spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
Special Cursor 50 jaarSpecial Cursor 50 jaar
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook
“Een kind is het meest dierbare dat je kunt afstaan”
19 februari 2009 - “Bob de Bouwer, kunnen we het maken? Bob de Bouwer, nóu én óf!” Vrolijk zingt Toon Christiaens een deuntje mee met een dreumes die een mini-uitvoering van een bouwvakkershelm op zijn hoofd heeft. Christiaens is sinds januari directeur van de TUimelaar, het kinderdagverblijf op het TU/e-terrein. Alhoewel, directeur. “Ach, die titel zegt me niet zoveel. Ik ben gewoon één van de medewerkers.”
“Trudy Govers bijvoorbeeld is veel belangrijker. Zij regelt de hele planning. Ze is het gezicht naar de ouders toe. Ik ben gewoon Toon. Kan Trudy niet op de foto voor dit interview?” Maar, belooft Christiaens: “Als mijn verantwoordelijkheid daar om vraagt, treed ik op als direc-teur.” Hoe dan ook zullen beslissingen vooral in overleg worden genomen.

De komende tijd wil Christiaens zich toeleggen op het formuleren van een visie en missie en de vertaling daarvan naar de praktijk. Eén van de speerpunten zou het verbeteren van de communicatie kunnen zijn. Ook staat het verkennen van de markt en het productaanbod op de agenda.

Tijdens de rondleiding door de TUimelaar komen gedrevenheid en een zekere trots naar boven bij Christiaens. “Moet je eens zien wat een speelruimte de kinderen hier hebben.” Alleen zou alles wat hem betreft wel eens een opknapbeurt mogen krijgen. Christiaens voelde zich snel thuis bij de TUimelaar, ook al is hij de enige man. “Tsja, misschien ben ik op dat gebied wel een curiositeit. Ik werk liever met vrouwen dan met mannen. Dat klikt gewoon.”

Bescheidenheid en enthousiasme zijn typerend voor hem. “Ik kan uren blijven praten.” Door zijn enthousiasme in combinatie met een brede interesse, heeft hij al een heel scala aan beroepen uitgeoefend: Groenteboer, verpleegkundige, pensioenadviseur, staffunctionaris op het gebied van arbobeleid, zelfstandig ondernemer. Er lijkt weinig lijn in zijn cv te zitten, maar toch blijkt dat er een gemeenschappelijke noemer is. “Ik ben een bouwer. Ik vind het een uitdaging om verbetering aan te brengen.”

“Ik zie het zo; als ik een Duitse auto rijd, denk ik met weemoed terug aan een Franse auto. Rijd ik in de Franse, dan vind ik de stugge Duitse weer mooi. Er zit een bepaalde onrust in me, die balans is er nooit helemaal.” Toch lijkt zijn loopbaan nu wel steeds meer in balans te komen. “Ik ben me gaan realiseren dat ik thuis hoor in de softe sector. Ik wil iets voor anderen betekenen. Vóór de TUimelaar heb ik een paar jaar als coördinator voor de peuterspeelzalen van de gemeente Laarbeek gewerkt. Dat zat ook redelijk dicht bij mijn eigen situatie. Mijn dochter Tamare is nu vier en mijn zoon Twan is op Valentijnsdag negen geworden. Kinderen trekken naar mij toe en ik naar hen. Het is mooi dat je op een kinderdagverblijf het vertrouwen van mensen geniet. Het is nogal een verantwoordelijkheid. Een kind is het meest dierbare dat je kunt afstaan.”

We komen te spreken over het drama op de crèche in Dendermonde. “Je schrikt je wezenloos. Ik moet er niet aan denken dat het hier gebeurt. Ik heb geen idee hoe ik zou handelen, maar ik zou niet voor mezelf instaan. Sorry dat ik me zo uitdruk, maar zo iemand wil je echt verrot slaan.” Bij de TUimelaar moet je een code intoetsen om binnen te komen. Die code wordt alleen aan de ouders verstrekt. “Veel meer kun je gewoonweg niet doen. Een gek houd je niet tegen. Het moet hier ook geen vesting worden. Ik wil wel kijken of we bijvoorbeeld de code wat vaker kunnen wijzigen en bij ouders benadrukken dat ze die niet laten rondslingeren. Uiteraard moeten we alert blijven op ongewone situaties en kijken of er geen vreemden binnensluipen.”

Vind je hem niet op de TUimelaar, dan is de kans groot dat hij bezig is met zijn andere grote passie: muziek. Ook daarin is Christiaens een generalist. “Ik speel trombone, saxofoon en gitaar. Bovendien vind ik zingen heerlijk. Ik geniet van allerlei soorten muziek. De ene keer zet ik Gregoriaanse liederen op, een andere keer is het heavy metal.” Met het popkoor Kolok, waarin hij sinds drie jaar zingt, bracht hij het zelfs onlangs tot de finale in het tv-programma Korenslag. Zestig koren namen het hierin tegen elkaar op. Kolok behaalde de derde plaats. “Dat was een waanzinnig leuke ervaring. Ze hebben me nog apart geïnterviewd. Blijkbaar heb ik een enthousiast hoofd.”/.
Interview/Toon Christiaens door Judith van Gaal
Foto/Bart van Overbeeke