Eigenzinnig, baanbrekend, een fenomeen en illusionair: zomaar wat termen die, googelend op zijn naam, de revue passeren. “Heel mooi hoor”, vindt de 66-jarige Drupsteen, “maar het interesseert me eerlijk gezegd nauwelijks hoe anderen me zien. Eigenlijk is vooral verkeerde beeldvorming amusant.”

De laatste jaren maakt Drupsteen, in samenwerking met zoon Floris die in zijn voetsporen trad, vooral multimediale projecten, websites en interactieve producties. Hij begon ooit bij de Nederlandse televisie, waar hij voor verschillende omroepen jarenlang onder andere documentaires en programmaleaders maakte. Later ontwierp hij onder meer postzegels in opdracht van de -toen nog- PTT, de genoemde bankbiljetten en de markante kleurrijke glasgevel van het nieuwe Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum.

Bij het brede publiek zijn het wellicht zijn bekendste ontwerpen, maar Drupsteen vindt andere werken van grotere betekenis. Hij noemt ‘Hertejoch Zanker’ (een televisieproductie gebaseerd op een theaterstuk van Orkater), ‘Norden’ (een bewerkte tv-registratie van het Schönberg Ensemble) en zijn recentere ‘synchrone motion graphics’. Samen met kunstenaar Piet Jan Blauw vormt hij een elektronische muziekgroep waarbij Drupsteen onder meer componeert en tijdens optredens videoprojecties verzorgt.

Deze motion graphics, die synchroon met de beats bewegen, lijken wellicht weinig bijzonder, beseft de ontwerper, “maar dat zijn ze, in alle bescheidenheid, wél. Iets dergelijks zie je namelijk nooit, omdat het animatietechnisch niet te doen is - tenzij je mijn uitvinding toepast. Als langdurige synchroniteit het uitgangspunt is geworden, kan de versmelting van artificieel gegeneerd beeld en geluid heel intensief worden. Daarmee zijn nieuwe vergezichten geopend waarin nog eindeloos veel te ontdekken valt.”

Aan de TU/e wil hij vooral hiervan veel laten zien - hoewel mogelijk ook (“voor zover dat mijn publiek of mij niet gaat vervelen”) flarden uit zijn ‘roemruchte geschiedenis’ voorbijkomen, zoals hij zelf omschrijft. “Mijn lezing wordt een soort verslag van hoe je je vakgebied als verzeild in een groot avontuur kunt doorkruisen. En hoe je ermee de diepte in kunt gaan en nieuwe technieken kunt omarmen en doorontwikkelen terwijl je, wellicht omdat je graag compromisloze keuzes maakt, wegdrijft van heersende trends.”

Zijn publiek neemt hij daarbij hoogst serieus. “Als het gaat om functionaliteit, begrip of communicatieve helderheid in je werk, kunnen anderen soms met één simpele opmerking essentiële tekortkomingen blootleggen. Altijd luisteren en serieus nemen - en je werk verbeteren, zonder je idioom, je signatuur, te verknallen. Dat is kunst ongeveer.”/.

Woensdag 1 april vanaf 11.45 uur in de Blauwe Zaal van het Auditorium. Zie www.drupsteen.nl en www.bluezone.nl.