Het idee van een stage in het buitenland had ik eigenlijk al in het eerste jaar van mijn studie, dus de keuze was snel gemaakt in het tweede jaar van mijn master. Ik zei tegen mijn begeleider dat ik graag stage wilde lopen in het buitenland, maar wel binnen Europa en zo zat ik ineens in Zaragoza, Spanje.

Zaragoza is de vierde grote stad van Spanje en ligt tussen Madrid en Barcelona. Ik had er nog nooit van gehoord en vele mensen met mij, maar het geeft zeker de indruk van een grote, levendige stad.

Met mijn minimale kennis van de taal (‘buenos dias senorita, dos cervezas por favor’), kan ik gerust zeggen dat ik de eerste week flink moest wennen. Hoewel de meeste Spanjaarden wel een paar woorden Engels kunnen, weigeren ze het te gebruiken, zodat ik, als een echte Hollander, met hard Engels praten en veel handen- en voetenwerk duidelijk probeerde te maken dat ik op zoek was naar een supermarkt.

Ik doe hier aan de universiteit onderzoek naar visie en objectherkenning binnen de robotica. Dit betekent dat ik voornamelijk met de software bezig ben, wat toch wel anders is dan de mainstream stof van mijn studie, maar daarom des te interessanter. Bovendien is het idee dat ik echt iets toepasbaars aan het ontwikkelen ben heel motiverend.

Mijn collega’s zijn erg leuke mensen waar goed mee te praten valt, zolang ze tenminste de moeite willen nemen om Engels te praten. Er is hier trouwens ook een Japanse uitwisselingsstudent. Zijn Engels is ongeveer net zo goed als mijn Spaans, dus die heeft het helemaal moeilijk hier. Grappig genoeg zaten we zo met het kerstdiner voor alle collega’s (doen ze hier elk jaar) met vier nationaliteiten aan tafel: een andere jongen was geboren in Italië. Dit resulteerde in een bijzonder vruchtbare uitwisseling van gebruiken en cultuur. Zo waren zij bijvoorbeeld verbaasd dat wij in ons volkslied nog altijd de koning van Spanje eren, terwijl ik niet kon begrijpen dat het Spaanse volkslied helemaal geen tekst heeft. De avond was compleet toen onze Japanner uit volle borst het Japanse volkslied begon te zingen.

Simon Jansen, student Mechanical Engineering

Foto: