Van Hooff (1932) begon in 1989 met de meubel-uitleen toen hij dit werk overnam van Ria German, de vrouw van professor Ton German en voorzitster van de International Neightbour Group. Deze groep gaf op allerlei manieren steun aan buitenlandse studenten, via introdagen en feestjes tot excursies en het uitlenen van meubels. Van Hooff kende German van de faculteit Scheikundige Technologie, waar hij werkte als analist.
“In 1957 begon ik aan de toenmalige Technische Hogeschool, waarvoor destijds net de eerste gebouwen werden gezet. Die begintijd was het net Sinterklaas; elke week kwamen er kisten met apparatuur die we moesten uitpakken en installeren. Toen koningin Juliana kwam om de TH officieel te openen, waren wij er ook bij. Toenmalig rector Kees Posthumus leidde de koningin en prins Bernard rond en deed enkele proefjes in een collegezaal in het Paviljoen, waar een portier de pers tegenhield; zo ging dat toen nog. Zoals wij ook nog in het gelid gingen staan toen de koning van Noorwegen op bezoek kwam.”
In 1985, op zijn 55e, verliet hij de TU/e. Via een riante afvloeiingsregeling ging hij naar TNO, waar hij drie dagen per week werkte als inkoper van van alles; van koffie tot elektriciteitsbuizen. Daar bleef hij tot zijn 64e, toen de uitkeringsinstantie moeilijk ging doen over dit werk. “Toen ben ik gestopt. Ik werkte er voor de gezelligheid, om onder de mensen en in een andere sfeer te zijn; het geld was een extraatje.”
De meubel-uitleen bond hem nog aan de universiteit, waar in de kelders van Scheikundige Technologie -nu Vertigo, het onderkomen van Bouwkunde- de meubels opgeslagen stonden. Later verhuisde de opslag naar de kelders van Laplace. Van Hooff: “De eerste jaren was het druk; het was geen uitzondering dat zich wekelijks zo’n drie of vier studenten meldden. Ook was het een komen en gaan van meubelstukken. Via het College van Bestuur hadden we geregeld dat verhuisbedrijf Van den Eijnden de meubels zou ophalen en wegbrengen.”
Van Hooff heeft in die achttien jaar zo’n beetje alle nationaliteiten zien langskomen, maar slechts enkele leners zijn hem bijgebleven, zoals een Chinees gezin. “Die vroegen of ze alles konden meenemen; wat ze niet kwijt konden, hebben ze in de garage gezet. Toen ze op het punt stonden om terug te gaan naar China, ging ik alles weer ophalen. Toen bleek dat de garage nog steeds vol stond met extra koelkasten en ander meubilair. Ongebruikt, maar wel behoorlijk vervuild. Het was te vies om mee terug te nemen; dat mochten ze zelf regelen. Dat zei ik ook als ik bijvoorbeeld een tafel ging terughalen waar een dikke laag etensresten aan vastgekoekt zat. Maar dat zijn uitzonderingen; in het algemeen zorgden de mensen goed voor de geleende spullen.”
Van Hooff is nog steeds erg actief en zwom tot voor kort elke nog dag vijfhonderd meter - totdat hij afgelopen oktober geopereerd werd aan een keelabces. Na zes weken in het ziekenhuis is alles nu medisch weer in orde, maar de oude is hij nog niet. “Ik heb er wel een klap van gehad. Zwemmen gaat nog niet, ik fiets nu zoveel mogelijk. Maar mijn conditie is flink achteruitgegaan. Mede daarom overweeg ik ook met de meubel-uitleen te stoppen. Er zijn ook minder aanbieders en afnemers, en er zijn tegenwoordig bovendien veel goede winkels in tweedehands spullen, zoals Emmaus en de kringloopwinkels. Er is dus ook meer keuze. De spaceboxen op de campus worden gemeubileerd opgeleverd; de veelal buitenlandse bewoners daarvan hebben mij niet nodig. Hoewel er laatst nog een Argentijn en een Braziliaan kasten kwamen zoeken. Maar misschien willen mensen geen oude spullen meer. Of weten gewoon te weinig mensen dat ik dit doe en komen er na dit interview weer nieuwe aanbiedingen.”/.