You Tarzan. Me Jane??

“Denk je nou ook aan mij als je zo bezig bent op dat apparaat? Ik bedoel: als je mij aanschouwt terwijl ik aan het hardlopen ben, vind je me dan geen Tarzan?” Beduusd kijk ik opzij, recht in twee olijke bruine ogen die smachten om een antwoord. Vlug draai ik weer terug en kijk in de spiegels die tegenover me staan. Op de crosstrainer beweeg ik op het snelle ritme van de muziek dat uit een oude radio schalt. Zweet druppelt langs mijn gezicht en lichaam mijn sportschoenen in. Mijn haar is ongekamd en bijeengebonden in een slordige knot. “Wel, eerlijk gezegd is dat nog geen moment bij me opgekomen”, weet ik uiteindelijk uit te brengen.

“Heb jij een vriend dan?!?” Vraagt hij alsof hij me helemaal doorheeft. Ik schud mijn hoofd van ‘nee’. “Zonde. Echt zonde. Je bent zo’n mooi meisje!” Zegt hij verongelijkt. Mijn rechter hand veegt enkele slierten haar, nat van het zweet, uit mijn gezicht. “Het is wel lekker rustig, hoor”, antwoord ik met mijn mooiste glimlach. Zijn lach buldert door de ruimte. “Anders weet ik nog wel iemand voor je”, zegt hij met een knipoog. “Nee, dank je wel.” Antwoord ik kort. Kwart over acht ’s ochtends is me toch echt iets te vroeg om versierd te worden.

“Jij bent echt ijskoud gewoon. Een ware ijskoningin! Maar… dat mag ik wel van een meisje. Lekker pittig! Want ik weet wel, achter die pit is het lekker sappig en zacht.” Glunderend kijkt hij me aan. Ik gier het uit. Mijn ogen rollen in hun kassen. “Wat zeg je nou!?!” Vraag ik onthutst. “Wees maar niet bang. Ik zal er niet doorheen prikken hoor”, stelt hij me gerust. Een pak van mijn pit…

Merel Pit is studente Bouwkunde