Laten we beginnen met de hamvraag: waarom heeft hij na veertien jaar zijn promotie nog niet heeft afgerond? Voor iemand die in 1997 nog de Mignot-prijs voor de beste afstudeerscriptie van de TU/e ontving, zou dat varkentje toch snel gewassen moeten zijn? “Na mijn afstuderen begon ik met mijn promotie bij professor Anton Tijhuis. Maar ik zocht het niet om er fulltime mee bezig te zijn. Ik merkte dat de sociale component, de omgang met andere mensen, heel belangrijk voor me is. Eerst heb ik nog een blauwe maandag bij Philips gewerkt, maar ook daar vond ik het niet. Ik wilde iets zinnigs doen. En zo kwam ik terecht in het onderwijs, als docent Natuurkunde. Eerst in Nijmegen, waar ik in twee dagen twaalf lesuren moest verzorgen. Dat was niet te combineren met een promotie. Bij Electrical Engineering werd ik toen studievoorlichter.”

Het was de periode dat hij meer ging nadenken over de dingen die hij echt belangrijk vond in zijn werk. “Want ook al was ik begonnen met promoveren, ik wist toen al dat ik daarna niet naar Philips Research of zoiets wilde. In 2002 kon ik als fulltime docent aan de slag op het Norbertuscollege in Roosendaal. Het klikte met de mensen daar en ik werd er ook nog afdelingscoördinator.” Enthousiast vertelt hij over de onderwijsexperimenten waar hij in die periode aan mocht meewerken. Door omstandigheden voelde hij er zich de laatste jaren echter steeds minder op zijn plek en in mei 2010 keerde hij terug naar de TU/e.

Hij ging aan de slag als studieadviseur bij Electrical Engineering, met als taak de grote uitval onder de eerstejaars terug te dringen. “Ja, dat is de afgelopen jaren echt een probleem geweest. Meer dan de helft was weg na het eerste jaar. Het is daarbij niet zozeer een gebrek aan kennis, maar meer een tekortschieten in vaardigheden, aan kunnen abstraheren. Zolang het concreet blijft en ze er hun grafische rekenmachine bij kunnen gebruiken, gaat het goed. Maar als ze echt moeten gaan nadenken over wat ze aan het doen zijn, gaat het fout. Het is dan ook goed dat die grafische rekenmachine er op middelbare scholen weer uit gaat.”

Hulshof is zeer te spreken over het project Experience Mathness, de dit jaar geïntroduceerde, verplichte ingangstoets voor eerstejaars, waar een oefensite onderdeel van uit maakt. Het geeft ze inzicht in hun wiskundeniveau. “Aan die toets hebben we veel aandacht besteed. Onze eerstejaars moesten zich er goed op voorbereiden en de toets ook echt halen. Studenten die moeite hadden met de toets, zag je later ook in de problemen komen. Dat is niet erg, want zo’n eerste jaar heeft ook een selecterende functie. Wie beter tot zijn recht komt op het hbo, moet die keuze zo snel mogelijk maken. Maar liefst negentig procent haalde de toets wél. Dat is belangrijk, je ziet dat het ze zelfvertrouwen geeft.”

Er moet volgens Hulshof nog wel meer gebeuren. “Het studieprogramma is in de eerste twee jaar moeilijk en zit stampvol. De faculteit werkt er ook hard aan om de bachelor beter in te richten. De overgang van de middelbare school naar de universiteit is daardoor wel groot. Scholieren worden op het vwo toch wel gepamperd. Hier merken ze al snel dat ze alles zelf in de gaten moeten houden. Ik wil ze daarbij graag ondersteunen, maar ze moeten het wel zelf doen. Elke student hebben we nu goed in the picture. Vroeger wilde je als student niet in de buurt van de studieadviseur komen, nu ligt die drempel duidelijk lager.” En dat levert resultaat op: van de 69 studenten die in september van start gingen, zijn er inmiddels slechts 7 vertrokken en 13 zijn een twijfelgeval.

Hulshof heeft inmiddels zijn promotieonderzoek weer opgepakt en hij hoopt het in 2012 te kunnen afronden. Gelukkig blijft er ook nog tijd over voor zijn grote passie: muziek maken. Bij het Brabants Muziek Theater hoopt toetsenman Hulshof binnenkort succesvol auditie te doen voor de rockopera Aïda.