/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 15 maart 2001 Ruis

Robotwars zoekt Roboteers Robotwars is misschien niet het meest verfijnde maar toch zeker het leukste programma op de BBC. Het is iedere keer weer heerlijk om te zien hoe tot de tanden toe bewapende robots elkaar te lijf gaan in de arena van Robot Wars. Nog leuker zijn de bestuurders: meestal volwassen mannen die eenmaal achter de knoppen van hun afstandsbestuurbare 'Sawtooth' of 'Destructor' veranderen in kleine jongens. De Robotwars-competitie bestaat uit verschillende onderdelen. Zo moeten de robots een behendigheidstest doen, moeten ze het opnemen tegen andere deelnemers en tegen de 'huisrobots'. De huisrobots zijn misschien nog wel de grootste helden van Robotwars. De robots, luis-terend naar namen als 'Sir Killalot' en 'Mathilda' zijn uitgerust met vlammenwerpers, zaagbladen en hydraulische knijpers waarmee elke robot die even stilvalt aan spaanders gehakt en gezaagd wordt. Dankzij BNN krijgt Nederland nu ook eindelijk een eigen variant van Robotwars. Tegen het eind van dit jaar zal de Nederlandse editie van het Engelse hitprogramma bij BNN uitgezonden worden. Eindelijk mag Nederland ook in de weer met oude rolstoelmotoren en het zaagblad van een maaimachine om een allesverwoestende robot te maken. "We zijn niet op zoek naar Peppi en Kokki-robots", laat BNN-directeur Bart de Graaff himself per persbericht weten. Wie dus een allesverwoestende, technisch hoogstaande robot denkt te kunnen ontwerpen, is van harte welkom om deel te nemen. Op zaterdag 16 juni vindt er in Eindhoven een selectiedag plaats en wordt bepaald welke robots mee mogen doen aan het programma. Daarbij wordt zowel op de uitstraling van de robot als op de gebruikte techniek gelet. Wie meer informatie wil, kan terecht op www.bnn.nl/robotwars.

Bits Onderdruk jij regelmatig een diepe zucht als je 's morgens in de spiegel kijkt? Ben je diep ongelukkig met je uiterlijk ook al weet je dat je dat grotendeels aan je ouders te danken hebt? Dan erger je je vast dood aan al die mensen die steeds maar tegen je zeggen dat het allemaal best wel meevalt. Toch ga ook ik dat zeggen en daar heb ik alle reden voor. Ik heb namelijk een bezoek gebracht aan www.uglypeople.com. En één ding is zeker, als je daar een kwartiertje hebt rondgekeken, ga je stralend de straat op. Je minderwaardigheidscomplex is in één keer foetsie! De webmasters hebben op de homepage een uitgebreide waarschuwing gezet. Een soort van 'betreden op eigen risico'. Dat weerhield mij niet van een bezoekje, het maakte me alleen maar nieuwsgieriger. De foto's op de site vormen een bonte verzamelingen van lelijke mannen, lelijke vrouwen, lelijke stelletjes en lelijke beroemdheden. Spijt dat ik doorgegaan was na de waarschuwing, kreeg ik toen er een man in beeld verscheen, die niet alleen een tangaslip droeg, maar zich daarbij ook nog eens in zijn kruis greep en zeer trots leek te zijn op zijn witte bierbuik. Als je even opgevrolijkt moet worden en er is niemand in de buurt, neem dan eens een kijkje op de site, dan kun je meteen stemmen voor de lelijkste persoon van de dag. Je loopt alleen één risico: het kan zijn dat je op een foto van jezelf stuit! De makers van de site geven je dan echter de kans om te bewijzen dat jij het bent op die foto en kun je een verklaring sturen waarin staat dat jij vindt dat je absoluut niet op die site thuishoort. Denk je wel dat je er tussen zou moeten staan, dan kun je dat ook aan de makers laten weten. Op de site staat namelijk: click the banner if you are ugly! Heb je opmerkingen over of tips voor BITS, mail dan naar: bitstips@hotmail.com (let op: dit is een nieuw adres!)

