15.00 uur In de Blauwe Zaal van het Auditorium krijgen de vrijwilligers die zich hebben opgegeven voor de evacuatie een briefing. Het scenario: op het oostelijk deel van de campus worden explosieven en mosterdgas ontdekt. De instructie: verplaats je in de situatie van een echte evacué. Mirjam Jahnke, hoofd Beveiliging: “Het is niet de bedoeling dat jullie er een gezellige middag van gaan maken.”

16.15 uur Registratie in sporthal 2. Naam, geboortedatum en woonplaats worden geregistreerd en we krijgen een polsbandje met een barcode en een nummer. Niemand weet zogenaamd hoe het verder gaat. Er zit niets anders op dan wachten.

16.20 uur Carlo Buijs, medewerker bij Scheikundige Technologie, raakt overtuigend in lichte paniek. Hij heeft opdracht gekregen om net te doen alsof hij zo spoedig mogelijk zijn medicijn, insuline B, nodig heeft. Hij kan zich goed inleven; in zijn familie komt suikerziekte voor en hij weet hoe spoedeisend je hulpvraag opeens kan zijn. Hij is al van een oranje hesje naar een blauw hesje en een groen hesje gestuurd, toen naar het Rode Kruis en nu komt medewerkster Anja vertellen dat het Rode Kruis een lijst wil maken van alle medicijnaanvragen. “Dat duurt veel te lang”, voorspelt Buijs.

18.50 uur Op de kazerne worden mannen en vrouwen door militairen naar aparte slaapvertrekken gebracht. Gelukkig geen veldbedden in een grote hal, maar kamers voor zes personen, met echte bedden. Zelf opmaken, dat wel. Even later weer onder begeleiding van militairen naar de eetzaal, waar grote stapels warme magnetronprakjes staan te wachten.

23.39 uur Polonaise in de bar. Zanger Dave Joosten krijgt de zaal gek: “Als de lente komt dan stuur ik jou tulpen uit Amsterdam.”

00.15 uur De bar is leeg, op een paar militairen en hulpverleners na. Theo Pover van het Rode Kruis blikt terug op de dag. “Eigenlijk is het allemaal te gemakkelijk gegaan. Het sukkelde een beetje, er is geen moment echte paniek geweest.” Volgens Pover was het de bedoeling dat er een harde knal geproduceerd zou worden op de campus. “Omdat de gemeente bang was dat er onder omwonenden echt paniek zou uitbreken, is dat niet doorgegaan.”

Buiten vertelt deelnemer Tonny Bronstein dat een echte evacuatie heel anders is. Hij maakte het een jaar of zeven geleden mee bij een kippenslachterij in Asten. Daar moesten vierhonderd mensen vluchten vanwege een ammoniaklekkage. “Bij een echte evacuatie is heus geen entertainment gepland. Wij moesten ons destijds zelf vermaken.”

00.55 uur Met zachte dwang worden enkele onwillige evacués naar de slaapgebouwen gedirigeerd. Een kleine ROC-leerlinge in een strakke witte trainingsbroek roept: “Ze behandelen mij hier of ik elf jaar oud ben!” Een grote norse militair zegt via zijn portofoon tegen een collega: “Ik heb al opdracht gegeven om te sweepen.” Sweepen? “Zorgen dat jullie in godsnaam gaan slapen.”

06.35 uur Alweer tijd om op te staan. (Niet iedereen is hier even enthousiast over.)

09.30 uur Weer terug op de campus. Van de ‘paniek’ van de vorige dag is niets meer te zien. Masterstudent Technische Informatica Marcel Moreaux vertelt wat hij van de oefening vond. “Het leek wel heel erg gepland en georganiseerd, geen goede afspiegeling van hoe het echt zou zijn. Bijvoorbeeld dat er al tafels en laptops met netwerk klaarstonden in het Sportcentrum. In het echt heb je daar volgens mij geen tijd voor.” (NS / SK)