spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook
De lusten en lasten van relaties op de TU/e
14 februari 2008 - Vandaag is het Valentijnsdag, de dag der geliefden. Ook op de TU/e blijken genoeg mensen rond te lopen die stapelverliefd zijn op elkaar of enorm van elkaar houden. Vijf stellen die werken of studeren aan de TU/e komen aan het woord. Over de lusten - en lasten - van relaties op hetzelfde terrein.

'Op het werk zie ik haar gewoon als collega’

“We hebben er nog nooit opmerkingen over gehad, maar als dat ooit zou komen, ben ik hier meteen weg.” Corné Scheepers is er duidelijk in: op zijn relatie met Nel moeten mensen geen commentaar leveren. Zowel Corné als Nel werken bij Dienst Interne Zaken. Hij als afdelingshoofd Logistics en zij als medewerkster bij PostExtra. Corné begint in 1969 bij de TU/e. Nel werkt vanaf 1975 een poos in de kantine, totdat haar zoon wordt geboren. Ze blijft nog wel thuis actief voor de universiteit. “Ik pakte onder meer de Cursor in.” Later komt er een baan vrij bij PostExtra en keert Nel terug op de TU/e. Ze werkt er nu bijna tien jaar.

Het stel zegt totaal geen last te hebben van het feit dat ze dicht bij elkaar werken. Nel: “We hebben andere taken en ik overleg met mijn teamleider, niet met hem. Sommige mensen denken wel eens dat ik van alles op de hoogte ben, maar dat is dus niet zo. Ik wil het niet eens weten wat hij in vergaderingen bespreekt.”

Corné: “We houden privé en werk strikt gescheiden. We hebben het op de universiteit niet over thuis en thuis spreken we nauwelijks over het werk. Ik zie haar hier gewoon als een collega.”

Nel:”Het moment dat we hier de deur uitgaan, verdwijnt de TU/e uit ons hoofd.”

Ze zien elkaar dagelijks, maar spreken elkaar niet constant. Nel: “Alleen tussen de middag, dan lopen we samen vaak een rondje.” Ze zien eerder de voordelen van hun relatie. Hij: “Iedereen heeft er wel eens zwarte dag tussen zitten. Zij snapt dan precies wat me dwarszit.” Zij: “We gaan tegelijkertijd naar huis en dan kan ik mooi in zijn wiel gaan rijden!”

Ze leerden elkaar tijdens de kermis in Bladel kennen, alweer 38 jaar geleden.

Ze vinden het vooral zo leuk dat ze interesses delen en van alles samen doen. “We gaan samen naar de stad, fietsen veel”, vertelt Nel. “Het klikt gewoon”, verklaart Corné.

Ze hebben nooit iets aan Valentijnsdag gedaan. “Daar zijn we niet mee opgegroeid”, vindt Corné. “Dat is meer iets van nu.”

 

‘Ik moet er niet aan denken; elke dag samen in de collegebanken’

“De spanning tussen ons liep steeds meer op. Op een gegeven moment was het duidelijk dat we elkaar leuk vonden.” Dit vertelt Jan Cortenbach (21) over het begin van zijn relatie met Marloes van der Heijden (20). De twee natuurkundestudenten raakten drie jaar geleden aan het begin van hun studie bevriend. Ze zijn nu iets meer dan drie maanden samen. Ze stralen helemaal uit dat ze verliefd zijn. Je ziet het aan de blikken, aan de terloopse aanrakingen.

“Wanneer het precies begon, is moeilijk te zeggen”, verklaart Jan. “Tegenwoordig vraag je iemand niet meer om verkering. Het is zo gegroeid.” Marloes herinnert zich een moment tijdens een weekend dat ze samen hadden georganiseerd. “Toen hielden we ineens elkaars handen vast, heel gek was dat.” Vrienden en studiegenoten reageerden erg positief. Marloes: “Eerst was er verbijstering, maar daarna vonden ze het leuk. Sommigen zeiden achteraf dat ze toch wel iets doorhadden.”

Ze volgen dezelfde studie en zitten beiden bij studievereniging ‘J.D. van der Waals’. Toch zitten ze niet op elkaars lip. Jan: “Ik doe een jaar bestuur en Marloes volgt vakken. In het weekeinde ga ik nog vaak naar huis. We zien elkaar zondag dan weer. Marloes: “Ik moet er niet aan denken dat we elke dag bij elkaar in de collegebanken zouden zitten. Dat is ook niet leuk voor de mensen om je heen.”

Ze zien eigenlijk alleen maar voordelen om dezelfde studie te doen. “Je hebt gemeenschappelijke interesses. Ik begrijp waar Marloes het over heeft als ze op stage is.” Jan voegt toe: “Als we allebei een verschillende studie volgden, zouden we elkaar erg weinig zien omdat ik dit jaar in het bestuur zit. Nu zien we elkaar geregeld bij activiteiten van de studievereniging.”

