/Voorpagina
/Mensen
/Nieuws
/Opinie
/Cultuur
/Studentenleven
/Achtergrond
/English page
/Onderzoek
/Reportage
/Bestuur
/Ruis
/Ranzigt
/Colofon
/Faculteits Berichten
/Vacatures
/Mensa
/Oude cursors
/pdf formaat
/TUE
/Zoeken:
/ Cursor nummer 2 nummer 6

jaargang 43, 22 maart 2001


Cultuur

Untitled Document

MAC brengt cultuur en wetenschap samen
Rudi Fuchs, directeur van het Stedelijk Museum, opent zaterdag 24 maart het Meulensteen Art Centre (MAC) op het TU/e terrein. Het centrum biedt onderdak aan Grafisch Atelier Daglicht en verschaft daarnaast atelierruimte aan individuele kunstenaars.

Gerard Meulensteen, naamgever van het MAC, raakte begin jaren negentig betrokken bij de Stichting Emmasingel. Deze wilde het oude Philips-complex de Witte Dame gebruiken om kunstactiviteiten in te ontplooien. Er zouden ateliers komen voor kunstenaars en de Witte Dame moest onderdak bieden aan Grafisch Atelier Daglicht en Beeldenstorm. Door allerlei politieke en financiële ontwikkelingen gingen die plannen niet door. Beeldenstorm verhuisde naar het terrein van de TU/e en Grafisch Atelier Daglicht bleef in kunstenaarscentrum De Fabriek. Later kwam het idee om Daglicht en de ateliers op het terrein van de TU/e te vestigen. Het College van Bestuur stond daar positief tegenover, omdat zij vindt dat cultuur gestimuleerd moet worden onder de studenten. Het MAC kan bijdragen aan die confrontatie tussen de twee visies op de werkelijkheid van kunstenaars en wetenschappers.
Professionele kunstenaars kunnen in het Meulensteen Art Centre gebruik maken van de werkruimte van Grafisch Atelier Daglicht. Hier worden vier soorten druk toegepast: hoog-, diep-, vlak- en doordruk. "Onze specialiteit is het drukken van grafiek op groot formaat. Zo kunnen hier prenten van een bij twee meter zonder problemen gedrukt worden. Naast het ter beschikking stellen van de faciliteiten organiseert Grafisch Atelier Daglicht ook cursussen, workshops en projecten, " zo vertelt Sophie Gobits-Van Beek, voorzitter van de stichting Grafisch Atelier Daglicht. Tevens vertelt ze dat het atelier voldoet aan de strengste milieu-eisen. "Dat was ook een van de redenen dat we ons oude pand uit moesten. Bij het drukken van grafieken wordt gebruik gemaakt van verschillende inktsoorten, die vrij gevaarlijk zijn. Veiligheidsmaatregelen zijn daarom heel belangrijk. Een andere reden is dat onze oude ruimte te klein was geworden. We konden niet alle drukpersen gebruiken. In het MAC hebben we veel meer mogelijkheden."
Ter gelegenheid van de opening van het Meulensteen Art Centre heeft gastcurator Bert Loerakker, beeldend kunstenaar en bestuurslid van Daglicht, drie exposities samengesteld onder de naam 'Nieuw Daglicht'. In Grafisch Atelier Daglicht is werk te zien van vooraanstaande eigentijdse beeldende kunstenaars. In de hal van het Hoofdgebouw is op de begane grond een selectie te zien uit de grafiekcollectie van de TU/e en in de Bibliotheek (De Hal) worden kunstenaarsboeken geëxposeerd, deze werken zijn in bruikleen gegeven door het Van Abbemuseum. De exposities zijn op werkdagen toegankelijk van 26 maart tot en met 4 mei (tussen 9 en 17 uur)./.
Het Meulensteen Art Centre aan de Rondom op de TU/e-campus.
Foto: Bram Saeys

Untitled Document

Umbilly 1 van TU/e op expo in België
"Als ik op Schiphol of Zaventem ben, geloof ik nooit dat die vliegtuigen echt de lucht in kunnen. Als ik een vliegtuig van Panamarenko zie, geloof ik dat wel. Bij Panamarenko blijft de droom in stand", zei Jan Hoet, directeur van het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (Smak) in Gent. Dat deed hij bij de opening van de overzichts- tentoonstelling van kunstenaar-wetenschapper Panamarenko, die de Van Lanschot Prijs kreeg voor zijn gehele werk.

