17 juni 2010 -
Zo’n 2.500 uur werkte hij
opgeteld al voor Tour de Ville voordat hij het fietskoeriersbedrijf vorige maand overnam. Werkdagen met aan het eind 140 kilometer op de teller waren geen uitzondering. Zittend op de directeursstoel erkent architectuurstudent Mark de Jong met een brede grijs: “Mijn conditie is wel
wat achteruit gegaan”.
Aan de muren hangen posters van (vroegere) wielergrootheden als Marco Pantani en Eddy Merckx. En van oud-voetballer én -postbode Berry van Aerle, naar wie Tour de Ville vanwege diens plichtsgetrouwe karakter een trofee vernoemde. Dit jaar werd ie gewonnen door koerier Brian, “die ons het best de winter door heeft geholpen”. Want in het voorjaar en de zomer melden zich bij Tour de Ville weliswaar de nodige sollicitanten; in barre winters zoals afgelopen jaar is het buffelen om het rooster gevuld te krijgen.
De telefoon rinkelt tijdens het interview volop. De 25-jarige
De Jong neemt de klussen
vriendelijk aan en zet ze meteen uit bij de koeriers die vanmiddag in touw zijn. “Jij mag nu naar Amex, die hebben iets voor Best. En je moet nog even wat spullen oppikken bij het kanton.” Google Maps staat open op zijn beeldscherm, hoewel de ‘Tourdirecteur’ -zoals op zijn
visitekaartje staat- het gros van de regio inmiddels aardig kent.
Tour de Ville, dat ruim dertien jaar bestaat, heeft zo’n twintig koeriers in dienst, onder wie veel studenten. Per dagdeel zijn er drie of vier actief, samen goed voor zo’n veertig ritten per dag. Op drukke dagen legt één koerier makkelijk zo’n honderdveertig kilometer af. Conditie is volgens De Jong dan ook handig, maar niet het belangrijkste: “Dat komt vanzelf wel”.
De koeriers halen voor diverse bedrijven de postbussen leeg en halen en bezorgen onder meer klein drukwerk, notariële akten, visumaanvragen en reisdocumenten. Tour de Ville is gevestigd in hartje Eindhoven, van waaruit de koeriers uitwaaieren over
de hele stad en meerdere randgemeenten.
Hoewel een beetje fietskoerier al gauw met minstens dertig kilometer per uur door de straten sjeest, is het werk volgens
De Jong niet echt gevaarlijk. “Fietskoeriers hebben een beetje een imago, gebaseerd op koeriers in bijvoorbeeld New York die aan een bus gaan hangen en andere gekke capriolen uithalen. Dat
valt hier wel mee. Ik wil niet dat
onze koeriers zich gedragen als brokkenpiloten.” Met een lach: “De laatste botbreuk is al een jaar of acht geleden”.
Voordat hij vorige maand in de directeurszetel kroop, zat hij al ruim vijf jaar op het zadel voor Tour de Ville. Het ideale bijbaantje voor de fietsliefhebber: “Het is een mooie manier om betaald te trainen”. De meeste fietskoeriers zijn naast hun werk lid van een wielrenvereniging, zoals De Jong van Squadra Veloce. Ook doen ze regelmatig mee aan fietskoerierwedstrijden, zoals het aankomende Nederlands kampioenschap in Rotterdam.
De Jong zit zelf ook graag zoveel mogelijk op de fiets, maar de praktijk van vandaag is dat hij zijn tijd bovenal op kantoor doorbrengt, waar hij onder meer de planning en boekhouding
bestiert. Tussendoor probeert
hij tevens nieuwe klanten te werven. Tour de Ville wil zich nadrukkelijker op grotere volumes gaan richten; twee grote bakfietsen en twee fietskarren staan klaar om grotere partijen rond te brengen. Daarmee hoopt De Jong de huidige omzet van ruim honderdveertigduizend euro binnen tweeënhalf tot drie jaar te
verdubbelen.
Het directeurschap bevalt hem goed; wel was het even wennen om elke dag vroeg op te moeten. “Als student bekijk je gewoon per dag hoe laat je opstaat. Mijn leven heeft nu veel meer structuur.” Dat wil niet zeggen dat
onverwachts een avondje studentikoos doorhalen voltooid verleden tijd is: “Je hebt het
de volgende dag gewoon wat zwaarder”.
Druk had hij het altijd al - “maar dan met heel veel verschillende dingen”. Nu spendeert hij gauw vijftig uur per week op het kantoor van Tour de Ville. Zijn afstuderen bij Architectuur staat dan ook even op een laag pitje. “Ik heb nu wel wat studiemateriaal bij me voor vanmiddag, maar de combinatie met het werk hier is gewoon even lastig. Mijn focus ligt nu echt bij Tour de Ville, ik wil alles hier eerst goed op de rails hebben.” Toch wil hij daarna in principe weer verder in de
architectuur: “Ik ken wel koeriers van in de veertig, vijftig, maar
ik zie mezelf dit niet tot mijn vijfenzestigste doen. Bovendien heb je het na dertien winters
wel een keer gehad”./.
Interview Mark de Jong/ Monique van de Ven Foto/Bart van Overbeeke
Cursor als PDF