Gevraagd naar wat ze nou leuk aan elkaar vinden, moeten ze glimlachen. Marloes: “We hebben veel lol met elkaar. Hij is lief, gezellig en enthousiast. Ik moet soms erg lachen als hij rare liedjes zingt.” Jan vindt Marloes ‘heel lief en spontaan’. “We lachen om dezelfde dingen.” Marloes vult aan: “Ik verveel me nooit met jou.”

Dit jaar is hun eerste Valentijnsdag samen. “We hebben niets gepland, maar je weet maar nooit”, vertelt Marloes: “Valentijn is een goede gelegenheid om iets leuks te doen samen. Maar dat is eigenlijk elke dag.”

 

‘Het is fijn om overal steun van iemand te hebben’

Het Indiase stel Bhawna Mallick (26) en Kopal Gakkhar (25) is niet anders gewend dan dat ze bij elkaar zijn. Ze doen veel samen, misschien wel alles. Dat begon al toen ze dezelfde bachelorstudie informatica in India deden. Bij toeval worden ze danspartners bij een wedstrijd tussen universiteiten. Kopal: ”We dansten allebei eerst met iemand anders, maar we ruilden omdat dat niet helemaal goed liep.”

Snel daarna worden ze verliefd. Tot een echte relatie komt het in juni 2007, het moment dat ze trouwen. “Het is niet zo als in Nederland dat je eerst samen gaat wonen en al voor je bruiloft een relatie hebt”, licht Kopal toe. Na een jaar werken - bij hetzelfde bedrijf - doet de mogelijkheid zich voor om een masterstudie gedeeltelijk in Nederland te doen. Ook nu gaan ze weer samen. Bhawna: “Het is fijn om altijd steun van iemand te kunnen krijgen. Zowel bij je studie als ook thuis.” De grootste kracht achter hun relatie vinden ze dat ze elkaar zo goed aanvullen. Kopal: “Ze weet me altijd zo goed over te halen.

Heeft ze bijvoorbeeld geen zin om te studeren, zet ze heel hard de muziek aan. Ik moet er wel om lachen. Ze neemt risico’s en dwingt mij ook om dat te doen. Ze stimuleert me daardoor ergens helemaal voor te gaan.” Zij stelt zijn geduldigheid enorm op prijs. “Kopal behandelt me goed. Ik waardeer het dat hij alles vrolijk oppakt en nergens problemen van maakt. Hij neemt het leven zoals het komt.” Soms hebben ze het thuis over hun studie, maar meestal hebben ze het op de universiteit niet over hun privéleven. “Je past je stemming en gedrag

aan je omgeving aan. Als je sport, ben je daarmee bezig. Op je werk staat je hoofd naar iets anders”, vindt Bhawna. Vanuit India kennen ze maar liefst twee dagen voor geliefden: Valentijnsdag en Rose day, twee dagen ervoor op 12 februari. “In India doen vooral jongeren daar iets mee”, vertellen de twee. “Op Rose day geef je een gele roos aan een vriend of kennis, een roze aan een heel goede vriend en een rode roos aan een geliefde.” Kopal lacht: “Vooral de vrouwen lopen dan met een hele hoop rozen rond.” Met Valentijnsdag verrassen ze elkaar gewoonlijk met een cadeautje. “Het werkt zo”, licht Bhawna toe, “we geven elkaar daarvoor voortdurend hints. Zo van ‘dat is leuk, zeg’ en hopen dan dat de ander het oppikt.” “Oh, werkt het zo!”, reageert Kopal quasi-verbaasd.

 

‘Valentijnsdag is vooral leuk voor de winkeliers’

“Gerda en ik delen al jaren lief en leed met elkaar”, vertelt Marc van Heeswijck over zijn vrouw. De twee hebben een lange geschiedenis. Hij was als kind bevriend met Gerda’s broer en kwam zodoende vaak bij haar over de vloer. Pas toen ze wat meer uitgingen, groeide er iets. “Ik was 21 toen het begon te wrijven”, vertelt Marc.” Het stel is inmiddels 26 jaar getrouwd.

Jarenlang brachten ze samen brood en banket rond. Marc vulde zijn werkdagen later aan met de post rondbrengen. Daarvoor kwam hij ook geregeld bij de TU/e langs. Toen hem werd gevraagd om daar te komen werken, moest hij even nadenken. Maar hij accepteert de baan en sinds 2002 is hij logistiek medewerker bij Dienst Interne Zaken. Hij is inmiddels voor velen een bekend gezicht, omdat hij dagelijks de post rondbrengt. Later attendeert hij zijn vrouw op een vacature op de TU/e.

Gerda werkt nu als administratief medewerkster facility services.

