Wat ik me altijd heb afgevraagd, is waarom er geen buslijn over het TU/e-terrein rijdt. Vooral in mijn eerste jaren aan de TU/e zou dit makkelijk gekund hebben, er waren toen nog twee ingangen aan de Kennedylaan. Een bus kon dus eenvoudig een ommetje langs het Auditorium maken. Nu zou de bus via de ring moeten, en tweemaal langs slagbomen. Het gevolg is nu dat het naar sommige faculteiten vanaf het station twintig minuten lopen is. En studenten, maar ook gasten van de universiteit moeten dit vaak met behoorlijk wat bagage doen.

Er is op de campus wel een bushalte, maar die is alleen voor PSV-supporters. Blijkbaar hoeven die niet te lopen.
Er is wel een aantal dingen gedaan om de wandeling iets te veraangenamen. Zo is er een stoplicht met aftelfunctie. Ik hoop dat wetenschappers van de TU/e niks met dit stoplicht te maken hebben. Dat zou gênant zijn, zo onregelmatig telt dat ding. En het springt op groen als de teller nog niet eens op nul staat. Een stukje verder, op het Limbopad, is een poging tot een kunstwerk gedaan met een zwevende Boeddha op zonne-energie, al heb ik het nog nooit werkend gezien. Weer verderop zijn enkele sculpturen opgesteld die opvallend veel op een fallus lijken, waarschijnlijk ter compensatie van de Boeddha die niet omhoog komt. Al met al is het Limbopad een mooie entree, al is het begin een wat knullig hoekje, zo half op de stoep, half op het fietspad. Voor heel even maakt de campus indruk, maar het Limbopad eindigt prompt in een fietsenstalling. Om vervolgens op de plaats van bestemming te komen zijn er twee opties. Binnendoor, via te koude of te warme loopbruggen met bobbelende vloeren, of buitenom, via scheve grindtegels, hobbelige wegen en heel veel beton. Misschien is een bushalte voor iedere faculteit zo gek nog niet.

Bram van Gessel is
promovendus bij Technische Natuurkunde