/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Onderzoek /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 21 juni 2001 Opinie

En ik vind... 21 Jaar historie is in mineur afgesloten op 29 mei 2001. Communicatie-dispuut ODIN (dispuut der e.t.s.v. Thor) hield haar 28e ALV waarin naast de reguliere onderdelen een slaapconstructie werd besproken en aangenomen. Het toenmalige bestuur van ODIN was er samen met de actieve leden weer niet in geslaagd een kandidaatsbestuur te vinden dat het dispuut zou gaan leiden in het collegejaar 2001 - 2002. Na een spetterend lustrumjaar in het collegejaar 1999 - 2000 was alles in het werk gesteld om studenten actief te krijgen binnen ODIN. Mede door de erg lage studentenaantallen binnen de generatie '97 was het toen niet gelukt een kandidaatsbestuur te vinden. Met elkaar werd besloten het bestuur nog een jaar te laten zitten en dat er ondersteuning zou worden verleend door de actieve leden. Het collegejaar 2000-2001 zou in teken staan van continuering van de activiteiten met als achterliggend hoger doel de vorming van een nieuw kandidaatsbestuur. Waarom is dit nu weer niet gelukt? Mijns inziens durven de jongerejaars op de faculteit niet meer af te stappen van het doorgaans nominale programma waar zij op draaien. Tijd gecombineerd met geld is waar het op dit moment om gaat bij onze jonge spruiten. Gevreesd wordt voor de nadelige effecten die de studenten zouden ondervinden wanneer zij in een bestuur stappen. De beperkte visie dat zij alleen maar zaken zouden verliezen overheerst. Het nemen van de verantwoordelijkheid die een bestuursfunctie jou geeft schrikt duidelijk af terwijl het voor 'later' alleen maar handig is dat je jezelf al een keer hebt beproefd binnen een bestuur. De materiële vergoedingen, zoals geld en studiepunten, hebben de studenten ook niet kunnen overtuigen om zichzelf te ontwikkelen binnen het dispuut. U als lezer en ik weten dat het daar natuurlijk niet om moet gaan. Het geld is leuk, maar is alleen een formaliteit om te laten zien dat de Technische Universiteit de inspanningen graag compenseert met iets tastbaars. Waar het echt om gaat is de vaardigheden die men vergaart wanneer men actief wordt in een bestuur. Dit kan alleen beaamd worden door personen die ook een dergelijke ervaring hebben gehad. Het kan verteld worden, uitgelegd en toegelicht worden, maar je kan er alleen over mee praten als je het zelf gedaan hebt. Dit was nu net het frustrerende van het werven onder onze toekomst; de visie die ik bezit als (inmiddels gedechargeerd) voorzitter van het dispuut sloeg niet hard genoeg aan. Zelfs met de hulp van docenten en andere gezaghebbende personen binnen de faculteit zijn wij niet geslaagd in onze missie. Een erg trieste zaak, maar dit is niet alleen een fenomeen binnen de faculteit Elektrotechniek. TU-breed is het voor verenigingen heel erg moeilijk om aan actieve mensen te komen. Tenminste, actief zijn in de zin van echt iets doen wat ook de moeite waard is binnen een vereniging! Meedoen kan iedereen, maar organisatorische zaken op zich nemen is een tweede (om over leidinggevende functies nog maar niet te spreken). Het is spijtig om te zien dat het studentenleven van tegenwoordig gebukt gaat onder de tucht van de desinteresse in dit soort leven. Schoolser is wat zij toch graag willen zijn, met de laptop in de hand braaf iedere dag de minimale tijd rondhangen op de campus. Studiedruk en ­financiering leggen banden aan het vrije, actieve studentenleven wat er altijd nog geweest is. Ik vraag mij af of het nieuwe curriculum het studentenleven zoals ik het ken (ik heb het 'echte' ook niet eens mee mogen maken) niet verder in het nauw drijft. OGO is immers een goede manier om de stof actief te gebruiken in een praktijksituatie, maar dit soort projectgroepen neemt wel erg veel tijd in beslag. Tijd die men anders had kunnen steken in een vereniging, dispuut of organisatie van een evenement. Ik hoop dat in de toekomst vanuit de faculteit en universiteit niet alleen het onderwijs gepromoot zal worden, maar dat ook benadrukt zal worden dat de nevenactiviteiten een belangrijke pijler vormen binnen de studie. Alleen zo kan de negatieve tendens in het studentenleven gekeerd worden. Studievereniging Thor heeft binnen zes jaar drie belangrijke disputen verloren; Bode en Waldur gingen ODIN voor, maar nu is ook voor een actief dispuut als ODIN de bijl gevallen. Machteloos staan wij met onze ideeën aan de zijlijn, kijkend naar de steeds inactiever wordende treinstudent. HELP! Bas Huiszoon Voorzitter ODIN 1999 ­ 2001 Student Elektrotechnische Wetenschappen

