Sletje, Silver Sparkle, Maîtresse, Zwarte dood, Anorexia en Power House. Het zijn de contrabassen/dames die Arno Vervest door en door kent. “Op sletje (liggend rechts op de foto, red.) kun je altijd spelen. Zij heeft altijd zin en vindt alles fijn. Maîtresse (die wordt bespeeld op de foto, red.) is een echte dame, haar moet je goed behandelen. Je moet netjes spelen, anders gaat ze grommen. Aan sletje kun je lekker trekken.” Hij speelt een paar deuntjes voor. Silver Sparkle -links op de foto- klinkt net iets dikker en warmer. Zij is meest geschikt voor rockabilly-stijl blues. Vervest speelt momenteel in twee bands: Deep & The Dudes en Miss Betty’s Funbags. Die laatste heeft hij een half jaar geleden opgericht met zijn vriendin Monique.

Bassnootje (52) is een self made bassist. Op zijn achttiende ontdekte hij de blues. Op een gegeven moment zag hij in de kamer van een vriend een elektrische basgitaar. Hij pakte hem, begon er wat op te pielen en was meteen verkocht. “Dit is mijn ding, wist ik meteen.” In zijn eerste bandjes speelde hij naast blues ook countrymuziek.

Pas jaren later maakte Vervest de overstap naar contrabas. Dat was in 1999 en door noodzaak geboren. De countryband stopte en tegelijkertijd zochten een drummer, een gitarist en een harpist een bassist. “Ze wilden West-Coast blues maken en daar hoort een contrabas bij. Ik zag het eerst niet zitten. Zo’n ding is groot en log, zwaar, lastig en speelt stroef. Je moet echt kracht zetten. Maar toen ik eenmaal speelde, wist ik dat dit het beste was dat me ooit is overkomen.” Vervest laat zijn spierballen zien die het spelen op de contrabas veroorzaakte. “In het begin heb ik meermalen vastgezeten aan de snaren met kramp in mijn vingers. Dan moesten bandleden mij loswrikken.”

Tijdens een vakantie op Cyprus, eind september, werd Arno gebeld door de voorzitter van de Dutch Blues Foundation. Hij stond perplex toen hij hoorde van de nominatie. Waarom ik, stamelde hij. “‘Vanwege je tomeloze inzet en energie’, antwoordde ze. Daar heb ik toen met Monique meteen een paar cocktailtjes op gedronken.”

Vervest is apetrots. De nominatie is voor hem al genoeg. “Kijk, wat het is met muziek maken… je kunt niet zeggen wie de beste is. Technisch ben ik de slechtste van de vier genomineerden, maar ik speel wel als enige contrabas en kan heeeel goed grooven. Ronald de Jong, Ronald Jonker en Herman Deinum zijn de andere genomineerden. Herman is mijn grote voorbeeld. Die stond al te bassen toen ik mijn eerste bas nog moest kopen. Weet je wat het is met nominaties? Je moet hot zijn. Op een gegeven moment ben je het, dat kun je niet afdwingen, dat gebeurt gewoon. Ik denk dat ik hot was nu.” Hij lacht bijna verontschuldigend.

“Mij is ook niets te gek. Ze bellen me regelmatig op of ik kan invallen bij andere bands of dat ik mijn bassen wil uitlenen. Ik heb mijn bassen al uitgeleend aan heel bekende bluesbassisten. Bijvoorbeeld aan de bassist van bluesicoon Duke Robilard en aan de bassist van Little Charly & the Nightcats. En aan Lee Rocker van de Stray Cats. Zijn bas was beschadigd na de vliegreis van Amerika naar Europa. Belt zijn boeker of hij mijn bas mag lenen voor de Europatour. Ik heb de Silver Sparkle uitgeleend. Ik heb hem wel gevraagd er voorzichtig mee te doen en er niet zo op te beuken en te springen als hij op zijn eigen contrabas doet.”

Er komen veel bluesbands en solo-artiesten uit de VS in Europa toeren. “In Amerika is er sinds de recessie helemaal niets meer te verdienen in de blues. Toen wij in 2008 optraden op het Chicago Bluesfestival met Liz Mandeville werden we ook wat scheef aangekeken alsof wij broodroof pleegden. Maar buiten dat was het echt een hoogtepunt, nog mooier dan onze optredens in 2005 op het North Sea Jazz Festival en het Belgium Rhythm & Blues Festival.”

In april 2011 wordt bekend of Vervest de verkiezing wint.