spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
Special Cursor 50 jaarSpecial Cursor 50 jaar
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Amerikaanse ‘superwoman’ Laurie Anderson op STRP festival

2 april 2009 - “De kans dat één iemand een bom meeneemt in een vliegtuig is klein. De kans dat twee mensen een bom meenemen, is minuscuul. Dus als iedereen een bom meeneemt, is de kans dat je opgeblazen wordt astronomisch klein.” Deze tekst droeg Laurie Anderson al voor in 1984, maar het typeert de Amerikaanse performer, kunstenares, zangeres, kunsthistorica, musica, maar vooral verhalenvertelster én criticaster van de Amerikaanse cultuur. Ze is zelden in Nederland, maar treedt op zaterdag 11 april op in het Frits Philips Muziekcentrum in het kader van het STRP festival.

Anderson exposeert begin jaren zeventig haar eerste objecten en geluidssculpturen met geluidseffecten. Ze vindt allerlei instrumenten uit, zoals de Tabe Bow Violin, een viool met bandrecorder-element als strijkstok in plaats van paardenhaar. Of een bril met ingebouwde microfoon, zodat kloppen op haar hoofd als percussie klinkt. In 1977 neemt ze deel aan de kunstmanifestatie Documenta 7. Wereldwijde bekendheid kreeg ze in 1981 met de hit ‘O Superman’.
Haar verhalen gaan over de absurditeiten en tegenstrijdigheden van de Amerikaanse cultuur, met als favoriete thema’s vliegtuigen, informatie- en communicatietheorie, absurditeiten in het alledaagse leven en het digitale tijdperk. Zo heeft ze in een vliegtuig een gesprek met een meisje over haar digitale relatie: aan - uit - aan - uit-. Haar vriend is niet ‘In a bad mood, but in a bad mode’.

Waren haar shows vroeger een combinatie van performance, muziek en video, geleidelijk aan krijgt het vertellen en zingen over wonderlijke verhalen de overhand. Sterker nog, ze bespeelt een echte viool en sinds de cd ‘Strange Angels’ (1990) kan ze echt mooi zingen, wellicht beïnvloed door haar relatie met Lou Reed.

In de jaren negentig werd Anderson ernstig ziek toen ze hoog in de bergen was. Ze moest naar beneden worden gedragen en haar begeleiders hebben haar meer dan twaalf uur in hun eigen taal toegesproken om haar wakker te houden. Een aparte ervaring voor een specialist in informatie- en communicatie.

Met de regering Bush is ze weer maatschappelijk betrokken en zijn haar teksten actueler en scherper, net als ten tijde van Ronald Reagan. Niet veranderd is haar korte piekhaar en haar zachte, hypnotiserende stem, zo typend voor haar persoon en shows, die ervoor zorgt dat je blijft luisteren naar haar verhalen en subtiele en intelligente commentaren en observaties.

Angstneurosen
In Eindhoven speelt Anderson tijdens het STRP festival ‘Songs and Stories’, een selectie uit haar solo’s, maar ook nummers van haar nieuwe album ‘Home Land’. Die laatste heet -uiteraard- niet voor niets zo. Het verwijst niet alleen naar haar vaderland, maar ook naar ‘Homeland Securities’, de federale dienst die de veiligheid in Amerika moet garanderen. Volgens Anderson is deze dienst ook gespecialiseerd in het creëren van collectieve angstneurosen, het weren van ongewenste immigranten en voor collectieve uitkleedpartijen op vliegvelden./.

Zie ook de vele video’s op Youtube en www.kunstbus.nl/muziek/laurie+ anderson.html.

STRP festival

Het STRP festival voor nieuwe media wordt gehouden van donderdag 2 tot en met maandag 13 april. Met: muziek, party’s, interactieve installaties, kunstwerken discussies en workshops. Het meeste speelt zich af op Strijp S.
Zie voor alle programma’s, locaties en tijden de website www.STRP.nl.