/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 7 september 2000 Cultuur

In ëTheatre of Warí worden persoonlijke ervaringen van mensen in oorlogsgebieden met elkaar verbonden middels schrijven, film en internet. De productie kwam tot stand met Studium Generale en Plaza Futura en is niet alleen op internet te volgen, maar op 15, 16 en 17 september ook live te zien in het Gaslab op de TU/e-campus. ìAls je kijkt hoe oorlog op tv wordt gebracht, dan is het redelijk anoniem. íWij willen juist dat onze voorstelling heel persoonlijke wordt, heel intiemî, vertelt Rogier Schippers. Met Pieter Verhees heeft hij de artistieke leiding van het project ëTheatre of Warí. Schippers en Verhees kennen elkaar nog van de toneelacademie, maar na hun afstuderen verloren ze elkaar vrij snel uit het oog. Verhees begon een bedrijfje dat theater en rollenspelen maakt voor bedrijven. Schippers ging theater maken, de laatste jaren met een speciale opzet. ìMeestal voorstellingen met een korte maakperiode ñ geld is geen probleem, dat is er niet- over geweld, waarin ik collegaís vroeg om te reageren. Er was bijvoorbeeld een stuk waarin een vrouw de dood voorstelde als iets aantrekkelijks. Een fotograaf reageerde daarop door fotoís te maken en dat leidde weer tot een tentoonstelling.î Niet zo lang geleden kwamen Schippers en Verhees elkaar weer tegen en Verhees kwam met het idee om internet aan deze opzet toe te voegen. Daarmee werd het een Theatraal Internetproject. Pieter Verhees: ìWij communiceren via internet met mensen die in oorlogsgebieden leven of een oorlog meegemaakt hebben. Zij schrijven hun eigen verhaal, hun eigen ervaringen. We chatten ook elke avond live met deze mensen, waarmee we hun levensverhaal, maar ook de actuele situatie binnenhalen.î De verhalen worden tot leven gebracht door de acteur die de tekst voordraagt, aangevuld met beelden van VJ Luc Sponselee. Schippers is daar nog onder de indruk van. ìWe hebben in Kosovo opnames vanuit de auto gemaakt. Je krijgt het idee dat het een prachtig vakantieland is, alleen staan er wel huizen tussen die helemaal kapotgeschoten zijn. De illusie wordt daardoor wreed verstoord. We hebben ook acteurs ingezet die in camouflagekleding door Eindhoven lopen. Compleet met echte wapens. Ze zijn weliswaar onbruikbaar gemaakt, maar zien er heel geloofwaardig uit. Als je de beelden ziet, denk je dat het opnames uit Belfast of zo zijn. Maar ineens zie je Blokker op de film en dan komt het akelig dichtbij.î Vorig jaar werd het Theatre of War opgevoerd in Tilburg en het resultaat was heel indrukwekkend. Reden voor Plaza Futura om het project naar Eindhoven te halen voor het Bevrijdingsfestival. De internetperformances zijn te zien in het Gaslab, het lege gebouw tegenover de ingang van het Scheikundegebouw. Om half tien ís avonds begint daar de voorstelling, de live chat en een interview met een filmregisseur. Op zaterdag 16 en zondag 17 september worden er om 17.00 uur in Plaza Futura korte films of documentaires vertoond die mensen in oorlogsgebieden hebben opgenomen. Zij hebben het geweld zelf meegemaakt. Schippers: ìIn Tilburg hadden we bijvoorbeeld een film van Sahin Sesic, die hij opnam tijdens de bombardementen in Sarajevo. Mensen vluchtten de schuilkelders in, maar huisdieren moesten op straat blijven. Dat leverde heel indringende beelden op. De angst van die honden of katten was of leek nog erger dan die van de mensen. Een heel andere reactie zie je in de film van Vladimir Marcovic. Tijdens bombardementen wordt een bizar spelletje gespeeld: mensen gingen punten geven voor elke voltreffer op een vliegtuig of een raket.î/. Het project is ook nog op internet te volgen op www.stack.nl/theatreofwar. De entree bedraagt fl.10 voor studenten en fl.15 voor niet-studenten. Kaarten (het aantal is beperkt) zijn verkrijgbaar bij Studium Generale (Auditorium 2.02) en Plaza Futura. Met de kaartjes kun je zowel de voorstelling in het Gaslab zien als de films in Plaza Futura.

