/Voorpagina /Nieuws /Mensen /Achtergrond /Academie /Onderzoek /Opinie /Reportage /Bestuur /Cultuur /Studentenleven /Ruis /Harmpje /Colofon

/Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /Faculteits Berichten /Zoeken /TUE

jaargang 42, 27 januari 2000 Ruis

Prijsvraag Virusbeeldmerk We mochten het officieel natuurlijk nog niet weten, maar intern circuleerde het al een tijdje. Dus wist Cursor de hand te leggen op het nieuwe beeldmerk van Virus 2000. Ontwerper Rob Looman heeft er weer een heerlijk beestje, of moeten we zeggen figuurtje, van gemaakt met een hoge aaibaarheidsfactor. De Wubba, het beeldmerk van vorig jaar, is ook van de voormalige student industriële vormgeving, evenals de befaamde Koebus van 1998. Overigens moet het beeldmerk niet verward worden met het logo, daar zijn ze bij Virus erg gebeten op. Het logo zijn de zonnestralen die aan de bovenkant van elk affiche staan. Wat tot nu toe echter ontbreekt is een naam voor het schattige schildpadje van Virus 2000. Studenten van de TUE kunnen de medewerkers van Virus een handje helpen -of ze gewoon voor zijn natuurlijk- door met suggesties te komen. Bedenk een toepasselijke naam en stuur het naar beeldmerk@virus.nl. De winnaar, die op woensdag 1 maart bekend wordt gemaakt, kan twee vrijkaartjes voor Virus 2000 tegemoet zien.

Bits Je studeert/werkt nu al jaren op de TUE en toch was het gisteren de eerste keer dat je benaderd werd door een onguur figuur. Je weet wel, iemand met een poging tot baardgroei, een lange zwarte jas en een adem waar je spontaan drie tubes tandpasta in zou willen spuiten. Inderdaad: een onguur figuur dus. Na lang om zich heen kijken, stapt hij op je af en vraagt: “En…niets nieuws ontdekt de laatste tijd.” Nu wil het toeval dat je net die dag een revolutionaire ontdekking hebt gedaan. Het ongure type pakt een koffertje geld en bied het je aan in ruil voor jouw revolutionaire ontdekking. Na lang twijfelen (je hebt je hele leven al op de voorpagina van Cursor willen prijken en dit is je kans) maak je de deal. Beste mensen: je had te maken met een spion. Spionnen zijn niet zo geliefd. Zij zijn diegene die je volgen in de hoop je te betrappen op overspel, zij luisteren je telefoon af. Maar…het wil niet zeggen dat áls je telefoon afgeluisterd wordt, een spion het heeft gedaan. Nee, nee: de Nederlandse overheid heeft speciaal opgeleide mensen om jouw toestel in de huiskamer af te tappen. Deze beroepsspionnen noemen zich de Dienst Technische en Operationele Ondersteuning (DTOO). Zij maken deel uit van het Korps Landelijke Politiediensten. Afluisteren is zelfs al een politieke aangelegenheid geworden. De Eerste en Tweede Kamer zijn inmiddels akkoord gegaan met het toestaan van direct afluisteren. In een wetsvoorstel dat hierover zal verschijnen staat dat de DTOO de enige dienst is die de afluisterapparatuur mag plaatsen. Dat het plaatsen van dergelijke apparatuur een delicate zaak is, mag duidelijk zijn. Dus beste mensen, ook Nederland is een klein beetje Colombia en Cuba. Maar, hoe wapenen wij, de ‘gewone’ burgers, ons daartegen. Ook dit maal biedt het internet de oplossing. Surf maar eens naar volgende sites: www.xs4all.nl/~blash/muren/muren.html en www.xs4all.nl/~respub/afluisteren. Daar vind je een lijst van spionnen, een beschrijving van hun werkwijze en informatie over wat jij ertegen kan doen. Het spijt me om je te moeten zeggen dat áls ze je echt moeten hebben, je er niets tegen kunt doen. Zo is één van de tips dat je je telefoontoestel moet openmaken en vergelijken met een geopend exemplaar van hetzelfde model. Zijn ze volkomen gelijk: geen probleem. Zit er in jouw toestel een knipperend blokje met daarop de tekst ‘dit is afluisterapparatuur’: wél een probleem. Het zou wel eens kunnen dat je dan te maken hebt met afluisterapparatuur…echt, geen grap. Surf nou maar gewoon eens naar die sites, dan weet je tenminste wat je misschien ooit te wachten staat.

/Mark van Stiphout Deze eeuw zal waarschijnlijk in het teken staan van de duurzaamheid, tenminste daar waar het gaat om de toekomst van het milieu en de mensheid. Groots en meeslepend als in een heldenepos is de strijd die de mens de komende eeuw aangaat met zichzelf. Goed en Kwaad in een allesbeslissende veldslag, die bepaalt of over honderd jaar alle mensen door groene weides dansen op de melodie van “The Sound of Music”, of dat de mensen zij aan zij met de ratten zich galbrakend en slijmrochelend voortslepen op de dodenmars. Een dramatisch duel, waarin het Goede met haar nobele plannen en mooie toekomstverhalen het Kwade probeert te verdrijven; het Kwade, met haar hekeling van de lange termijn en verheerlijking van het genot. Waarin het publiek van de ene naar de andere gedreven wordt, afgeschrikt door de veeleisende blik van het Goede, wanneer zij de eisen voor haar overwinning op tafel legt, maar ook in twijfel gebracht door de sardonische grijns van het Kwade, achter wiens mooie praatjes haast wel een afgrond van verdoemenis schuil moet gaan. Dan komt daar, met een grimas waarachter zelfs Roodkapje onraad bespeurt, een snoodaard naar voren die beweert dat geen van beiden hoeft te verliezen. Het stadion ontvangt zijn mededeling met veel applaus, terwijl noch het Goede, noch Jan met de pet op de tribune oog heeft voor de wrede plannen van deze gladprater. Zozeer verblind door zijn mooie praatjes, zien zij niet dat de man een dienaar is van het Kwaad. “Het is bewezen”, zo spreekt de heraut met zijn huichelachtige stem, “dat duurzaamheid en economische groei heel goed samen gaan; dat Goed en Kwaad heel goed samen gaan. We zijn op de goede weg, we kunnen samen verder!” Een luid gejuich stijgt op vanaf de tribunes, en het Goede, overweldigd door dit nieuws, vergeet te denken en ontvangt het Kwaad in een innige omhelzing. Over haar schouder laat het Kwaad een tevreden grijns zien aan zijn compagnon; “Zelfs het Goede vergeet uit gemakzucht dat haar missie gedoemd is te mislukken zolang de portemonnee de baas is.”