Het stel ziet elkaar maar af en toe op het werk. “Soms maak ik een praatje bij haar als ik mijn ronde doe. Maar als ze het te druk heeft, leg ik alleen de brieven neer”, vertelt Marc. Gerda vindt het alleen maar handig dat ze dezelfde werkgever hebben. “Als er bij ons allebei op de afdeling weinig mensen zijn, kunnen we samen lunchen. Het is gemakkelijk om de vakanties te plannen. Bovendien kan ik een goed luisterend oor voor hem zijn. Als hij met iets op het werk zit, weet ik direct waar hij het over heeft.” Marc vindt zijn vrouw vooral heel open. “Ze staat voor iedereen klaar. Soms zeg ik ook wel eens:’denk eens wat meer aan jezelf’.

Ze geeft me vaak net dat duwtje in de rug om een bepaalde beslissing te nemen.” Gerda vindt hem een ‘erg zorgzame man’. “Hij zorgt goed voor zijn gezin. Bovendien moet ik vaak om hem lachen. Moppen kan hij soms moeilijk onthouden, maar hij doet gewoon grappig.” Het stel viert Valentijnsdag gewoonlijk niet samen, maar eerder met het gezin. “We gaan uit eten, of bowlen”, vertelt Marc. “Maar ze maken tegenwoordig overal wel een feestdag van”, vindt hij. “Valentijnsdag is vooral leuk voor de winkeliers.”

 

'Ik voelde me direct op mijn gemak bij haar’

Toen de studenten elektrotechniek Joost Brilman (21) en Maaike van ’t Westeinde (22) elkaar drie jaar geleden bij de intro leerden kennen, laaiden de vonken al snel op. Over wanneer ze elkaar nu precies voor de eerste keer zagen, verschillen de meningen. Maar ‘gezien het programma van de intro’ denkt Maaike nu toch dat Joost gelijk heeft. Joost: “Tijdens de Bunkertocht liep ik wat rond en kwam ik bij een ander introgroepje. Daar zat Maaike bij.” Ze viel hem direct op. “Maar er zitten zo weinig meisjes bij elektrotechniek, dat ik dan sowieso al opval”, vindt Maaike. Zij kan zich dit specifieke moment niet meer herinneren, maar weet nog wel dat ze Joost zag tijdens de Scalatocht.

Ze vinden elkaar vanaf het begin erg leuk, maar Maaike had op dat moment even geen zin in een vriend. Joost:“Daarom heb ik me niet te veel opgedrongen.” Twee maanden daarna blijkt de liefde tussen de twee toch niet te stoppen. Dat ze op elkaar vielen, was voor hun omgeving vanaf het begin al duidelijk. “We kregen al allerlei opmerkingen tijdens de intro”, herinnert Joost zich.

Dezelfde studie doen vinden ze eerder een voor- dan nadeel. Joost: “Het is handig dat je het op hetzelfde moment druk hebt.” Maaike: “We vullen elkaar mooi aan. Hij is beter in toegepaste vakken, terwijl ik de theorie beter begrijp.” Ze vervolgt: “Het is zowel positief als negatief dat je in hetzelfde wereldje zit. Je bent met hetzelfde bekend, maar ziet weinig daarbuiten. De omgeving is erg betrokken, iedereen weet dat we samen zijn. Als Joost in een café lang met een meisje spreekt, is er altijd wel iemand van elektrotechniek in de buurt die hem erop wijst dat hij met mij is. Voor mij dus een voordeel en voor hem een nadeel!” Ze vindt vooral ‘de kuiltjes in zijn wangen’ en ‘zijn droge opmerkingen’ zo leuk. Hij viel voor haar spontaniteit en openheid. “Ik voelde me direct op mijn gemak bij haar”, vertelt Joost.

Aan Valentijnsdag doen ze niet. “Ik heb haar het eerste jaar geloof ik een kaartje en een roos gegeven. Maar ik vind het niet nodig om er nu speciaal die dag aandacht aan te besteden. Het moet geen verplichting zijn.” Ze zien elkaar zo nu en dan tussen de lessen door en af en toe ’s avonds en in het weekend. Als Joost voor studievereniging Thor aan de slag is, komt Maaike geregeld even langs. “Gewoon eventjes een knuffel geven. In het Walhalla, de faculteitskroeg, is dat trouwens niet de bedoeling. De tappers dreigen dat ze water over je heen gieten als je te klef doet. Maar dat is nog niet gebeurd!”

 

De oorsprong van Valentijnsdag

Over het ontstaan van Valentijnsdag doen verschillende verhalen de ronde. Er wordt vaker verhaald over een priester Valentijn, die op 14 februari 270 zou zijn onthoofd. Hij liet een brief voor een meisje achter, met daarop als afzender ‘je Valentijn’. In die tijd leefde er ook een bisschop met de naam Valentijn en ook hij werd in de derde eeuw op 14 februari gedood. In het ene geval zou het gaan om een briefje aan een blind meisje, in het andere om een kattebel aan de dochter van een gevangenisbewaarder. Volgens een andere versie komt Valentijnsdag voort uit het feest dat in het Romeinse rijk gehouden werd ter ere van de vruchtbaarheidsgodin.

Valentijnsdag/Judith van Gaal
Foto's/Bart van Overbeeke