Kromme vloeren en kartonnen muren

Al een paar keer heb ik het op deze plek gehad over de TU/e-campus. De mooie campus, waar de meest in het oog springende toegangsweg uitkomt in een fietsenstalling, waar een overdaad aan beton wordt aangevuld met kunstwerken van nog meer beton, en waar de andere kunstwerken ofwel een beetje pervers ofwel permanent stuk zijn.
Ik ben de laatste die zal ontkennen dat een vernieuwende visie nodig is. Ik heb me daarom ingehouden toen de foeilelijke W-hal tot monument werd verklaard. Ik wacht eens af hoe de verbouwing uitpakt (en het dak is via Google Maps nog wel aardig).
Maar wat ik nu heb gehoord, daar vallen werkelijk mijn schoenen van uit. Men wil van het Paviljoen een monument maken. ‘Men’ is hier Wederopbouwerfgoed Eindhoven (Cursor 7), een stichting die de politiek adviseert over monumenten.
Het Paviljoen is een noodgebouw dat er al 45 jaar te lang staat. Het is er te koud of te warm, als er iemand over de gang loopt is een docent even onverstaanbaar, en de vloeren staan zo krom dat je bijna omvalt. Ik ken niemand die ooit een goed woord voor het gebouw heeft overgehad. Ik snap eigenlijk niet eens wat men, mocht de monumentenstatus er ooit komen, überhaupt wil behouden. Het lekkende dak? De kartonnen muren? De, uhm, constructie?

Iedereen die in het Paviljoen moet zijn, klaagt steen en been, iedereen die er niet moet zijn, valt het niet op. En dat moet een monument worden? Ik zou een dringend verzoek willen doen aan het bestuur van Stichting Wederopbouwerfgoed Eindhoven. Bedenk u alstublieft nog een tweede maal. Ga er eens lunchen. Maak desnoods wat foto’s voor het nageslacht. Maar kom dan net als ik tot de conclusie dat het een teken van vooruitgang is als nu eindelijk na een halve eeuw dit noodgebouw met de grond gelijk wordt gemaakt.

Bram van Gessel is promovendus bij Technische Natuurkunde