Verder bestaat de winst uit twee vliegtickets naar een Europese stad, een halve dag begeleiding door een toprecruiter, en, niet te vergeten, een trui van Q-masters. “Bovendien mag hij zich een jaar lang Q-master noemen”, aldus de organisatie.

Van Rooy stond vorig jaar ook al in de finale, ook toen met zo’n tweehonderd mede-finalisten. “Ik had dit natuurlijk niet verwacht”, vertelt hij. “Vorig jaar heb ik ook meegedaan en daardoor wist ik wel al een aantal ins en outs. Ik heb me dus goed kunnen voorbereiden. Mijn elevator pitch bijvoorbeeld, die was vorig jaar erg matig, maar dit jaar erg sterk. De jury dacht dat ik zo een autoverkoper kon zijn.”

“Ik had wel het gevoel tot de kanshebbers te behoren, hoewel ik erg onzeker was over de beoordeling. Was het nou juist goed wat ik deed of ontzettend slecht? Het was daarom ook echt een opluchting toen bleek dat ik tot de laatste drie behoorde. Volgens de jury onderscheidde ik mezelf doordat ik ‘echt’ en oprecht was, met name ten opzichte van de andere twee finalisten. “

Zelf denkt hij dat een grap in zijn speech de jury het cruciale zetje in de juiste richting gaf. Onderwerp van de grap: een veel te groot horloge dat hij wel eens draagt bij bedrijven waar hij aan veranderingstrajecten werkt. Wat natuurlijk steevast tot vragen leidt van de werknemers - en dat is ook de bedoeling van Van Rooy, het klokje moet weerstand wegnemen. Zijn standaard antwoord: “Als ik in de kroeg sta en een vrouwtje komt naar me toe en vraagt me hoe laat het is, dan weet ik dat zij dat al lang heeft kunnen zien!’”/.