“We hebben de situatie in Iran onder de aandacht willen brengen en dat is gelukt”, blikt Masi Mohammadi tevreden terug. Ze is promovenda bij Bouwkunde en mede-initiatiefneemster van de tocht. “Ook al is het heel weinig, we hebben nu toch iets kunnen doen. Het was alleen jammer dat het geen stille tocht is geworden zoals gepland. Sommige mensen scandeerden leuzen als ‘dood aan de Islamitische regering’. Dat was niet onze bedoeling.” Volgens Mohammadi liepen ongeveer honderdvijftig mensen mee, waarvan tien tot vijftien TU/e’ers.

Medewerkers en studenten van de TU/e die uit Iran komen, volgen alle ontwikkelingen uit hun thuisland momenteel nauwgezet. Contact hebben met familie en vrienden blijkt soms lastig.

Verbaasd, geschrokken, maar vooral hoopvol is Masi Mohammadi, promovenda bij Bouwkunde, over de gebeurtenissen na de verkiezingen. Haar hele familie woont in Iran en ze volgt het nieuws nu ‘van minuut tot minuut’. “Iraniërs hebben hun hele leven voor dit moment geleefd. Een gevoel wat er al jarenlang zit, komt er nu uit. Het is erg om te zien hoe er met de bevolking wordt omgesprongen.”

Mohammadi had ondanks het geweld in haar thuisland graag bij haar familie en vrienden willen zijn. Ze is vooral lovend over de Iraanse vrouwen. “Het is opvallend hoeveel vrouwen demonstreren en initiatief tonen. Ze hebben er echt genoeg van.”

Ook Mahdi Hemati, net afgestudeerd bij Bouwkunde, is erg positief over de vrouwen in Iran. “Ik heb echt bewondering voor ze. Ze zijn ontzettend dapper.” Hij heeft momenteel vrijwel dagelijks contact met zijn familie, vooral met zijn tweelingbroer en ouders. “Ik weet dat ze veilig zijn, maar toch wil ik graag horen hoe het met ze gaat.” Het contact loopt soms wat lastig. “Mobiel bellen lukt nauwelijks, bellen met de vaste telefoon wel. Mailen lukt ook, ook al gaat het soms traag.”

Om op de hoogte te blijven van het nieuws, gebruikt hij verschillende kanalen. “Het is moeilijk te achterhalen wat waar is. De berichten van nieuwszenders uit Iran zijn gekleurd. Ook de westerse media beschikken niet over alle informatie, omdat er nog maar weinig journalisten zijn. Ik houd een aantal weblogs bij van Iraniërs en bekijk filmpjes op YouTube. Daarvan weet je in ieder geval dat er ooggetuigen zijn.”

Zijn verwachting is dat de demonstraties de komende tijd in Iran een andere vorm aannemen. “De protesten worden hard neergeslagen. Je ziet dat mensen naar alternatieven zoeken. Zo zal er waarschijnlijk gestaakt worden. Ik heb gehoord dat winkels willen sluiten en dat mensen hun werk neerleggen.”

Sepideh Saidi, masterstudente Wiskunde en Informatica, noemt YouTube en nieuws via Iraanse bekenden als belangrijkste bronnen. “Dat is gemakkelijker te verifiëren, omdat er ooggetuigen zijn.” Zij heeft vooral contact via e-mail en Facebook. “Het is alleen jammer dat vooral jongeren deze middelen gebruiken. Het is moeilijk om telefonisch contact te hebben, in het bijzonder met mensen in Teheran. Het sms-netwerk werkt niet en het is haast onmogelijk ze mobiel te bereiken.”/.