/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 16 september 1999 Cultuur

De wijze levenslessen van Ronald Giphart Over kleurkotsen en vaginaal bungeejumpen Ronald Giphart leest voor uit het Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek. Giphart gaf onder meer tips over onzinnige introductiespelletjes zoals kleurkotsen. Foto: Bart van Overbeeke Gertjan Harberink Dringen om binnen te komen bij het introcollege van de Utrechtse schrijver Ronald Giphart was niet nodig. Studium Generale had tijdens de introductiedagen weliswaar genoeg kaarten uitgedeeld onder eerstejaars, maar de belangstelling van die groep liet te wensen over. De wegblijvers hadden pech. Giphart was goed op dreef en had zijn publiek van nieuwbakken studenten veel te vertellen, onder meer over de geneugten van het vaginaal bungeejumpen en kleurkotsen. Het fenomeen Ronald Giphart mag zo onderhand genoegzaam bekend zijn. Giphart, geboren in ā62, gaat Nederlands studeren in Utrecht, schrijft zijn debuut tijdens zijn werk als nachtportier in een ziekenhuis, breekt door en houdt op met studeren. Na zijn tweede boek ĪGiphā, dat in ā94 verschijnt, is het hek van de dam en schiet de reputatie van Giphart pijlsnel omhoog. Zijn boeken worden een regelrechte hit onder studerend Nederland vanwege de swingende en plas-tische beschrijvingen van het Nederlandse studentenleven. Studeren lijkt, in zijn eerste drie boeken althans, vooral neer te komen op bier, meisjes, vriendschap voor het leven, nog meer meisjes en veel, heel veel seks. Voor middelbare scholieren was Giphart ook een geschenk uit de hemel. Lezen voor de lijst werd opeens een stuk leuker. Giphart is er in zijn eentje verantwoordelijk voor dat dronken studenten halverwege de jaren negentig niet meer gewoon moesten overgeven na een overdosis drank maar Īgroots en meeslependā gingen braken. De Giphart die woensdag zijn gehoor toesprak, heeft nog maar weinig van de braniestudent die hij ooit was. Met zijn 33 jaar, vrouw, kind en kind onderweg, kalende kruin en hypotheek is hij naar eigen zeggen de oude lul geworden die hij als 25-jarige nooit zag staan. Wat natuurlijk niet wegneemt dat hij er nog steeds groots en meeslepend over verhalen kan. Studentengein Centraal in deze literaire ontmoeting stond het korte verhaal ĪHet feest der liefdeā uit de gelijknamige bundel die in ā95 verscheen. Het verhaal speelt zich af tijdens de Utrechtse introductiedagen waar de ik-persoon voor het eerst kennismaakt met het studentenleven. Mentor Justus leidt zijn introgroepje door de stad en leert zijn pupillen hoe ze vrouwen moeten versieren. Volgens Justus kun je vrijwel iedere vrouw plat krijgen, mits zijn regels toegepast worden. Giphart las het hilarische verhaal in drie delen voor. Tussendoor las hij een fragment voor uit Giph en vermaakte hij zijn publiek met annekdotes en terzijdes. Natuurlijk, want de Utrechtse romancier weet precies wat zijn publiek wil. Hij trok zijn expliciete studentengein helemaal uit de kast en bracht zijn gehoor op de hoogte van de geneugten van het vaginaal bungeejumpen, kleurkotsen en geslachtelijk feestvieren. Na ĪHamerliefdeā, de literaire theatertoernee die Giphart maakte met schrijver Joost Zwagerman, heeft het podium geen geheimen meer voor hem en maakt hij van zijn lezingen en optredens een onvervalste one-man-show. Met het grootste gemak schakelt hij als een ware entertainer tussen zijn onderwerpen heen en weer en schudt hij oneliners en anekdotes uit zijn mouw. Maar alle branie en grappen ten spijt weet Giphart een aandoenlijk beeld van het studentenleven te schetsen waar eeuwige vriendschap en het zoeken naar de Grote Wereld de boventoon voeren. Daardoor roepen zijn tragikomische verhalen naast rollende lachsalvoās ook nostalgie en verlangen op. De schrijver beschouwt de periode tussen zijn 19e en 25e als de belangrijkste van zijn leven en drukte zijn gehoor op het hart zich dit te beseffen. Als de bende aanwezige eerstejaars zich door dit college inderdaad enigszins aangesproken voelde, is deze missie van Studium Generale geheel geslaagd./. /.