Belrondje Heeft de ESVB bestaansrecht? De Eindhovense Studenten Vakbond (ESVB) wankelt. Er zijn geen studenten meer te vinden die de bond draaiende willen houden. Dit najaar dreigt opheffing. Is dat erg? Fransien van ter Beek Voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond Opheffing van de ESVB is wel degelijk erg. Het is van groot belang dat er nog altijd studenten zijn die oog hebben voor algemene studentenzaken, in plaats van enkel te denken aan hun eigen problemen. Vooral een plaatselijke vakbondsvertegenwoordiging is daarbij essentieel, omdat steeds meer verantwoordelijkheden die vroeger ondergebracht waren in Den Haag, worden overgeheveld naar de universiteiten. Het lijkt me echter niet zozeer een gebrek aan interesse, maar meer een gebrek aan tijd. Voor zover ik weet bestaat er aan de TU/e niet de mogelijkheid om een bestuursbeurs te ontvangen als ESVB-lid (die mogelijkheid is er wel ­red). Dat zou dan sowieso moeten veranderen. Ik denk niet dat we vanuit de LSVB een speciale ondersteuningsactie gaan ondernemen. We hebben dat vorig jaar wel gedaan toen in Tilburg de studentenvakbond dreigde te verdwijnen, maar dat heeft uiteindelijk weinig geholpen. De Tilburgse bond ging uiteindelijk toch ten onder. Jan Maarten Kramer Secretaris van StIK Of die aanstaande opheffing erg is of niet hangt af van de manier waarop bepaalde taken van de ESVB worden overgenomen. Als je bijvoorbeeld vragen hebt over kamerverhuur of over de 10%-regeling is de ESVB op dit moment nog erg handig. Maar een aantal van die taken zou wellicht ondergebracht kunnen worden bij het Studenten Service Centrum. Het probleem met de ESVB is dat ze op dit moment niet duidelijk kan maken waar ze precies voor staat. Er was sprake van een kleine interne crisis, waarbij een aantal ouderwetse linkse rakkers tegenover een aantal poldermodel-aanhangers kwam te staan. Met wat uit die discussie is voortgekomen is, kan het interim-bestuur blijkbaar weinig beginnen. Joris Bierkens U-raadslid voor Groep-één Op zich doet de ESVB wel nuttige dingen, maar ik denk dat al veel van zijn taken inmiddels door andere instanties zijn overgenomen. Ook bij het Studenten Service Centrum kan de student terecht met vragen over kamerverhuur of studiefinanciering. Dat er voor de bestuursfuncties weinig animo meer bestaat, lijkt me een teken dat het ook niet meer als al te waardevol wordt beschouwd. Vooral vroeger toen voor studenten allerlei zaken nog niet zo duidelijk waren, was de ESVB van belang. Daarnaast is er ook veel overlap met betrekking tot zaken waar de studentenfracties zich binnen de U-raad mee bezighouden. En wij zijn voor het College van Bestuur een officiële gesprekspartner. dr. Karin Ali Hoofd Studenten Service Centrum Het verlies van een studentenvakbond is niet toe te juichen, maar ik denk dat andere studenten of studentengremia er over na moeten denken om taken over te nemen. Zoals het SAO, dat brengt nu ook gevraagd en ongevraagd advies uit aan het College van Bestuur. Ik zou er over na moeten denken of STU taken over kan nemen, daar heb ik me nog niet in verdiept. Er valt in ieder geval veel voor te zeggen om de ESVB toch in stand te houden. ir. Paul Goemans Contactpersoon vakbond VAWO/CMHF Ik ben het er niet mee eens dat de ESVB weggestopt wordt. Maar ik denk dat studenten weinig aandacht voor dit soort zaken hebben momenteel. Zij hebben het veel te druk. Ik moet hierbij denken aan de tekst die vroeger op de Bunker stond: 'Gelukkige slaven zijn de grootste vijanden van vrijheid'. Bij studentenacties in 1969/'70 werden op publicatieborden ook al studenten gevraagd mee te doen aan allerlei organisaties. Men klaagde dat het kader van de studentenvakbond vertrok naar 'comfortabeler' studierichtingen zoals bijvoorbeeld filosofie omdat ze daar niet zo hard hoefden te werken. Het probleem nu is een vorm van opportunisme van yuppen die een vakbond niet nodig hebben èn andere tijdsbesteding.

