Wekelijks twee uur repeteren en ’s zomers ongeveer tweemaal per maand -niet verplicht trouwens- een optreden: de minimale inzet die La Tuniña van haar leden verwacht, lijkt bescheiden, “maar we hebben gemerkt dat veel mensen het toch als teveel druk ervaren naast hun studie”, weet Rutten.

De vereniging hield diverse acties om zich in de kijker te spelen, waaronder een gitaarworkshop aan de TU/e, maar veel effect hadden ze niet. “Het aanbod aan meisjes is aan de TU/e sowieso beperkt en bij Fontys blijken studenten toch wat minder open te staan voor een vereniging als de onze”, stelt Rutten. “Het is natuurlijk ook een heel specifiek iets; je hebt een raar pakje aan, zingt in het Spaans… Wat dat betreft is de drempel van onze vereniging voor veel mensen toch wat hoger dan bijvoorbeeld van een voetbal- of hockeyclub.”

Zelf is ze ronduit verliefd op de Spaanse muziek en de vereniging waarvan ze sinds 2001 lid is; alle reden om er ook na haar afstuderen volop actief te blijven. “Maar het is moeilijk om een vereniging te blijven runnen met bovenal werkende leden. We hebben op dit moment één lid dat nog studeert, een ander werkt als postdoc. We hadden gehoopt dat een groepje jonge, frisse meiden het stokje zou overnemen, maar inmiddels zitten we op het punt dat we geaccepteerd hebben dat dat misschien niet gaat gebeuren.”

La Tuniña gaat er komend jaar in elk geval weer vol tegenaan, ook met het oog op het succesvolle tweejaarlijkse Tunafestival in Eindhoven, in september. Rutten: “Daarna bekijken we of er nog genoeg enthousiasme bij de harde kern is om de club weer een jaar te runnen”. (MvdV)

Zie www.latunina.nl.