Vijfdejaars student Elektrotechniek Het samenstellen van mijn culturele top vijf betekent kiezen. Omdat ik van veel verschillende vormen van cultuur hou, vallen er helaas een hoop mooie dingen af. Mijn favoriete schrijver was dit jaar een van de hoofdacts op het Virus-festival. Herman Brusselmans, sinds zijn debuut in 1982 de opvallendste en meest omstreden Vlaamse schrijver heeft al ruim dertig boeken op zín naam staan. Met zijn expressieve schrijfstijl weet hij keer op keer mooie en vooral toffe boeken te produceren. Wat mij vooral aanspreekt is de soms subtiele, maar altijd directe humor en de leesbaarheid. Eigenlijk las ik geen boeken, maar zoín trilogie over de magnaat Guggenheimer, met ëDe terugkeer van Bonanzaí nog steeds als beste, kan ik gewoon niet ongelezen laten. Hetzelfde geldt voor ëDe man die werk vondí en ëNog drie keer slapen en ik word wakkerí over de immer verveelde mensenhater (behalve zijn liefde ZoÎ) Louis Tinner. Een relatief jonge vorm van cultuur zijn de zogenoemde computerdemoís. Deze demoís zijn een soort videoclips die volledig met de computer zijn geproduceerd. Nu computers steeds sneller en krachtiger worden, komt de nadruk de laatste tijd gelukkig steeds meer op design te liggen. EÈn van de mooiste voorbeelden van dit moment vind ik Melrose Space van 3State (www.threestate.com). Zij hebben in deze demo Melrose Place op een komische wijze op de hak genomen met daarbij ook nog ontzettend vette muziek. Voor mij nog altijd de ultieme vorm van cultuur: muziek. Het blijft me keer op keer boeien. Good looking blues van Laikais een juweeltje van een relaxte cd waar ik alle kanten mee op kan. Geraffineerd, subtiel en vele diepe gronden waarin je steeds nieuwe dingen kunt ondekken. Prachtig gewoon! Een heel ander hoofdstuk in de muziek is Devil Doll, een project van de mysterieuze Mr. Doctor uit SloveniÎ. De albums van Devil Doll bestaan allemaal uit slechts ÈÈn nummer van zoín drie kwartier tot ruim een uur in lengte. De stijl is moeilijk te omschrijven, maar is een beetje donker in de stijl van oude Italiaanse horrorfilms en valt ergens tussen klassiek, rock en lokale muziek (uit die streek dus). Mr. Doctor zelf is moeilijk te doorgronden, enerzijds is hij geniaal, anderzijds krankzinnig. Zo zijn er van de vijfhonderd exemplaren van het eerste album slechts iets meer dan honderd uitgedeeld aan de bezoekers van zijn eerste (en voor zover ik weet enige) concert. De rest heeft hij verbrand omdat, zo was zijn redenatie, alle geÔnteresseerden toch al een exemplaar hadden. Apart figuur dus. Het meest toffe concert dat ik heb bijgewoond blijft nog steeds dat van Hawkwind in het Noorderligt in 1996. Dat deze spacerockers met hun tijd meegaan (ze bestaan nu al ruim dertig jaar met nog altijd Dave Brock als captain van hun starship) bleek toen maar al te goed met hun spetterende multiculturele show. Tijdens de Love In Space tour maakten ze gebruik van films en visuals op het grootscherm, psychedelische lichteffecten, moderne dans en uiteraard ook vuurspugers. Hun muziek hadden ze tijdens die tour dan ook lekker met een ambientsausje overgoten om tot een prachtig geheel te komen. Onbegrijpelijk dat het toen niet was uitverkocht. /.

/The Matrixí Bijna iedereen zal de film ëThe Matrixí wel gezien hebben. Nog leuker is het, voorzover al niet nodig om het verhaal goed te kunnen volgen, om de film een tweede keer te zien. Zeker na de inleiding van filmwetenschapper Joost Raessens, die op allerlei aspecten en implicaties duidt waar je in eerste instantie niet aan denkt. Blauwe Zaal Auditorium, 7 september, 20.30 uur. /Groene Snoepjes Onder de titel ëGroene snoepjesí spreekt Sieuwert Haverhoek, milieumanager van snoepfabrikant Van Melle, over het streven naar duurzaamheid in het bedrijf. Het is de bedoeling dat de activiteiten van Van Melle vanaf 2005 geen schadelijke effecten meer hebben op het milieu. Welke strategie er wordt gehanteerd, wat de motivatie is en welke eisen Van Melle stelt aan technisch ingenieurs vertelt Haverhoek in de Blauwe Zaal van het Auditorium, 13 september, 11.45 uur. /Poetry Soundscape Ook de poÎzie ontkomt niet aan de digitalisering en de nieuwe media. Zo treedt bij Studium Generale geluidskunstenaar Menno Wigman op, die een elektronische handschoen ontwikkelde. Door zijn vingers te bewegen kan hij allerlei soundscapes genereren. Dichter-muzikant Wart Warmsteker brengt daarop zijn ritmische gedichten, die klinken als muziek en visueel zijn als een videoclip. Blauwe Zaal Auditorium, 14 september, 20.30 uur. /Wizards of Ooze Niet alleen het typische moog-geluid van de Belgische band Wizards of Ooze valt op, ook zanger Wim Tops blijft het publiek lang bij. Basis van hun muziek is acid ñjazz, waaraan ze allerlei swingende stijlen toevoegen: funk, soul en disco. Maar evengoed worden ze regelmatig vergeleken met Frank Zappa. Blauwe Zaal Auditorium, 14 september, 21.00 uur. /Alice in Bed De nieuwe productie van Het Zuidelijk Toneel, íAlice in Bedí, ging al op het Holland Festival in premiËre. Het verhaal gaat over Alice, die niet weet hoe te leven en daarom maar in bed blijft liggen, terwijl de toeschouwers haar gedachten zien op video. De laatste regie van Ivo van Hoge, die van Eindhoven naar Amsterdam gaat, is op 7 en 8 september te zien in de Stadsschouwburg.