Straffe Madammen en Makke Mannen biedt tientallen jonge kunstenaars en theatermakers uit Nederland en Vlaanderen een podium. Verspreid over een hectare groot terrein in het Stadswandelpark kan het publiek genieten van dans, muziektheater, monologen, cabaret, eenakters en familievoorstellingen. “Komt dat zien”, roept Frans Dillen met een bulderende lach. Hij heeft de laatste weken in heel Eindhoven flyers uitgedeeld. Van Strijp S tot het evenement Muziek op de Dommel. Dillen werkt de klok rond om mensen naar zijn droom te lokken.

Samen met zijn vrouw Marianne heeft hij in het verleden intens genoten van de Boulevard of Broken Dreams, het internationale theaterfestival dat tussen 1984 en 1987 langs steden in Nederland en België trok met een breed scala aan korte optredens. Geliefd bij het publiek om zijn knusse, speelse sfeer. En de bijna één op één voorstellingen waarbij kunstenaar en toeschouwer tot hilarische hoogtepunten kwamen. Een bruisende kermis van ingenieuze acts, vertederende liederen en lachwekkende onzin.

“De Boulevard of Broken Dreams was van het oude handwerk. Puur theater. Maar dat was eens. De huidige festivals, zoals De Parade of Avignon, zijn verworden tot horecafeesten met een beetje theater. Natuurlijk, eten en drinken horen erbij. Ik heb daar geen hekel aan en kom graag op die festivals. Maar ik ben opgegroeid met die geur van de oude Boulevard. Het is de droom van mij en mijn vrouw Marianne om die typische sfeer terug te halen.”

Met enige weemoed beschrijft hij de taferelen van toen. Met optredens van Jules Deelder, de fameuze poppenspeler Jozef van den Berg en De Stijle Want. En natuurlijk de dames van de Cantina Mobilae. Lachend: “Pas als ze weer nuchter waren, kon je daar wat drinken.”

Deze goedmoedige anarchie, waarbij het meer draaide om het plezier dan de omzet, wil Dillen terug op aarde zetten. Geen lichtzinnige bevlieging, maar een weloverwogen keuze van de theaterliefhebber. Dillen stopte enkele jaren geleden als advocaat, verkocht zijn praktijk en volgde aan de universiteit van Antwerpen een studie kunst- en cultuurmanagement. Hij heeft een potje geld gereserveerd waarmee hij drie festivals kan aanslingeren. Daarbij leunt Dillen op enkele sponsors, maar vooral op de inzet van zichzelf en een grote groep vrijwilligers. Van zijn bakker tot de buurvrouw. Van City Dynamiek tot technici van de Lichtjesroute.

De eerste editie in 2009 leverde met vijfduizend bezoekers nog een financieel verlies op. Maar Dillen beseft dat nieuwe evenementen een aanloop nodig hebben voordat ze zelfstandig draaien. Als het eenmaal zo ver is, wil hij een volgende stap zetten. Geheel in navolging van de oude Boulevard zal het festival straks rondreizen langs steden in Nederland en Vlaanderen. Hij is daarover optimistisch. “Ik maak me geen zorgen. Ik krijg zoveel steun van de mensen om me heen en we hebben ook dit jaar een bijzonder mooi programma. Het enige dat nu voor spanning zorgt, is het weer.”

De organisator stapt zo van zijn achtertuin het aangrenzende Stadswandelpark op. “Mijn buurvrouw heeft vorige keer zeshonderd maaltijden verstrekt. Ongelooflijk aardig.” Het tekent volgens hem de luchtige sfeer van het ‘rolling festival’ dat bestaat uit doorlopende voorstellingen zodat er continu wat valt te beleven. Iedere bezoeker kan zijn eigen programma samenstellen uit zeventig optredens, verdeeld over zes tenten en de openlucht. Er is nadrukkelijk gekozen voor een Vlaams-Nederlandse ambiance. Compleet met smoskes (Vlaamse broodjes) en petitfours (gebakjes) voor de hongerigen.

Straffe Madammen en Makke Mannen is voor de organisator meer dan het terughalen van oude tijden. Dillen beschouwt het ook als zijn missie om jonge creatieve mensen een podium te bieden. “Jaarlijks komen er honderden jonge artiesten op de markt. Ze voltooien hun opleiding of ontwikkelen zich zelfstandig tot theatermaker, maar komen daarna moeilijk aan de bak omdat programmeurs niet graag risico’s nemen. Wij bieden ze die kans wel.”

Als voormalig advocaat wordt hij door de kunstwereld een beetje vreemd aangekeken. “Ik ben een parachutist in de cultuurwereld”, bekent Dillen met een grijns. “Ik kom uit een ander milieu en val er plotsklaps tussenin. Ik word door de vaste cultuurclub gezien als een Fremdkörper. Iedereen wacht af of mijn festival wel het gewicht heeft dat ik voor ogen heb. Laat het maar eens zien, klinkt het geregeld.”

Dillen is afgelopen weekeinde op bezoek gegaan bij Jozef van den Berg. De poppenspeler brak in 1989 abrupt zijn theatertoer af en ging in den Here. Hij woont tegenwoordig als een heremiet, teruggetrokken in een zelfgebouwd tuinhuisje bij vrienden in Neerijnen en leeft van wat mensen hem brengen. De visite van Dillen is er een van menselijke interesse. Maar ook een ultieme poging om de theatermaker uit te nodigen voor zijn festival. “Voor hem heb ik altijd een podiumplek.”

Maar er lijkt een godswonder nodig, wil Van den Berg ooit nog zijn oude metier oppakken. Daarom heeft Dillen voor deze tweede editie Stefan Jung uitgenodigd. De aanwezigheid van deze nestor, bekend van theatergroep Amai, moet inspiratie bieden. “Hij kan een spiegel zijn voor de jonge garde theatermakers. Ze laten zien dat je je niet moet verbergen achter een muur van geluid en licht. Maar dat je ook zonder kunt. Ik wil terug naar het oude ambacht. Een ‘unplugged festival’ waar artiesten hun vakmanschap tonen en met hun vaardigheden bewondering afdwingen van het publiek.” (FvO)/.

Straffe Madammen en Makke Mannen:
18,19 en 20 juni, Stadswandelpark, Eindhoven. De toegang tot het terrein is gratis. Het bijwonen van een voorstelling kost vijf euro. Een kaartje voor twee films kost ook vijf euro.
Voor artiesten en programma zie:
www.straffemadammenenmakkemannen.nl