Untitled Document
Desinteresse van studenten?
Een doordeweekse middag, de telefoon gaat. Een dame van het
universiteitsblaadje Cursor uit Eindhoven:` wat was het opkomstpercentage
van de universiteitsraad verkiezingen bij jullie`. Als altijd
ben ik bereid om mee de werken aan vergelijkende onderzoeken waarin
de universiteit Twente haar plekje onder de zon weer in moet nemen.
Na enig gezoek vind ik het percentage....10,5 % van alle studenten
heeft de moeite genomen een stem uit te brengen. Geen wonder dat
dit getal ver in een archiefkast was weggestopt. Dit is niet echt
iets om trots op te zijn.
Het is nu een dag later en ik lees het artikel `Opkomst 29 procent;
tweede in Nederland`. Jelle de Jong van PF sombert: "Op
de universiteiten zit een groot deel van de 'slimme' mensen van
de samenleving, zou je denken. Als die al niet gaan stemmen, wat
kun je dan nog verwachten van de rest van de maatschappij?"
De vraag galmt nog even door. Wat voor een verschrikkelijke studenten
lopen er dan in Enschede rond? Ontbreekt ieder besef van verantwoordelijkheid?
Maar als dat zo is, hoe kan het dan dat studenten actief zijn
binnen vele verenigingen? Hoe kan het dan dat studenten zich betrokken
voelen bij diverse maatschappelijke thema`s? Ik denk niet dat
het zo is dat 71% van de TUE studenten zich niet betrokken voelt
bij het wel en wee van hun universiteit. De hedendaagse student
is actief, mondig en heeft een duidelijke mening over zijn universiteit.
Ik denk dan ook dat de oorzaak van het lage opkomst percentage
vooral ligt bij de medezeggenschap zelf. Wat biedt de medezeggenschap
de student? Over het algemeen een zuiver reactieve en iewat apathische
houding. Partijen lijken op elkaar als twee druppels water. Het
raadslid wacht af wat het College van Bestuur inbrengt. Eigen
plannen zien niet of nauwelijks het licht. Het contact met de
achterban is gering. Kritiek richt zich vooral op details en zelden
op hoofdlijnen. De angst om een college van bestuur tegen te spreken
en een geschil te starten overheerst de besluitvorming. Vergaderingen
hebben een nogal groot neuzel karakter waarbij het vooral gaat
over formuleringen, het niet of te laat betrekken van de medezeggenschap
en het te laat zijn van de stukken.
Geen wonder dat studenten de medenzeggenschap links laten liggen.
In Enschede won een opvallende partij. De partij `blanco` had
met 3 studenten (van de 9) in de raad plaats kunnen nemen. In
opinie peilingen die de studentenvakbond SRD voor de verkiezingen
hield, bleek hetzelfde. Studenten zijn ontevreden over de resultaten
(of beter gezegd het gebrek daaraan) van hun medezeggenschap.
Deze onvrede uit zich in een bijna principieel gedrag om niet
te stemmen.
Waarschijnlijk overdrijf ik enigszins. Dat zal wel te maken hebben
met de 19% die Eindhoven hoger scoort dan Twente. De kern van
het verhaal blijft echter overeind staan: de medezeggenschap slaagt
er onvoldoende in om het beleid van de universiteit te bepalen
en te verwoorden wat studenten bezig houdt. Jelle de Jong doet
er dan ook verstandig aan te kijken naar wat de medezeggenschap
zelf beter kan doen inplaats van zich direct te beklagen over
de houding van zijn mede-studenten.
Manus Barten ~ voorzitter studentenvakbond
SRD (Enschede)
