spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB
 
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook
En hoe is het in Genève ?
6 september 2007 - Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen iedere week over de schouder van een TU/e-student in het buitenland meekijken.

Sinds 1 juni heb ik Eindhoven verruild voor Genève. Deze stad staat vooral bekend om de vele internationale organisaties die er zetelen. Onder andere het Europese hoofdkantoor van de VN, Unicef en het Rode Kruis. En het CERN. Helaas kan ik dat niet bezoeken tijdens mijn stage; alle rondleidingen zitten vol tot december 2008.
Mijn eerste kennismaking met de stad was regenachtig, eigenlijk was het net zulk slecht weer als in Nederland, maar de laatste dagen is het echt zomer.
Een herkenbaar punt in Genève is de fontein in Lac Leman, die af en toe wordt uitgezet zodat de ‘rijkelui’ (zoals mijn begeleider het omschreef) een rosé op hun te dure zeiljacht kunnen drinken. Iedere keer wanneer ik bij het meer kom, bekruipt me een enorm vakantiegevoel dankzij de boulevard met fleurige bloemen die langs het meer ligt. Er zijn ook veel parken, op zondag trekken gezinnen eropuit om daar te picknicken. Dat is toch wel iets wat ik mis in Eindhoven, een park waar je lekker in het gras kunt liggen, in de zon, en een boekje kunt lezen.
Genève is een kleine stad, er wonen minder mensen dan in Eindhoven en alles is redelijk dichtbij. Een half uurtje met de stadsbus en je staat onderaan een berg. Iedere zondag gaan groepen wandelliefhebbers de bergen in en daar heb ik me bij aangesloten. Heerlijk, dat ploeteren over rotsige paadjes! Op de eerste dag van mijn stage in het ziekenhuis (Hôpitaux Universitaires de Genève) kwam ik erachter dat iedereen hier tussen de middag warm eet en eigenlijk vind ik het wel handig dat ik ’s avonds niet meer hoef te koken. Ik heb me voorgenomen telkens de dagschotel te nemen met de Zwitserse specialiteiten. Dat is tot nu toe niet tegengevallen. Ik had wel wat problemen met het vinden van een geschikt ontbijt, want bruine boterhammen met hagelslag kennen ze hier niet, iedereen zit aan de ‘céreals’. Ik dus ook maar.
Men spreekt hier Frans, maar er klinkt ook Engels, Italiaans, Duits en Spaans, je hoort van alles als je in de bus staat. Ondanks dat is mijn Frans al flink aan het verbeteren. In de eerste drie weken heb ik veel gezien en veel indrukken opgedaan, maar mijn ‘wat ik allemaal wil zien en doen’-lijstje lijkt er alleen maar langer door te worden. Zo wil ik de internationale organisaties nog bezoeken, op excursie naar een Gruyère-kaasboerderij, richting de Mont Blanc, naar een chocolaterie en ga zo maar door. Ik denk dat ik me hier de komende maanden niet ga vervelen!

Yvette Koeken, studente Biomedische Technologie