Op die expositie staat ook de 'Umbilly 1' dat de TU/e, speciaal op verzoek van Panamarenko (1940), heeft uitgeleend aan het Smak. Vorig jaar was de 'Umbilly 1' ook al te zien op een overzichtstentoonstelling in Londen en Basel. Voor hij de 'Umbilly 1' (1976) ontwierp, maakte Panamarenko eerst de 'Christo' (1975), beiden gebaseerd op het bewegingsmechanisme van insecten, namelijk het klapwieken van de vleugels. Beide machines worden in werking gezet met MK (Menskracht tegenover PK's). Het beroeren van de pedalen brengt een draaiende stang en een vliegwiel in beweging. De stang loopt boven het hoofd van de piloot naar het trillingsmechanisme van de achtervleugels. Als die in hun hoogste, dichte verticale positie staan, rukt één pedaalslag ze uiteen, de volgende klapt ze weer dicht, waarna het proces opnieuw kan beginnen.
Al de ontwerpen van Panamarenko zijn overigens gebaseerd op echte vliegprincipes, zonder dat zijn vliegtuigen per se hoeven te vliegen. De 'Delta (1972) gebruikt MK, terwijl de 'Aeromodeller' (een enorme ballon van 27 bij 6 meter uit 1969 -'71) met waterstof was gevuld. In de gondel (5,5, bij 2,5 bij 3,5 meter) die eronder hing, wilde hij van België naar de tentoonstelling in Sonsbeek vliegen. Wilde, want het publiek stond voor niets te wachten. Panamarenko maakte ook een nieuw motorprincipe, de pastillemotor, bestemd voor rugzakvliegen en hij ontwierp een ruimteschip dat zich met magnetische krachten voort moest bewegen. De 'Blauwe Archeopetrix' of 'Oerkip' (1997) heeft zonnecellen en een elektronisch brein, dat de elektronische kip van haar fouten moet doen leren.
Waterzeppelin
Panamarenko (afkorting van Pan American Airlines & Company) volgde in de jaren '60 de Academie voor Schone Kunsten in zijn geboorte- en woonplaats Antwerpen. Maar hij zat ook veel in de bibliotheek om natuurwetenschappelijke publicaties te verslinden. Zijn eerste werken sloten aan bij de Popart en hij organiseerde happenings in Antwerpen. Daarbij bleek zijn relativeringsvermogen en voorliefde voor parodieën: hij oefende fictieve beroepen uit als miljonair, chauffeur in livrei, luchtschipbouw-ingenieur. Hij ontwierp ook allerlei apparaten, zoals een mechanische dakgoot en een waterzeppelin.
Toen de toenmalige Technische Hogeschool de 'Umbilly 1' in 1967 kocht, wilde men het eerst ophangen bij de faculteit Werktuigbouwkunde. Daar moest het echter weg omdat er veel verzet tegen was. De tegenstelling tussen het eigenzinnige en 'simpele' vliegtuig (Panamarenko werkt zijn modellen altijd zo eenvoudig mogelijk uit, ondanks de talloze technische tekeningen die eraan vooraf gaan) en de naar perfectie strevende faculteit bleek te groot. Uiteindelijk vond de 'Umbilly 1' zijn plaats in de bibliotheek van Bouwkunde.
De tentoonstelling van Panamarenko in Gent is nog te zien tot 20 mei./.

Untitled Document

/Frank Black in Effenaar
Al in 1988 stond Frank Black op het podium van de Effenaar, toen nog als Black Francis, een van de leden van gitaarband The Pixies. Dertien jaar later, op zondag 25 maart, treedt hij opnieuw op in de Effenaar. Nog steeds maakt hij aanstekelijk popmuziek met vreemde Spaanse teksten, maar nu onder invloed van de Rolling Stones. Naast Black treedt het Belgische Star Club West op. De drie leden van de band klinken op hun debuut-cd 'This is Howie' als een combinatie van Yo La Tengo en Pavement. Het concert is op zondag 25 maart en een kaartje kost f20,-.

/Nieuwe vorm van cabaret
"We voelen of een scène past, zonder dat het echt te beredeneren is," zegt het drietal. Wart Kamps, Tim Kamps en Bor Rooyackers dagen het publiek uit, reageren soms heel verschillend op elkaar en zetten zo een nieuwe vorm van cabaret neer. De drie cabaretiers wonnen in 1998 de jury- en publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunstfestival. Op dinsdag 27 maart staan ze om 20.30 uur in de Stadsschouwburg met hun eerste titelloze programma.

/Vaandeldrager Joop den Uyl
De naam Den Uyl brengt allerlei momenten uit het Nederlandse verleden naar boven. Oliestakingen, kabinetscrisissen, de Molukse treinkaping en ook imitaties door Wim Kan. Wat betekende Den Uyl in Nederland, wat is er in de jaren zeventig allemaal veranderd en waar is het politieke elan uit die tijd gebleven? Moeten we blij zijn dat we in het Paarse tijdperk leven of moeten we terugverlangen naar een 'maakbare' samenleving? In de muziektheatervoorstelling 'Den Uyl, of de Vaandeldragers' wordt op deze vragen antwoord gegeven door vier acteurs, waaronder Dick van Toorn als Den Uyl. Op vrijdag 23 maart om 20.30 uur is de voorstelling te zien in Plaza Futura.

/Esperando al mesiah
Twee Argentijnen met een totaal andere achtergrond ontmoeten elkaar door een samenloop van omstandigheden. De een wil een ander leven, de ander wil zijn oude leven terug. Ariel is een joodse jongen die trots is op zijn afkomst, maar ook op zoek is naar nieuwe invulling van zijn leven, ook al staat dat allemaal redelijk vast. Hij zal het familierestaurant overnemen en zijn familie verwacht dat hij met een aardig joods meisje trouwt. Het leven van Santamaria is minder rooskleurig. Door een beurskrach verliest hij zijn baan en zijn vrouw neemt deze kans aan om hem de deur uit te gooien.
' Esperando al mesiah' is een van de beste Argentijnse films van het jaar. Regisseur Daniel Burman hoort tot de jongste generatie Argentijnse filmmakers die op dit moment furore maken in de internationale filmwereld. De film is zondag 25 maart om 14.30 uur te zien in Plaza Futura.

[an error occurred while processing this directive]
[an error occurred while processing this directive]













Website Cursor