Basisschoolleerlingen zijn tegenwoordig moeilijker betrokken te houden bij de gymles dan vijftig jaar geleden. Vooral competitieve groepssporten zorgen in de bovenbouw voor uitvallers. Marcel Ton ontwierp daarom een spelattribuut dat kinderen op duizend-en-een manieren bij de gymles houdt.

“De gymzaal ziet er al tientallen jaren precies hetzelfde uit: bruggen, touwen, ringen, matten en ballen”, zegt Marcel Ton, student Industrial Design. “De omstandigheden zijn echter veranderd. Er is meer sociale segregatie en bewegen is minder vanzelfsprekend.”

Leerkrachten op basisscholen merken dit vooral tijdens groepssporten en in het bijzonder in de bovenbouw. “Als kinderen het gevoel hebben dat ze iets niet goed kunnen, of als ze buiten een groep vallen, is het moeilijk hen betrokken te houden”, zegt Ton.

Het spelattribuut van Ton, de Fleo (flexibel object), lijkt qua vorm op een zoutvat dat lekker in de hand ligt. Er zitten groene, blauwe en rode led-lampjes in, die de leerkracht op afstand kan aanzetten. Een timer zorgt ervoor dat de Fleo na enige tijd gaat piepen, waarna het lichtje uitgaat. De Fleo is neer te zetten, vast te houden, of aan een gesp te klemmen.

“Wie de Fleo ontvangt, krijgt een speciale status zolang hij actief is”, legt Ton uit. “Tijdens basketbal kan het betekenen dat de houder een minuut lang met de bal mag lopen zonder te dribbelen. De houder kan hem ook geven aan iemand van de tegenpartij, die dan even niet meer mag lopen. Tijdens voetbal kan de leerkracht er twee geven, waardoor de houder een extra goal voor de eigen ploeg kan creëren.”

Het effect is niet alleen voordelig voor het betreffende kind, maar voor diens hele ploeg. Dat bevordert de motivatie van het kind, maar ook diens acceptatie door de groep. De leerkracht kan meerdere Fleo’s op talloze manieren tegelijkertijd inzetten. “Leerkrachten kunnen verzinnen wat ze willen. Het doel is uiteindelijk een andere sociale dynamiek teweeg te brengen.” (EV)

Fotomontage | Rien Meulman