/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Cultuur /Studentenleven /Achtergrond /English page /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 43, 7 september 2000 Ruis

RB de studentenwinkel in de ether Radio Decibel is een populaire zender die veel luisteraars uit de regio dagelijks aan de radio weet te kluisteren. Het dagelijkse programma ëSchijven voor bedrijvení is de Decibel-variant op de Avro-klassieker Arbeidsvitaminen. Vorige week dinsdag was het de beurt aan RB de Studentenwinkel, ÈÈn van de weinige (zoniet de enige) door studenten gerunde winkel van Eindhoven. Cursor belde met Thomas Garritsen van RB de Studentenwinkel. Vertel! Welke platen hebben jullie laten draaien? ìWe hadden er zeventien doorgegeven. Daarvan zijn er maar een paar gedraaid. Bl¯f bijvoorbeeld. En Texas en Anastasia. Dat waren de keuzes die het meest aansloten bij datgene wat Decibel de hele dag uitzendt.î Heb je nog wat mogen vertellen in de uitzending? ìWe zijn kort in de uitzending geweest en hebben verteld wat het RB is. We mochten zelfs met een soort Rad van Fortuin-achtig spelletje meedoen waarmee we gratis Pizzapunten konden winnen.î En? ìWe hadden tot donderdag de hoogste score. Vrijdag werden we ingehaald door ÈÈn of andere malloot. Geen pizzapunten dus.î Mooie reclame voor jullie. ìAch, het is meer een ludieke actie eigenlijk. Aan de andere kant zijn er misschien best potentiÎle klanten onder de luisteraars van Radio Decibel.î/.

Nietjes kunst Is het kunst? Een onbestemde bruine hoop? Op het eerste gezicht is onduidelijk wat er op het bord ligt bij het Onderwijs Service Centrum. Nader onderzoek wijst uit dat het om gebruikte nietjes gaat. Het ëkindí van de student-assistenten van het OSC: Erik Weusten, Jan Theeven en Sander Kok. Een aantal uur per week maken en verwerken zij enquÍtes voor het OSC. ìWe zetten elk formulier handmatig in elkaar en halen het ook weer uit elkaar. Daar komen nietjes bij vrij en die gaan op het bordî, zegt Bedrijfskundestudent Sander Kok. Na anderhalf jaar sparen is er inmiddels een respectabel stapeltje ontstaan. De schatting is dat de winst 20.000 kromgebogen en gebroken nietjes is. ìHet wordt tijd dat we een ander bord gaan zoeken.î Foto:Bram Saeys

Bits Weet je wat mij verbaast? Hoe moeders aan hun dochter kunnen zien dat het niet meer ëhun kleine meisjeí is, dat ze ëgepluktí is of dat ze zichzelf aan iemand anders heeft ëgegevení. Allemaal mooie woorden om simpelweg te zeggen dat dochterlief ontmaagd is. Hoe zien moeders dat toch? Misschien omdat er zoveel dingen met je gebeuren wanneer je ontmaagd wordt. Wist je bijvoorbeeld dat eten beter smaakt als je maagd bent? Dat het zelfmoordcijfer bij maagden 23,7 procent lager ligt dan bij ontmaagden en dat gewicht verliezen veel simpeler is als maagd? Verdorie, zul je denken, was ik nog maar maagd. Het kan!ÝEr is een manier waarop je je maagdelijkheid terug kunt krijgen en je de ëbelangrijkste nacht van je levení kunt herbeleven. Volgens een veelbezochte website kun jij weer maagd worden zodat je deze keer ontmaagd kunt worden door de persoon die nu belangrijk is in je leven. De site van de ëSociety for the Recapture of Virginityí (www.thebluedot.com/srv) geeft je feiten, getuigenissen en de kans een VRS Pack aan te schaffen. Dit pakket bestaat uit een certificaat waarmee je kunt bewijzen dat je weer maagd bent, een badge zodat ook elke voorbijganger kan zien dat je nog steeds ëongepluktí bent en de virginator. De virginator is een apparaatje dat het hele ontmaagdingsproces omkeert en je weer ëpuurí maakt. Het is een microchip die, ingeplant in een polsband, tijdens je slaap elektronische impulsen geeft en je maagdelijkheid herstelt. Voor de TU/e-student is deze uitleg onvoldoende, maar meer willen ze er niet over kwijt. Dus: ës avonds de polsband om en de volgende morgen word je wakker als maagd. Zo simpel is het. Tal van getuigenissen van nieuwe maagden moeten het hele zaakje een geloofwaardig tintje geven. Zo heb je Judy uit New Jersey die zegt: ìClose friends think I lost weight or got a haircut. They canít identify whatís different. Itís my little secret.î Tot slot wil ik jullie de volgende getuigenis niet onthouden. ìThis is my 54th time to get it back. My boyfriend only has sex with virgins and this was a problem for me. But now after an evening of sex I go to get it back, so every time is the first.î Zo zie je maar: het internet heeft voor iedereen wat. Tips of opmerkingen: Bitshotline@hotmail.com

/AndrÈ Vianen Neem een willekeurige faculteit op een willekeurige universiteit toevallig gelegen in Bangkok, Thailand. Dan denk je al gauw aan een redelijk grote campus met een flink aantal gebouwen. Op een gemiddelde dag verwacht je dat er flink wat mensen rondlopen. Dat is ook zo. Studenten denk je te herkennen aan hun jonge voorkomen. Het gaat echter veel makkelijker. Studenten dragen hier een uniform, witte bovenkleding en zwart voor het onderlichaam. Studenten die hier studeren zijn dus snel te herkennen. Dit in tegenstelling tot de TU/e. Zoín uniform is erg handig bij het benaderen van mensen. Het liefst spreek je iemand aan die de Engelse taal beheerst. Een student hoef je niet te kiezen. Hun kennis van Engels komt voornamelijk tot uiting in hun leesvaardigheid. Dat komt doordat een gemiddelde universiteitsbibliotheek voor meer dan de helft bestaat uit Engelse boeken die absoluut niet over Thailand gaan. Spreken is vaak een groot probleem. Oudere mensen die een uniform dragen, zijn doorgaans bewakers en zij kunnen zeker geen Engels spreken. Het beste kun je oudere personen aan spreken die geen uniform dragen. Zij zijn de docenten en professoren en spreken bijna vlekkeloos Engels. Hun opleiding hebben ze dan ook voornamelijk in het buitenland gehad. Zo zijn er op deze universiteit mensen die opgeleid zijn over de gehele wereld. Samen met de mensen die zijn opgeleid in Thailand zelf staan ze voor een grote variÎteit aan denkbeelden. Hoe was dat ook al weer in Eindhoven? Hoeveel mensen zouden wij hebben die in een andere cultuur hun academische graad hebben gehaald? En hoeveel mensen zijn er in Eindhoven die niet in Nederland geboren zijn en hun studie hebben afgerond in hun eigen land? Daar zouden we eens wat aan moeten doen. Het levert de universiteit immers een andere blik op de werkelijkheid die bijdraagt tot het denken over wetenschap. Het zou leiden tot een groter platform van kennisuitwisselingen en integratie tussen de verschillende culturen op de wereld. Om te beginnen in Eindhoven. Dus wanneer kunnen we de nieuwe professoren uit Thailand, Nigeria, Afganistan, Japan en Peru verwachten op de TU/e?