Wie brood in de vijver (1957) van het Paviljoen gooit, krijgt een spektakel te zien van happende en bijna vliegende vissen. Het zijn voornamelijk karpers, en het zijn er niet weinig. Vijfentwintig heel grote, evenveel middelmatige en ontelbaar veel kleintjes. De allergrootste is naar schatting 55 cm lang. De enige oranje vis is een koikarper. Hij is een opvaller en een van de oudsten van de poel. Al dertien jaar zwemt hij hier zijn rondjes en eet hij zijn buik vol. Soms met jonge visjes, soms met broodjes van Albron.

Zo’n zeven jaar geleden kregen hij en zijn watergenoten opeens wel heel veel gezelschap. Een persoon die voor zijn werk een vijver in Blixembosch moest leeghalen en wel eens in het Paviljoen kwam om koffie te drinken, kon de Blixembosche vissen hier loslaten. Om aan te geven hoe groot de dertig grootste graskarpers waren die toen asiel verleend kregen, moet je je handen toch al gauw verder spreiden dan schouderbreedte. Tegelijk bracht die persoon ook nog kleinere graskarpers.

Er loopt bij Technische Bedrijfskunde een student rond die een mooi bussinesplan voor zich zag: kleine koikarpers uitzetten en deze verkopen op het moment dat hij afstudeert. Een startende ondernemer ziet overal winst. Maar het bleef bij praatjes. De vissen die nu zo graag brood vangen van lunchende studenten (op zomerse dagen is de deur naar de vijver open) worden echt niet verkocht. (NS)