Bij de omzetting van dierlijke vetten en plantenolie in biodiesel komt vaak glycerol vrij. Met de juiste katalysator kan uit water en glycerol waterstofgas worden gevormd. Waterstofgas is wellicht ooit bruikbaar voor brandstofcellen. Studente Sustainable Engergy Ayse Oben Sen werkt aan een effectieve katalysator voor dit proces, maar de onderzoekspraktijk blijkt erg weerbarstig.

Voor zover bekend is platina de meest effectieve katalysator om glycerol en water om te zetten in waterstofgas en koolstofdioxide. Er zijn echter aanwijzingen dat de katalysator nog beter zou werken als aan het platina ook nog rhenium of molybdenum wordt verbonden. Beide zijn edelmetalen.

Aan Sen de taak om uit te zoeken wat de beste verhouding is tussen het platina en het edelmetaal in de katalysator. Ze maakt de katalysator door een platina-oplossing te voegen bij siliciumdioxide (silica). Het platina hecht zich aan het silica en de rest van de oplossing wordt drooggedampt. Daarna gaat de platina-silicaverbinding een rheniumoplossing in, zodat ook het rhenium zich hecht aan het silica. Opnieuw volgt droogdamping. De verhouding tussen de rhenium- en platinadeeltjes laat de studente variëren door met verschillende oplossingen te werken. Bovendien verwarmt ze de helft van de stoffen op 250 graden en de andere helft op 500 graden. Uiteindelijk moet ze tien verschillende katalysators overhouden om op hun effectiviteit te beoordelen. Maar zover is het helaas nog lang niet.

“Bij het analyseren van mijn katalysators bleek dat er veel minder rhenium in zat dan de bedoeling was”, zegt Sen. “Dat komt deels door de verwarming bij 500 graden: daarbij blijkt de stof te vervliegen. Maar ook bij de katalysators die bij 250 graden zijn gevormd, weken de verhoudingen erg af van de verwachting.”

Wellicht ligt het probleem bij het middel waarin de katalysator wordt opgelost, voordat de stof wordt geanalyseerd. “Dat oplosmiddel blijkt niet zo goed te werken, waardoor de resultaten van de analyse niet betrouwbaar zijn.”

Nu het maken van de katalysators zoveel voeten in aarde blijkt te hebben, is het testen van hun effectiviteit nog lang niet in zicht. Toch geniet de studente van het laboratoriumwerk. “Ik ben echt betrokken bij het maken van ‘mijn’ product. Misschien komen hier ooit duurzame brandstoffen uit voort. Dat zou echt mooi zijn.” (EV)

Fotomontage | Rien Meulman