaf de workshopgever, die er zelf ook nog een cliché tegenaan gooit. “Er zijn natuurlijk geen verkeerde antwoorden.” Phewww, gelukkig, dan kunnen we door naar de volgende opdracht.

Het is de maandag van de Trainingsdagen en ik pik een workshop mee, ‘The job of my dreams’, een self-assessment workshop. Deels in verleiding gebracht door de titel van de workshop, over de streep getrokken door een vriend die ook ging maar het in de pauze al voor gezien hield. Na het eerste van de drie uur weet ik alweer waarom ik vorig jaar besloten had dit onderwerp voortaan te laten voor wat het was. Teveel open deuren die moeten worden ingetrapt en achter geen enkele deur ligt het beloofde ei van Columbus.

Je eigen behoeftes leren kennen en deze ook uitvoeren, zelf actualisatie. Wat Maslow binnen de psychologie heeft aangeduid als het hoogst haalbare doel, wordt vandaag in een kleine drie uur behandeld. Dat gaat hem dus niet worden. Wat je dan wel moet doen om te weten wat je echt wil? Gustaaf: “Kijk wat je leuk lijkt, en probeer het gewoon.” Wat tijdens de workshop zo doordacht klonk, blijkt nu toch wel erg voor de hand liggend: geen open deur, een lege deurpost. Geen self-assessment meer voor mij! Hoe ik mijn droombaan dan ga vinden? Op een lekker voor de hand liggende manier, doen wat me leuk lijkt. En wat er op mijn grafsteen staat? Daar hoef ik dan zelf toch niet meer van wakker te liggen!

Pieter Mooren is student Technische Bedrijfskunde