Cursief Scheppen gaat van 'au' De bovenstaande kreet werd ooit geuit door een literatuurcriticus, maar is op heel wat meer zaken van toepassing dan enkel op het produceren van proza en poëzie. Ook in onze door techniek en bètawetenschap gedomineerde enclave aan de Dommel gaat het scheppen van iets nieuws vaak gepaard met pijn. Of, als dat iets te sterk is uitgedrukt, toch op z'n minst met hevige gevoelens van onbegrip en onbehagen. Het meest recente pijnpuntje heeft betrekking op de selectieve vacaturevervulling van wetenschappelijk personeel. Sinds 1 juni wordt het vacaturebeleid van de faculteiten nauwgezet onder de loep genomen door het College van Bestuur. De redenen zijn duidelijk: het Masterplan Huisvesting gaat 100 miljoen meer kosten dan oorspronkelijk begroot was en extra uitgaven zijn er door het opstarten van een aantal nieuwe initiatieven. Daarbij lopen de inkomsten uit de eerste geldstroom elk jaar met 10 miljoen terug. Dit noopt tot het aanhalen van de broekriem. Waar de ondersteunende diensten een goed jaar geleden werden geconfronteerd met een Added Value Analysis, die op jaarbasis 30 miljoen moet vrijmaken, lijken nu de faculteiten aan de beurt om hun bijdrage te leveren. Dat niet iedereen hierbij staat te juichen en al snel overgaat tot het schoonvegen van de eigen stoep, is een natuurlijke reactie op dit soort maatregelen. Het woord 'vacaturestop' wil men nog net niet in de mond nemen, maar het brandt wel op het achterste van de tong. Toch is ook aan de TU/e iedereen welbekend met het oud-Hollandse gezegde dat wat niet uit de breedte komt, dan toch zeker uit de lengte zal moeten komen. Het CvB worstelt al enige tijd met de vraag op welke specifieke onderzoeksterreinen men zich de komende jaren moet gaan focussen. Want als nieuwe initiatieven in het leven worden geroepen ­ denk aan Biomedische Technologie en Industrial Design ­ moet op andere plaatsen de kraan dicht. Maar waar? Een niet te benijden eierdans, waarbij het zeer de vraag is of men er op afzienbare termijn uit komt. Inmiddels zijn al deze zaken niet onopgemerkt gebleven bij de collega-instellingen. Niet in de laatste plaats omdat ook zij vaak kampen met vergelijkbare problemen. In het universiteitsblad van Twente, UT Nieuws, werd vorige week uitvoerig verslag gedaan van de Eindhovense perikelen. Verkapt leedvermaak, zullen sommigen zeggen. Maar veel waarschijnlijker is het dat het opgevat moet worden als een waarschuwing voor de eigen goegemeente. Twente moet eveneens de kapitaalmarkt op om het huisvestingsplan rond te kunnen breien. En ook daar is sprake van het stroomlijnen van de interne processen. Lees: het moet goedkoper. Ook het Delftse huisvestingsplan kent nog vele 'open plekken', waar financiële middelen voor gevonden moeten worden. In pijnbeleving staat de TU/e dus zeer zeker niet alleen. Han Konings