Hij is gekleed in een beveiligingsuniform en staat in een totaal lege ruimte. Een grijze vloer van, pak ‘m beet, twaalf bij zeven meter, vier witte muren en drie deurgrote openingen. Mensen die binnenkomen, kijken verbaasd om zich heen. En op dat moment slaat de suppoost toe. “Goedemiddag, ik ben Ad Bossers en wat u hier ziet, is ook kunst. Het is van kunstenaar Tino Seghal en heet ‘This is exchange’. Ik ben daar een onderdeel van. Als u met mij in gesprek gaat over de macro-economie, dan kunt u dadelijk de helft van uw entreegeld terugkrijgen.”

En daar moet de bezoeker dan dat strookje en een door Bossers gegeven codewoord voor inleveren. Bossers beslist wie dat codewoord krijgt. “Het ligt eraan of er een gesprek ontstaat. Het gaat niet om de inhoud.” Vandaag is het codewoord ‘Floor’, naar één van zijn dochters. Zijn andere kinderen en kleinkind zijn ook al vernoemd.

Bossers vindt het een erg leuke ervaring om als kunstwerk in een zaal te staan. “Ik ben er erg enthousiast over. Nu ik met pensioen ben, doe ik dingen die ik nooit eerder deed. Ik ga bij Staatbosbeheer kinderen de hei laten beleven, ik ga met het Rode Kruis een cursus ‘Vrienden maken kun je leren’ geven als preventiemethode voor eenzaamheid en depressie en ik sta dus in het Van Abbe gesprekken te voeren met bezoekers over de macro-economie.”

Bossers doet dit nu voor de derde week. Daarvoor zaten de woorden kapitalisme, duurzaamheid en overproductie echt niet in zijn dagelijks vocabulaire. Maar hij merkt dat het hem toch begint te raken. “Ik lees de krant anders. De vleesloze maandag van Paul McCartney doet me meer, ik kan het gebruiken in gesprekken.”
Het is niet zo dat de kunstenaar veel van Bossers verwacht. Via een contactpersoon is het achtkoppig team van suppoosten uitgelegd dat het Seghal te doen is om de uitwisseling met publiek en dat er bewust geen materie is gebruikt voor dit kunstwerk. De bezoekers vinden het wel grappig. Meer dan de helft durft het gesprek aan. Eerst verbaasd, dan wat aarzelend en tenslotte veelal glimlachend.

Om ‘This is exchange’ van Seghal te mogen tonen, heeft het Van Abbe vijfentwintigduizend euro overgemaakt aan de kunstenaar. Aan de ‘acteurs’ betaalt het museum tien euro per uur. Naar schatting een derde van de bezoekers vraagt daadwerkelijk de helft van het entreegeld terug. Het werk heeft een oplage van zes, dat betekent dat het door vijf andere musea gebruikt mag worden. In het Van Abbe is het te zien en horen tot 21 maart 2010. (NS)/.