‘Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!’ is de titel van een boek dat ik inmiddels drie keer thuis in de kast heb staan. Het is geschreven door Kluun, en deze titel is erg op mij van toepassing, op ‘Help’ na. Op 15 maart is namelijk ons dochtertje Helena geboren.

Vanaf het moment dat bekend is dat je vrouw zwanger is, gebeurt er iets vreemds. Haar wereld wordt bijzonder klein, maar voor jezelf gaat er een hele nieuwe wereld open. Zo leer je bijvoorbeeld wat een rompertje is, dat de Babydump geen kinderdagverblijf is, en dat grotere borsten niet per se sexy zijn.

Al binnen enkele weken zorgt een hormonaal ingegeven honger naar informatie ervoor dat er een dozijn zwangerschapsboeken en enkele complete jaargangen Ouders Van Nu verschijnen (en dit is exclusief de drie genoemde boeken van Kluun).

Ik wil natuurlijk een goede vader zijn, en daarom ben ik ook maar eens gaan lezen. Een slecht plan, want deze boeken zijn helemaal niet bedoeld om van te leren, ze zijn bedoeld om hormonen tevreden te stellen. Zo wilde ik bijvoorbeeld weten waarom je flesjes en speentjes moet steriliseren, terwijl datzelfde speentje de rest van de dag door de box zwerft. Nergens te vinden. Niet in de boeken, niet in een van de 529 miljoen Google-hits voor ‘baby’, en familie kijkt je bij deze vraag boos aan.

Nuttige informatie in verhouding tot zwangerschapsboeken is zoiets als ware liefde in verhouding tot porno. Hoe serieus je de babywetenschap überhaupt moet nemen, is overigens maar de vraag, als je leest dat een kindje wordt verwekt in de tweede week van de zwangerschap.

Inmiddels is Helena geboren, en heeft ze al twaalf rammelaars en meer kleren dan ik. Ik ben dus inmiddels ervaren papa, en ik heb een tip voor toekomstige vaders. Lees geen Kluun.

Bram van Gessel is promovendus bij Technische Natuurkunde en kersverse vader van Helena