/India en China Voor de leden van studievereniging Japie, die naar India gaan, maar ook voor andere ge•nteresseerden organiseert Studium Generale een avond over dit enorm grote en gevarieerde land. Het programma omvat zowel de bedrijfscultuur, het leven van alledag als de basisbeginselen van yoga. Het programma is op woensdag 22 september, van 19.30 tot 23.00 uur in collegezaal 11 van het auditorium. Leden van de Studievereniging Simon Stevin bezochten China in het voorjaar en namen ook hun camera mee. Een aantal fotoās met als thema ĪTransport in Chinaā is te zien. De tentoonstelling is te zien in de Glazen zaal van het auditorium tot 24 september Ī. /Verboden passies Passie kenmerkt zowel de voorstelling ĪDieselā als de remake van Shakespeareās ĪRomeo en Julietteā. In de monoloog ĪDieselā van de jonge Brabantse theatergroep De Kwekerij, vertelt een jongeman over zijn obsessieve passie voor zijn ex. ĪRomeo en Julietteā in de uitvoering van Baz Luhrmann is een flitsende film in MTV-stijl van het klassieke drama van een verboden liefde. Mag de vormgeving 20e eeuws zijn, het taalgebruik is klassiek en zelfs Leonardo di Caprio krijgt het netjes uit zijn mond. Studium Generale, donderdag 16 september, achtereenvolgens om 20.00 en 21.00 uur, blauwe zaal, auditorium. /Film in de AOR In de thrillerreeks (dinsdagavond) vertoont de AOR ĪA simple planā waarin drie vrienden besluiten om een tas met vier miljoen dollar zelf maar te houden. Zondagavond draait ĪStepmomā, waarin de gescheiden Isabel moeite heeft met de nieuwe vriendin van haar ex en tevens nieuwe Īmoederā voor haar twee kinderen. AOR, 20.30 uur, CafŽ Onderdruk. /Blow up bij de Effenaar Goede films zijn blijvend en dat geldt zeker voor ĪBlow upā uit 1966. Regisseur Antonioni schetst een beeld van swinging Londen in de jaren Ī60 en doet dat met het verhaal van de fotograaf David Hemmings. Die maakt kiekjes van twee verliefde mensen in het park, denkt hij. Bij het vergroten van de foto blijkt hij een moord te hebben gefotografeerd, waarna een intrigerende zoektocht begint. De Effenaar, 22 september, 21.00 uur. /De Spirograaf Een paar keer per jaar produceert film- en theatercentrum Plaza Futura zelf voorstellingen. Deze week opent het theaterseizoen met ĪDe Spirograafā, een bewegings- en danstheater rond een overvolle agenda, de ontbijttafel, non-activiteit in de slaapkamer, vijf spelers en teksten van Gerardjan Reijnders, voormalig schrijver en regisseur van Toneel Groep Amsterdam. Plaza Futura, van 16 t/m 20 september, steeds 20.30 uur. /.

Eindhoven legt zijn oor te luisteren Gregoriaans gezang, een percussieshow, instrumentaal ensemble, zigeunermuziek en pistoolschoten. Op het eerste gezicht zijn het oncombineerbare muziekgenres, maar ze hebben toch minstens ŽŽn ding gemeen. Je kunt het allemaal (en nog veel meer) vanaf morgen in het Muziekcentrum te Eindhoven gaan beluisteren. Gedurende een week worden er, onder de naam van ĪHet Luisterhuisā, concerten voor een tientje, gratis rondlei- dingen en een geluidenroute aangeboden. Een groot en gevarieerd aanbod, maar er zijn altijd uitschieters. Zo kun je op vrijdag 17 september een visuele percussieshow bijwonen. ĪKinetic Paintingā is een mix van muziek en beeld, waarbij vanaf een groot scherm hypnotiserende abstracte beelden de zaal inflitsen. Ze worden live geschilderd door beeldend kunstenaar Norman Perryman. Een dag later brengt Eindhove-naar Ad van Meurs liedjes van alle zes zijn CDās ten gehore. Nog een absolute aanrader is Fanfare Ciocarlia. Deze zigeunerfanfare brengt op vrijdag 24 september razendsnelle blaasmirakels gemixt met citaten uit radiohits en wereldmelodie‘n. Ook het Laboratorium voor Akoestiek van de TUE draagt zijn steentje aan Het Luisterhuis bij. Op dinsdag 21 september verzorgen zij in de ĪNationale-Nederlanden Zaalā van het Muziekcentrum een Akoestische Avond. Ir. Renz van Luxemburg, dr. ir. Heiko Martin en ir. Constant Hak zijn al enige tijd bezig met de voorbereiding van deze avond. Centraal in hun plannen staat de uitzonderlijke concertzaal. Een Īnormaleā zaal zou in de schoendoosvorm zijn. Deze rechthoekige zaal kom je bijvoorbeeld in Amsterdam en Wenen tegen. Maar de zaal in Eindhoven valt niet onder de noemer Īnormaalā. Ze is achthoekig en hangt vol met apparatuur om de akoestiek te verbeteren. Volgens Heiko Martin is dat noodzakelijk wil je een goed geluid krijgen. ćBij de schoendoosvorm wordt het geluid via de zijmuren in het vlak van je oren gebracht. En dat is ook de bedoeling, daarom worden de meeste gebouwen zo opgetrokken. Je hebt er een goede geluidskwaliteit en het is makkelijk te bouwen. Maar nu komt het meer en meer voor dat in overeenkoms t tussen architect en akoestisch adviseur de zalen er anders uitzien. Daar is de akoestiek moeilijker en moet je dus klankkaatsers voor de reflectie van het geluid ophangen. Deze zorgen ervoor dat het geluid gedoseerd verstuurd wordt. Dat is ook het geval hier in Eindhoven.ä De drie heren zullen dinsdag niet enkel praten over de zaal, ze zullen ook alles aan de hand van proeven duidelijk maken voor het publiek. Zo zal een luidsprekerbox met daarin negentig luidsprekers het fenomeen van bundelgeluid aantonen, een revolverschot om een echo-effect te verkrijgen en te vermijden, een laserstraal zal ŽŽn geluidstraal op zijn weg door de zaal nabootsen en veel meer. Dat het ook voor Ītechnisch onwetendenā bedoeld is, mag volgens Constant Hak geen probleem zijn. ćWe weten dat we het populair moeten brengen, geen formules dus. De geluiden moeten geassocieerd worden met het dagelijkse leven. Ook gaan we fel overdrijven, want wij, met onze geoefende oren, horen dingen die het publiek niet hoort.ä/. /.