/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Cultuur /Studentenleven /Reportage /Bestuur /Ruis /Ranzigt /Colofon |
/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE |
jaargang 43, 21 september 2000 Reportage |
|
Fotoís/Bram Saeys
De AOR is voor de Eindhovense studenten een vanzelfsprekendheid geworden. Iedereen kan er zowel ís middags als ís avonds terecht. ís Middags voor een biertje en een spelletje en ís avonds om te stappen. Maar wie zorgen er voor dat de studentenkroeg blijft draaien? Cursor nam een kijkje achter de schermen van de AOR.
Het is elf uur ës ochtends en ik zit op de stoep voor de AOR. Vandaag ga ik een dagje kijken wat er achter de schermen gebeurt van dÈ studentenkroeg van Eindhoven. De technicus van de AOR opent de deur en biedt me een kop koffie aan. Hij vertelt dat Elbert van Dijk, de voorzitter van de AOR met wie ik om elf uur heb afgespoken, weleens aan de late kant is. Rond kwart over elf horen we wat gerommel aan de deur, dat moet hem zijn. De twee meter lange Van Dijk komt nog ietwat slaperig binnengesjokt. Ook Van Dijk zijn dag begint pas als hij zijn eerste bakkie koffie op heeft. Langzaam maar zeker druppelen de personeelsleden binnen zodat de AOR rond twaalven open kan. Na de koffie krijgen we het eerste actiepuntje van de dag: het weggooien van het glas. Vanaf dat moment gaat mijn rol als ëvolgelingí in. Van Dijk laat me de kelder zien waar de fusten bier staan en waar de opslagruimte van de rest van de drank is. De lege flessen gooien we in de glasbak. Als we terugkomen stappen de eerste klanten binnen. ìGa hem maar helpen!î, zegt Van Dijk lachend en wijst naar de barkeeper. Niet wetend waar alles staat en hoe de dingen werken, sta ik ineens achter de bar van de AOR. ìTap maar een biertjeî, zegt Teun. Als ik het zwaarschuimende glas onder de tap vandaan haal, word ik vierkant uitgelachen door zowel klanten als personeel! Na een aantal biertjes gaat het gelukkig al beter.
Organisatie
Na een uurtje komt Van Dijk op zijn rammelende fiets weer het AOR terrein opgereden. Het is tijd om enkele bestuurlijke aspecten te bekijken. Op weg naar de bestuurskamer wordt Van Dijk diverse malen aan zín mouw getrokken voor advies. De bestuurskamer is in mijn ogen een chaos, maar de bestuursleden lijken er hun draai gevonden te hebben. Er worden technische problemen opgelost en er wordt een lek geconstateerd. Hoewel het eten in de mensa er niet echt lekker uitziet, besluiten we toe te geven aan onze honger. Een bord met friet en mosselen moet de bodem vormen voor de lange avond die mij te wachten staat. Na het eten is de Benedenbar al aardig gevuld met mensen. We drinken een kop koffie en Van Dijk vertelt over zijn ervaringen als portier. ìGelukkig zijn hier nooit veel problemen. Ik heb pas ÈÈn keer moeten slaan en dat was nadat iemand mij had aangevallen. Zelf ben ik er meer voor om iemand op een rustige manier te wijzen op zijn dronkenschap. Meestal zeg ik dan ëKerel, ik ga jou een ontzettende kater besparen!í Dat soort benaderingen werkt het beste.î Natuurlijk moet je als portier het zekere voor het onzekere nemen en Van Dijk vertrekt dan ook na het eten naar zijn vechtsporttraining.
Netje
Inmiddels loopt het tegen tienen. Boven wordt alles klaar gezet. De drank wordt bijgevuld en de blokken waarop gedanst kan worden krijgen een plek. De donderdagco–rdinator (doco) controleert of alle werkzaamheden vlot verlopen en co–rdineert het personeel gedurende de hele avond. Als het wat drukker begint te worden vraagt de doco of ik even achter de bar wil staan. Het is ëmix voor twee gulden uurtjeí en de studenten bestellen mixen met twintig tegelijk! Rond een uur of ÈÈn is het in de bovenbar volle bak en ook de alternatieve bar op de bovenverdieping, de schuif, is aardig vol. Als ik naar beneden loop, zie ik een ëeethokjeí. Een olijke jongen met een zwemband vraagt of ik hem kom helpen met het bakken van de ranzigste burgers van Eindhoven: de befaamde ëbikkiburgerí. Na even in het eethok gestaan te hebben, besluit ik te gaan ëgaboÎní oftewel in de garderobe te helpen. Nu blijven er nog maar een paar dingen over die ik nog niet gedaan heb. De dj ziet mij overal meehelpen en vindt dat ik hem ook maar even moet vergezellen. Ik mag gaan draaien! Gelukkig hoef ik alleen maar muziek uit te zoeken en op de knopjes te duwen. Na mijn dj-avonturen ga ik Van Dijk gezelschap houden bij de deur. Hij laat me een verscheurd T-shirt zien. ìHij wilde niet naar buiten en ging tegensputteren. Ik had hem in een klem, maar hij had mín T-shirt vast. Helemaal aan flarden! Dit is me nog nooit gebeurdî , zegt Van Dijk die nog steeds verbaasd is over dit incidentje. Het feestje loopt op zín einde en Van Dijk vraagt of ik mee ga vegen. Ik verwacht een bezem in mijn handen geduwd te krijgen, maar het is de bedoeling dat we mensen gaan vegen oftewel subtiel de deur uit gaan werken. Vriendelijk vraag ik de klanten de zaal te verlaten. Met een verbaasd gezicht -er zijn geen vrouwelijke portiers werkzaam zijn bij de AOR- druppelen de studenten langzaam naar buiten. Als alle klanten buiten zijn, gaat er ineens een gigantisch hard alarm af. De mannelijke medewerkers komen bijna letterlijk aanvliegen en de bovenbarkeepers vergeten dat de trap nog treden heeft. Het is het portiers-alarm dat alleen afgaat als er echt iets uit de hand loopt en waarop iedereen meteen reageert. Tot grote frustratie van de meesten was het vals alarm.
Na sluitingstijd
|