spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
Special Cursor 50 jaarSpecial Cursor 50 jaar
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Alles tegen maar toch doorgaan

20 mei 2010 - Veel serieuze films van zwarte regisseurs gaan over jongeren die sneuvelen door bendegeweld of die armoede en racisme overwinnen. Maar in de getto’s is er ook een andere categorie, die ondergesneeuwd dreigt te raken: jonge vrouwen in achterstandssituaties. Zoals Precious inde gelijknamige film van Lee Daniels, die deze wereld uit zijn eigen jeugd kent.

De kijker valt meteen met de deur in huis aan het begin van de film: in een flatje in Harlem wordt een dik meisje op een smoezelig matras verkracht door haar vader, terwijl moeder in de deuropening toekijkt. Het is 1987, Precious is zestien jaar, zwart, lijdt aan overgewicht, is analfabeet en woont samen met haar moeder Mary. Precious wordt regelmatig door vader Carl verkracht, moeder staat het toe en kuurt haar bitterheid uit op haar dochter met fysieke en verbale terreur. Ontsnappen kan Precious alleen in haar fantasie. Daarin gaat ze een betere wereld tegemoet of ze praat met foto’s die tot leven komen.

Als ze zwanger blijkt van een tweede kind, wordt ze van school gestuurd Er lijkt een oplossing in zicht als ze op een nieuwe school belandt. Juf Blu Rain neemt Precious onder haar hoede, net als sociaal werkster Weiss. Als Precious bevalt ,heeft ze een extra reden om belangrijke besluiten te nemen: ze verlaat het huis, vlucht en vindt onderdak in haar klaslokaal. Later hoort ze dat haar vader gestorven is aan aids en ook al is ze zelf besmet, ze geeft de moed niet op: ze wil absoluut een beter leven.



‘Precious’ is herkenbaar door de grimmige blik op de zwarte onderklasse waaruit ze ontsnapt. Niet alleen in de film, ook in de realiteit, want de film is gebaseerd op de roman ‘Push’ van schrijfster Sapphire. Ook regisseur Daniels groeide op in een getto. Hij had gescheiden ouders en woonde afwisselend bij vader en moeder. Vader sloeg zijn zoon bij het minste of geringste, zo vertelt hij in Cineville Magazine. Maar ook: “Hij was undercoveragent en werd door zijn hoofd geschoten toen hij in een bar een drugsdeal wilde opblazen. Ik was dertien en zag de moord op een videotape uit een bewakingscamera.” Dat betekende, naast dubbele gevoelens tegenover zijn vader (held én bruut), ook geldgebrek: “Mijn moeder stond er alleen voor met vijf kinderen. Als ze van iemand iets kreeg, bijvoorbeeld een broodrooster, moest ze dat verstoppen als de sociaal werkster kwam. Als zij zoiets zag, zou ze de uitkering stoppen.”

Met Daniels kwam het dus goed, evenals met zijn film: ‘Precious’ kreeg de publieksprijs en de juryprijs op de festivals van Sundance en Toronto en won in 2010 en twee Academy Awards. (GV)/.

‘Precious’ is op 20, 25 en 26 mei te zien in De Zwarte Doos om 20.00 uur.