Geen automatensoep voor Baldr Studentenhuis Baldr uit de Tramstraat heeft de kolommen van de achterpagina al meermaals gehaald. We herinneren ons een enorme koelkast met bier, een sigarettenautomaat in de hal en een café in de schuur. Baldr wilde een nieuw wapenfeit toevoegen aan dit rijtje in de vorm van een eigen soep-automaat. De contacten met Cup-a-Soup waren snel gelegd. En het bedrijf was best genegen een automaat bij de studenten neer te zetten. Maar wel op enkele voorwaarden. Zo moest er wel een aparte kraan komen voor de automaat en moest er ook een aparte groep aangelegd worden voor de stroomvoorziening. Daarnaast zouden minimaal zeshonderd mensen per jaar in de buurt van de machine moeten komen. "Van dat laatste hadden we ze nog wel kunnen overtuigen", zegt Baldr-bewoner Tibo van Kempen. "Maar we hadden er niet zoveel zin in om voor die automaat al die verbouwingen te gaan doen." Als troost heeft Baldr nu een dispenser waaruit poedersoep komt.

AIO = Als Illegaal Ondergedoken? AIO's en OIO's landelijk en ook hier aan de TU/e maken zich zorgen over hun positie. Zij krijgen namelijk geen wachtgeld meer na vier jaar promoveren en moeten solliciteren om in aanmerking te komen voor een uitkering, als ze het schrijven van hun proefschrift nog niet hebben voltooid in vier jaar. Een hoogst vervelende situatie, maar er wordt toch ook wel de draak mee gestoken. In het Matrix-gebouw, dat veel AIO's herbergt, hangen op verschillende plaatsen blaadjes met daarop krante-artikelen over hun problemen met daarboven de nieuwste betekenis van de afkorting AIO: Als Illegaal Ondergedoken op de universiteit.

Effe zeuren /Sybren Steensma Ik ben van generatie 1996. Ik heb daar zelf geen problemen mee. Wel besef ik dat ik langzamerhand bij de dinosauriërs van de TUE ben gaan horen ­ althans onder de studenten. Toen ik hier begon was het nog gewoon TUE, in plaats van met dat rare nieuwerwetse streepje ertussen. Wij hadden nog geen laptop. Toen ik hier begon moesten wij nog bij papa zeuren of het niet eens tijd voor een nieuwe computer was, zodat wij die oude mee naar Eindhoven konden nemen. Zodat wij onze verslagen voor het p-project (wat toen nog bestond) konden maken, en we onze sheets op van dat doorzichtige papier konden printen. Van die glimmende vellen, die je sporadisch nog wel eens tegenkomt, bij De Slegte of op zaterdag, op de markt. Toen ik hier begon, toen voelde ik me nog modern en bij de tijd. Ik had ook email, en wist precies hoe het werkte. Ik hoorde er helemaal bij en was op en top modern. Ik en mijn stud-account. Ik sprak erover op verjaardagen bij familie, en dan keek oma mij verwonderd aan: "Wat zeg je, jongen, wat is dat voor meel?". En oom Fred, neerlandicus die zijn proefschrift nog met potlood en gum tot stand bracht, knikte instemmend: de nieuwe tijd was gekomen en Sybren deed eraan mee. Later, toen kwamen ze. Generaties van studenten, uitgerust met een laptopje. Speciaal voor hen werden de emailadressen van stud omgezet naar student. Ik voelde mij een beetje voorbij gestreefd maar nog altijd in mijn sas. Ooit moest ik bellen of schrijven naar vrienden in Groningen, maar nu stuurde ik gewoon een mailtje. Wat was er te klagen. Mijn illusie is inmiddels overhoop. Ik dacht prima bij de tijd te zijn, maar ik heb grote kansen gemist. Er blijkt al tijden voor mij een student-account te bestaan. Had ik gewoon even naar het notebook service centrum moeten gaan om het zaakje operationeel te maken. Was natuurlijk niet in me opgekomen ­ ik heb helemaal geen laptop, wat moet ik dan in dat service centrum? Inmiddels is het mooi te laat. Ik open vanmiddag voor het eerst mijn student-account en tref een hele rij emails aan die sinds oktober vorig jaar naar me toegestuurd is. Vergane feestjes waarvoor ik uitgenodigd blijk te zijn geweest. Handige herinneringen van studievereniging Intermate, voor zaken die ik destijds natuurlijk glad vergeten ben. Studievrienden die vragen waarom ik nooit reageer op hun email. Wijzigingen van collegeroosters, van vakken die ik eigenlijk best graag had willen volgen. Een nieuwsbrief van mijn faculteit TM, over het gemak van internet en email, en hoe het allemaal werkt. Vrienden die zeggen dat, als ik nu niet reageer op hun mailtjes, het niet meer hoeft wat hun betreft. Wat heb ik al die tijd gemist? Het is alsof ik jaren niets kon zien, nu pas een bril heb en eindelijk snap waar al die anderen het toch altijd over hadden.