Zondag: Naar Strijp-S, vanwaar de tien caravans naar Milaan vertrekken. We zien exemplaren met autobanden op de buitenkant, met golfplaten dakjes en de ID muziek-caravan die sensoren bevat. Door aanraking of beweging verandert de muziek. Eerst moet de karavaan uit de startblokken. Initiatiefnemer Rob van der Ploeg gaat voorop, gevolgd door de ID-caravan met daarin Martijn ten Böhmer, Ivo Stuifzand en Thomas de Wolf. Wethouders en half ontwerpend Eindhoven zwaaien hen uit. Vijf uur later zitten ze al in Stuttgart hoor ik via mijn gsm. Dat gaat goed.

Maandag: De caravan komt pas om tien uur ‘s avonds aan in Milaan. Toch een lange stop gemaakt en een overnachting. Je gaat zo snel als de traagste caravan. Het regent keihard en het ziet er mistroostig uit.

Dinsdag: De zon schijnt! Vroeg op om de Zona Tortona in te trekken. Het belooft wat, overal bordjes, flyers en posters. Deze stad ademt design. Alleen, ‘s ochtends is nog niks open. Iedereen is flink aan het opbouwen. Ik duik het techniekmuseum Leonardo da Vinci in. Het is een prachtig voormalig klooster, met schitterende binnentuin en het wemelt er van de schoolklassen. Hier wordt enthousiasme voor technologie met de pastalepel ingegoten.

Woensdag: Thomas, Ivo en Martijn hebben tot in de kleine uurtjes doorgewerkt. De caravan doet het. Het publiek blijft vooral bij die van ID stilstaan. Dit is onverwacht, hier speelt een ontwerp met jou en jij met het ontwerp. Complimenten, kaartjes uitwisselen en hoera. Dat alles in vijf dagen gebouwd? Ongelooflijk. Drie wethouders en andere Eindhovense notabelen zijn aangekomen en kijken hun ogen uit. Eindhoven verovert Milaan. Een Milanese exchange student bij ID zei ooit eens: ‘Milan has the past, Eindhoven the future’. Zit wat in!

Donderdag: Met vliegtuig naar Eindhoven. De caravan blijkt al flink in het Eindhovense nieuws te zijn geweest. ‘s Avonds naar grote jeugdvriend Erik van Muiswinkel. Zeer onderhoudende voorstelling én nazit.